Geen kloten

Aan etalagepoppen kun je de tijdgeest aflezen. De plastic lijven zijn namelijk op zo’n manier gestanst, dat mensen die er langs lopen denken: ‘hé, maar zo wil ik ook zijn.’ En dan is het natuurlijk de bedoeling dat je de kleren op hun lichaam koopt. Zo vertolken de raamgrietjes anno 2008 ragfijn de populaire combinatie ‘sex’ en ‘leegte’. Ongeïnteresseerd staren ze naar het winkelend publiek. Met een air van ‘jij kunt mij niets maken.’ Maar ondertussen buigen ze wel de heupen zwoel naar voren. Prikken harde tepels door dunne stof. Als Paris Hilton, het vleesgeworden niets. En ‘That’s hot!’

Hun mannelijke counterparts achter het glas doen niet voor hen onder. Rijk be-sixpacte godenzonen torenen hoog boven de voorbijgangers uit. Stoer en onbereikbaar. Met bovenarmen, uit den treuren getraind in zweterige fitnesshallen, die op het punt staan uit strakke shirts te knappen. Elke beurt met hen moet wel een ritje naar de sterren zijn.

Maar wanneer je de etalageboy zonder kleren tegenkomt, zie je pas echt hoe goed hij de ideale man van nu uitbeeldt. Hij heeft geen kloten.