Diep binnenin
Ligt de kern van ons bestaan
De adem die ons drijft
Het brein dat ons leidt
Een hart dat blijft tikken
Een ziel die blijft verkwikken Geesten zijn we
Aan elkaar verwant
verenigd of gescheiden
’t is zinloos om te strijden
of onszelf op een voetstuk te stellen.
We zijn immers allen gelijk
Op elk vlak dat mogelijkerwijs kan meetellen.

God is wat we moeten herkennen in onszelf,
onze familie, vrienden, collega’s, en vijanden
In elke levende creatie
Want slechts door die realisatie
Zullen we ooit kunnen slagen
In het bereiken van een hoger nivo
Van dit, onze civilisatie.

Categorieën: Overig

6 reacties

deZwarteRidder · 8 februari 2004 op 19:53

mooi gedicht joan…
Rich@Rd

Mosje · 8 februari 2004 op 21:07

Als ik zie hoe je de woorden aaneenrijgt, dan denk ik: mooi gedaan.
Met de strekking van je gedicht ben ik het volkomen oneens. Maar dat is al gauw het geval als God om de hoek komt kijken.

eveltje · 9 februari 2004 op 07:48

mooi geschreven, ben ermee eens dat we gelijk zijn, maar niet dat god daar iets mee te maken heeft.

Eftee · 9 februari 2004 op 13:46

Mooi gedicht, maar ik zou God vervangen door “Het goede”. Ik heb ook niets met God.

Farfalla · 9 februari 2004 op 14:39

Ik vind dat met God juist wel mooi… Komt denk ik omdat ik wel wat met God heb, en er zit wel wat int gedicht 🙂

Ma3anne · 9 februari 2004 op 18:15

Mooi spiritueel gedicht, Joan…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder