Geiten

Er is een oudere man die ik ken via het paardrijden op zondagmorgen, wiens eigenwijze geit zorgt voor nare geit.
Of botst mijn jeugde geit met zijn oubolle geit? Geile geit is het niet tussen ons, dat staat als een paal tussen zijn benen! Eh, er “groeit” niets tussen ons… hoop ik…?
Ik voel althans geen natte geit!

Afijn, of het de geile, jeugdige of eigenwijze geit is die zorgt voor een a-relaxte sfeer hier en daar, dat laat ik in het midden (lees: tussen zijn benen).

De veile geit gaat er soms onder gebukt en da’s niet goed.

De gezelle geit is dan ook ver te zoeken en toch komen we daar allemaal voor.

Zonder gekke geit, hier moet toch verandering in komen?

Zotte geit halen we met elkaar uit, moet kunnen.

Door mijn dove geit merk ik hier niet altijd alles van, helaas… of gelukkig?

Ach, zolang we dat doen met een waarde geit en zonder vuile geit, kan dat geen probleem zijn c.q. maken we daar geen probleem van.

Wie zit er op zondag morgen te wachten op rotte geit?

Ineens snap ik veel meer van de bokke geit die paarden ons kunnen laten voelen.

Je zal maar twee uur die idiote geit op je rug moeten (ver)dragen!