Geen AOW voor domme bejaarden!

Als hij wakker wordt gaat hij zo snel als zijn oude ledematen het hem toestaan het bed uit. Hij pakt zijn bril van het nachtkastje en zet deze op. Dan loopt hij naar het raam om de gordijnen open te schuiven. Hij kijkt naar beneden. Een grimmige trek komt om zijn mond. Zo vlug als hij kan, wast hij zich en kleedt hij zich aan. Moeizaam daalt hij de trap af. Ondanks de nieuwe heup is hij toch niet meer zo goed ter been. In de keuken is zijn vrouw, met wie hij al zo lang samen is dat hij zich de trouwdag niet eens meer herinneren kan, bedrijvig in de weer met het ontbijt. De heerlijke geur van koffie hangt in de keuken, maar hij ruikt het niet eens. Hij pakt zijn wandelstok met een woest gebaar, haalt de voordeur van het slot, rukt de deur open en strompelt de voortuin in. Zijn vrouw volgt hem met een bezorgde blik in haar ogen. Hij loopt naar de heg die de tuin van de buren scheidt van die van hem. Halverwege de heg blijft hij staan. Is het waar? Bedriegen zijn ogen hem niet? Is die rozenstruik nu alwéér gegroeid? De struik kwam al over de heg zijn tuin binnendringen, maar nu kan hij zelfs constateren dat de heg er een beetje scheef van gaat staan! Dat komt natuurlijk door de druk van de rozenstruik op zijn heg! “Moeder!” Hij roept het gebiedend. Gedienstig dribbelt zijn vrouw naar binnen om even later met een rolmaat naar buiten te komen. Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig, helemaal als je al bijna je hele leven bij elkaar bent. Hij meet en tuurt. Zijn vrouw tuurt mee. Ondertussen is bij de buren de voordeur ook open gegaan. Gezellig! Gaan deze buren leuk koffie met elkaar drinken? Nou nee, niet bepaald.

“Blijf met je tengels van mijn rozenstruik af!”
“Dat ding is veel te groot, ik pak een bijl en hak dat rotding om! Moet je kijken, hij hangt over de heg in mijn tuin!”
“Als jij met een bijl mijn rozenstruik belaagt, dan hak ik met diezelfde bijl je rotkop eraf, buurman!”
“Ik sleep je voor de rechter!”
“Moet je doen, jij verziekt al twintig jaar mijn leven, vertel je dat er dan ook even bij?”

Fantasie? Nou, nou Zonnetje, vergezocht, dit verhaal? Nee. Waar gebeurd. Elke dinsdagavond kijken meneer Oplopers en ik naar ‘De Rijdende Rechter.’ En dan zie je dit soort toestanden echt voorbij komen. Vaak gaat het om oudere mensen die de hele dag achter de geraniums naar elkaar zitten te staren en op elkaar zitten te letten. Dit stemt mij wel enigszins somber. Want ik heb altijd geleerd dat je respect moet hebben voor oude mensen. Zij hebben na de oorlog ons land weer opgebouwd. Zij hebben een levenswijsheid waar jongere mensen veel van kunnen leren. Ze gaan respectvol met anderen om. Reageren niet meer zo primair als de jeugd soms nog kan doen. Maar wat je in dit programma ziet zijn een stel kleuters die elkaar die paar jaren die ze nog hebben het leven zuur proberen te maken.

Als de wekker gaat is het jonge gezin meteen in de running. Twee kinderen moeten straks worden afgeleverd bij het kinderdagverblijf, en eentje moet er naar school. Pa en ma moeten naar hun werk en het is weer een race tegen de klok om het allemaal voor mekaar te krijgen. ’s Avonds als de kinderen in bed liggen valt het de moeder op dat de televisie van de buren wel weer hard staat. Ze kunnen bijna letterlijk horen wat er gezegd wordt op de beeldbuis. Pa zit achter zijn laptop om de vergadering voor morgen vast voor te bereiden. “De televisie staat wel weer hard bij de buren. Misschien moeten we er een keer wat van zeggen,” zegt ma, terwijl ze zich lekker in de leunstoel nestelt met haar handen om een kop warme koffie heen gevouwen. Pa kijkt op. “O, nou ja, ze zullen hiernaast ook wel eens last hebben van die koters van ons. Die mensen zijn nou eenmaal een dagje ouwer, dus waarschijnlijk is hun gehoor niet meer wat het wezen moet.” Ma lacht. “Dat is ook zo. En volgens mij zijn het best aardige mensen.”

