Ik heb gewoon geen inspiratie. Dat is op zich geen probleem, want ik heb nog een stuk of drie ‘bijna klaar dingen’ liggen. Maar die wil ik nu dus niet.
Misschien is het niet eens gebrek aan inspiratie, maar gewoon geen zin. Geen zin om over mijn eerste one night stand ever te schrijven. Daar heb ik een hele week erg goede zin van gehad, maar zin om er mooie of grappige woorden voor te verzinnen, heb ik niet.

Tijdens een volgende nacht werd ik op een heel andere manier geïnspireerd door een goede vriend. Hij was min of meer uit beeld, al was hij nooit echt uit mijn gedachten, maar wat is het fijn dat hij er zo nu en dan weer echt is. Ook daar zou ik best een column mee vol krijgen, alleen nu even niet.

Ik heb leuk werk. Ik ontmoet er ook regelmatig flink wat weerstand, waar ik natuurlijk om vraag als niet subtiel type in een conventionele omgeving. Ik werk eigenlijk net iets te hard en te veel, maar lijd daar niet onder. Dat komt ook zeker omdat ik iedere dag minstens een keer in ademnood kom van het lachen. Als fulltimer heb ik dus praktisch elke dag wel even zuurstofgebrek. Dat is prachtig, maar daar is op dit moment ook alles mee gezegd.

Ook ben ik bezig met het zoeken van een drukkerij. Het lijkt me erg romantisch naar Praag te rijden om mijn eigen boeken op te halen, maar realiseer me gelukkig ook dat mijn Panda niet bestand is tegen zo’n boekenbulk. Veel gemakkelijker is het natuurlijk om het hele uitgeefproces uit handen te geven. Ik heb geen enkele rationele reden dat niet te doen en toch vind ik het nodig al die financiële en organisatorische rompslomp op mijn hals te halen. Als iemand weet waarom, gaarne per omgaande melden. Ik ben zo benieuwd!
Maar ja, met zo’n oproep vul je ook geen vijfhonderd woorden.

Het probleem is dat ik op het moment gewoon heel erg tevreden ben met mijn leven en dat schrijft best lastig. Dat levert gezapigheid op. In mijn weinige vrije tijd hang ik graag in mijn tuin rond met een in mijn gezicht gebeitelde glimlach. De klaprozenzaadjes die ik vorig jaar bij dat prachtige meer verzamelde, strooi ik nonchalant en gul rond. Ik kan mijn lach niet inhouden als ik zoonlief en neef berisp om hun vernietigende voltreffer op mijn keramiek bloempot. En soms lig ik een uur lang gewoon te liggen, een beetje naar de mussen te kijken.

Maar zoals altijd bedriegt de schijn. Onder al die relaxedheid broeit en gloeit het. Het eerste hoofdstuk van een nieuw boek staat op papier. Van mijn gedachten schrik ik zelf af en toe. Het is ranzig, het is heftig, het is fouter dan fout.
Volgens mij maakt al die gezapigheid dadelijk ruim baan voor al het duistere in me dat nooit echt aan bod kwam. Wacht en huiver. Dan geniet en relax ik intussen gewoon even door.

Categorieën: Algemeen

7 reacties

Boukje · 13 juni 2011 op 09:33

Ja, zo gaat dat…
Pracht column!

Ik had het niet beter kunnen omschrijven.

😀

LouisP · 13 juni 2011 op 10:34

Ik vind het fantastisch, eerlijk, spannend, uitnodigend….maar..

Volgens mij maakt al die gezapigheid dadelijk ruim baan voor al het duistere in me dat nooit echt aan bod kwam. Wacht en huiver. Dan geniet en relax ik intussen gewoon even door.

Deze laatste alinea maakt het voor mij nét even allemaal wat minder. ‘Wacht en huiver.’…..laat ik dat nu toch al aan het doen zijn bij het lezen….
Geniet er maar van Anti!

L.

sylvia1 · 13 juni 2011 op 10:47

Anti, nu weet ik weer waarom ik je columns zo gemist heb. Als je dan toch zonder zin en inspiratie kunt schrijven, dan wil ik er nog véél meer. En anders maar zo’n bijna-klaar dingetje 😉 . Ik herken ’t trouwens wel, heb ’t eens in een kleintje geschreven. Dat je te gelukkig bent om een goed stuk te schrijven.

Dees · 13 juni 2011 op 11:55

Ongeluk onrust en ontevredenheid zijn minder goede bronnen voor creativiteit dan hun tegenhangers zeggen de psychologen. Dus ik ben benieuwd! Leuk stuk, helaas zit de herkenning er voor mij slechts in tot en met de voorlaatste alinea. Maar ook ik ben gelukkig tevreden en relaxed, dus ik houd hoop 😉

Mien · 14 juni 2011 op 08:18

Ik heb nog wel wat woorden over om aan te vullen.
Ze komen uit Rotterdam.
Iets met woorden en daden.
Gaat je helemaal lukken.
Succes met de andere hoofdstukken.

Mien vult aan

dokterblues · 14 juni 2011 op 15:48

Ik heb ooit eens gelezen dat het schrijven eenvoudiger is als iemand een vergaarbak heeft met gebeurtenissen, een compostbak als het ware. Zo heeft de schrijver altijd iets voor handen wat begint te broeien en vertelt moet worden. Hij of zij kan dan ook niet schrijven over iets wat net heeft plaats gevonden.

Neuskleuter · 14 juni 2011 op 21:46

Ik had gewoon geen zin om te lezen. Maar toen was ik al 500 woorden verder en heb ik het toch gedaan. Ja, lezen, het lijkt me allemaal wel leuk, met de laptop op schoot of op het bureau. Maar ik ben gewoon te tevreden om te lezen. Wacht en huiver. Er komt namelijk een leuke film op tv.

Je goede schrijfstijl is eerlijk gezegd het enige wat me hierdoor heeft getrokken. Maar pas dat de volgende keer alsjeblieft weer toe in een column waar iets gebeurt, waar je iets vindt, waar je iets doet. Al dat duistere in jou wat nooit echt aan bod kwam, dát zijn minstens tien columns. Geen inspiratie is zo’n non-onderwerp. Je kan heel veel meer, dat is te zien.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder