Geluk bij een ongeluk

Aangezien ik toch altijd wel iets bijzonders meemaak kreeg ik vrijdag een auto-ongeluk en belandde helaas in het ziekenhuis.
Uiteindelijk bleek dat ik mijn borstbeen gebroken heb en iets in mijn nek wat nog niet helemaal duidelijk is. In het ziekenhuis moest ik 3 dagen blijven om te kijken hoe ik zou herstellen.
´S nacht kon ik absoluut niet slapen en de oma naast mij snurkte de hele nacht en daarbij had ze ook nog is een blaasontsteking en om het uur moest ze naar de wc.Constant werd ik wakker als ze haar infuus weer pakte en overal tegenaan stoot.Geen nachtrust dus.
Het meisje naast mij was geopereerd aan haar voet voor de 22e keer, dat gaf me toch niet zo´n goede hoop nu ze zeiden dat ik hier nog even moest blijven.
Wij konden niet meer tegen het gesnurk en ik vroeg haar of zij misschien nog een extra kussen had om de oma eens even te laten weten dat ze hier toch echt voor in therapie moest.
De volgende dag moest ik opnieuw foto´s van de breuk maken en mocht meekijken op de monitor.
Dat is heel speciaal want je kunt gewoon je hele skelet bewonderen met alle botten in je lichaam.
Voor mij werd 1 ding duidelijk, een lekker ding hoor word ik als ik later in mijn graf lig.
Op de afdeling aangekomen waren de oma en het meisje naar huis en nu waren er 2 heren binnengebracht.
1 van de heren werkte bij de brijderstichting en begon mij iets te vertellen over de morfine die ik kreeg, het schijnt nogal verslavend te zijn en vroeg mij of ik wel met 2 heren durfde te vertoeven in deze kleine ruimte.
Zijn kleinkind van 1,5 kwam langs en zijn dochter, hij vertelde dat hij vanacht bij mij in bed had geslapen eh op de kamer had geslapen en dat de man die in dat andere bed lag niet kon lopen en had moeten toekijken.
Wat hebben mannen toch een fantasie.
Ik heb daarna maar even mijn werk opgebeld dat ik na deze 6 weken rust toch echt nog even langs de brijderstichting moet en misschien wel over 3 maanden terugkom na al die morfine.
Bovendien bevalt deze vakantie prima.
groeten de wegpiraat