In Nederland is nu de discussie gaande over de AOW-leeftijd. Ik vind het een lastige discussie. Want enerzijds is het een verworven goed om met je 65e te kunnen stoppen met werken. Anderzijds verkeert dit land in zo’n crisis dat het de enige oplossing lijkt te zijn. Maar als je nou kijkt naar deze twee verhalen. Een jong gezin, druk bezig met werk, zorg voor de kinderen, en alle dingen daaromheen. Zij hebben geen tijd hoor, om te neuzelen over de overhangende treurwilg van de buurman. Zij luisteren niet of de wasmachine van de buren te hard centrifugeert. Daar houden ze zich totaal niet mee bezig!

Ik denk dat ik de oplossing heb voor het AOW-probleem. Laat oude wijze mensen heerlijk genieten van hun verdiende ouwe dag. Lekker de krant lezen, een wandelingetje door het park. Misschien af en toe bijspringen in de gezinnen van hun kinderen, of schaken, handwerken, denksport. Hun levenslessen doorgeven aan hun kinderen en kleinkinderen, af en toe lekker op vakantie, ik gun het ze van harte.
Maar al die oude mensen van het soort dat bij de Rijdende Rechter terecht komt zeg maar, haal die mensen nou eens weg achter dat dubbelbeglaasde raam! Als zij zoveel tijd en energie hebben om die in de dagelijkse gang van zaken van de buren te steken, dan kunnen ze beter blijven werken.

Hier ligt een leuke taak voor de Rijdende Rechter. Nu komt hij met schikkingen, boetes en dat soort zaken. Niet meer doen. Gewoon taakstraffen geven, die ouwetjes met hun grote bek. Zeiken over de conifeer van de buurvrouw die veel te hoog is geworden? Hup, de plantsoenendienst in met die knar! Na een half jaartje snoeien kan hij geen rozenstruik meer zien, zelfs die van de buren niet!
Ouwehoeren over de buurjongens die veel te hard hun radio aan hebben staan als hun moeder niet thuis is? Werken bij de FreeRecordShop, en gauw een beetje! Na een half jaartje zo lawaaidoof als de pest, en de radio van de buren bereikt zijn oren echt niet meer.
Mekkeren over de hond van de buurman die wel eens blaft als de buurman even weg is?
Laat zo’n ouwe taart lekker een poosje in een hondenasiel werken! Zeuren, omdat er bij de buren altijd speelgoed in de tuin rondslingert? Vakken vullen bij de Intertoys, dán zie je pas bergen speelgoed!

Kijk en zó kunnen we volgens mij een heleboel problemen oplossen in ons land. In dat rare programma van Jack Spijkerman zag ik dat 7% van de Nederlandse bevolking ruzie heeft met zijn buren. Lijkt dat weinig? Nederland telt 16.515.057 inwoners, dus reken maar uit.
Burenruzies worden wat mij betreft voortaan opgelost door middel van taakstraffen. Die mensen zijn lekker aan het werk in plaats van hun buren te pesten, en ze zien meteen niks meer van de buren, want ze zijn niet thuis.
Bovendien zijn het in deze gevallen oude mensen die blijkbaar te weinig hersens en teveel tijd hebben, dus laat hen maar lekker werken tot ze er dood bij neervallen!
En dan gaan de burgers die zich wel normaal weten te gedragen en zinnig met hun tijd omspringen wel lekker de AOW in als ze 65 zijn…