Geen thee ma!

Geen thee ma? Dat valt amper te geloven. Heiligschennis haast. Alsof pastoor zich verslikt in dure wijn. Rood. Zo rood als zijn kazuivel. Kazuivel? Kazuiver. Drie Kazuiver. Nee doe dan maar Winterreisen. Auf dem Moesel. Mit Kellergeister. Weisse Traumen. Jetzt geht loss. ‘Hee du, komm runter vom Pferd und leg die Kanone ab, sonnst knaltst.’

Mama zit bij de buren. Op de koffie. Unglaublich. Geen thee ma? Dat is heiligschennis. Maarrrr, ik zie wel op het schoteltje een Maarrriakoekje liggen. Dat stemt me gerust. Mams is blijkbaar toch niet volledig het paadje kwijt. De galerie wel. Ze zit op de zevende in plaats van de zesde. In heaven dus. En dat voelt toch ergens goed. Proost mams, wir sehen uns!