Ik weet niet waarover ik praat! Dat is gewoon waar en ik geef het toe. Moslims, ramadan, christenen, katholieken, God, Allah. Iedereen interpreteert zich suf en dat is hun goedrecht. Zij mogen dat, ik weet helemaal niet wat in al die mooie boeken staat. De Bijbel, de Koran. Stuk voor stuk bestsellers, maar ik heb me er nog niet aan gewaagd. Hoopvol zoek ik alle bibliotheken af naar een uittreksel. De DVD-versie van de bijbel ben ik zowaar al tegen gekomen: “En op de zesde dag schiep Hij ….de DVD” Deze column is een column met een lange aanloop. Dat het nodig is om een stuk over geloof subtiel aan te pakken, moge duidelijk zijn. Vraag het maar aan Theo van Go…oh nee dat kan niet meer. ‘Wilde Wilders’ kan er nog wel over mee praten, als hij durft.
“♪ De maan is rond, de maan is rond….niets meer mag er in mijn mond ♪.” Die ene maand is weer begonnen, groot respect heb ik voor die immer gediscrimineerde groep, maar zoals ik al zei begrijp ik er niets van.
Mijn Marokkaanse collega praatte mij, op mijn verzoek, bij. We hebben mijn (zoals altijd) rare, goedbedoelde en grappige gedachtegang besproken en hij vertelde mij wat alles precies inhield. Natuurlijk wist ik de grote lijnen…..
Ze eten van zonsopgang tot zonsondergang niet. Wij, anders gelovende, doen dat ook ongeveer: van zonsondergang tot zonsopgang. Inderdaad de moeilijkheidsgraad ligt iets lager, maar toch. Slapen kan verdomd hongerig maken! En wat te denken van slaapwandelen!
Ik snap het niet, ik snap het niet, ik snap het niet: Als ik het journaal aan zet, hè…uhm…mis ik dan die beelden waar op te zien is dat die hongerige buikjes ’s avonds laat en ’s ochtends vroeg gevuld worden? Zijn die buikjes daarom zo mooi rond gevuld? Mogen de mooi gebronsde mensen in die heerlijke warme landen ook alleen maar die paar uurtjes eten? Zie je dat ze ons allemaal voor de gek houden. Met dat geldprobleem zal het ook wel meevallen.
Loyaal aan de hongerige medemens? Prachtige gedachte. Alleen moest ik ineens aan alle overgeslagen ‘minder bedeelden’ denken. Natuurlijk overdrijf ik weer eens en sla ik helemaal door, maar volgende maand ga ik eens proberen om een maandje blind door het leven te gaan (en ’s avonds dan weer niet). De maand erop probeer ik eens een rolstoel (en strek mijn benen ook weer als het zonnetje verdwenen is).
Stel je eens voor…het zou toch best ‘grappig’ zijn elke maand een nieuw festijn. De ene episode zal de ene persoon wat meer liggen, denk maar aan de minder-begaafde-maand voor Big Brother Kelly. De andere maand, de blinde-maand is voor alle scheidsrechters dan weer een eitje. Aangezien ik last heb van het Oost-Indische gehoorprobleem, ligt de doven-maand mij denk ik wel. De Ramadan, dat wordt de moeilijkste maand. Een maand met veel honger.
Honger? Honger? Ik heb na drie uur niets eten al honger. En dan heb ik het echt over hele erge honger. Gelukkig zijn de moslims zo sportief om aan de anderen te denken. Laten wij, niet gelovende, vooral aan niemand denken. Wij hebben het immers al druk genoeg met onszelf, toch?
6 reacties
wendy77 · 21 oktober 2005 op 13:08
[quote]Loyaal aan de hongerige medemens? Prachtige gedachte. Alleen moest ik ineens aan alle overgeslagen ‘minder bedeelden’ denken. Natuurlijk overdrijf ik weer eens en sla ik helemaal door, maar volgende maand ga ik eens proberen om een maandje blind door het leven te gaan (en ’s avonds dan weer niet). De maand erop probeer ik eens een rolstoel (en strek mijn benen ook weer als het zonnetje verdwenen is). [/quote]
Ik denk niet dat je hier overdrijft. Zo is het precies. Ik snap er ook helemaal niks van.
WritersBlocq · 21 oktober 2005 op 13:37
Ik ben een Ietsist. Dat komt vanuit het Ietsisme: geloven in Iets, dat niet in een boek beschreven staat.
Leven en laten leven, dat is mijn motto. Laat mensen eten of het juist niet doen om te voelen wat een ander voelt die dat juist niet heeft. Zolang mensen elkaar lekker met rust laten en geen (geloofs-)overtuiging tussen hen en de rest van de wereld plaatsen, is alles wat mij betreft prima in orde.
Wij hebben met een paar collega’s meegedaan met rolstoelbasketbal, om te voelen wat gehandicapten meemaakten en toch wèl konden doen aan sport. Ik ben mijn gezonde lichaam nog meer gaan waarderen door deze actie, want het was ècht heel zwaar. De simpele gang naar het toilet, die ik wel 25 keer per dag met gemak maak, kan door 1 klap of ziekte een zware taak worden.
wendy77 · 21 oktober 2005 op 13:54
Ik ben het wel met je eens WB dat je elkaar met rust moet laten en moet laten doen wat je wilt doen. Maar dat wil niet zeggen dat je er niet over na mag denken of zeggen dat je er geen reet van snapt 😉
Outsider · 21 oktober 2005 op 16:03
[quote]De simpele gang naar het toilet, die ik wel 25 keer per dag met gemak maak, kan door 1 klap of ziekte een zware taak worden.[/quote]
Potverdorie, WritersBlocq, kom je nog wel aan werken toe? 🙂
Maar inderdaad, het lijkt me heel erg. Ik hoop het nooit te hoeven meemaken, dat ik niet meer zelfstandig naar het toilet kan, want dan ben ik liever dood.
Discoverme · 21 oktober 2005 op 16:22
Wat ik niet in mijn column heb kunnen verwerken is dat ik het mijn collega erover heb gehad waarom ze ‘alleen’ aan de hongere mensen dachten en waarom ze dus niet aan blinden, doven etc ‘denken’. In beginsel (zo staat in de Koran, jaja) wilde Allah dat men 100x per dag zou bidden, maar zijn volgeling onderhandelde constant met hem, omdat dit simpelweg te veel van het goede was. 50x was ook te veel etc. Ditzelfde geldt voor de Ramadan…het is onmogelijk om aan iedereen te denken. Denk maar eens aan al die goede doelen die er zijn….Als je er 20 steunt, mis je er nog steeds honderden…
WritersBlocq · 21 oktober 2005 op 16:40
[quote]Ik ben het wel met je eens WB dat je elkaar met rust moet laten en moet laten doen wat je wilt doen. Maar dat wil niet zeggen dat je er niet over na mag denken of zeggen dat je er geen reet van snapt[/quote]
Helemaal mee eens, dat heb ik ook niet gezegd en als het wel zo is overgekomen, niet zo bedoeld 😉
[quote]Potverdorie, WriterwBlocq, kom je nog wel aan werken toe?[/quote]
Ben een pleegirl 🙂