Altijd maar mopperen. Het stoplicht staat te lang op rood. De brug gaat net voor mijn neus dicht. Mijn salaris is te laag voor het werk dat ik verricht. De klagende zinnen stromen mijn mond uit. Het op en neer bewegen van mijn lippen geeft alleen maar onbegrip. Pure verbijstering over mijn blijkbaar kwaadaardige omgeving. Zou een mens moeten klagen om zich uiteindelijk gelukkig te voelen? Misschien is het klagen wel de activatie van het gedrag, dat leidt naar een positiever leven. Het zou een voortreffelijk leven zijn, wanneer dit als waarheid mocht gelden.

Helaas verschilt deze theorie van de werkelijkheid. Het nut van mopperen is mij totaal onbekend, maar het leidt in ieder geval niet tot een beter leven. Het zorgt eerder voor een verdringing van het bewustzijn voor de positieve dingen in het leven. Er zijn mensen die al een extreme vorm van agressie kunnen kweken, bij het iets te lang aankijken van die persoon. Het aankijken een probleem? Hoe kleinzielig kan het leven worden? Als een fractie van een seconde langer aangestaard worden, door een vreemd persoon, al een heel groot probleem is in een mensenleven. Wat is dan de grootte van een probleem, zoals een ernstige ziekte in datzelfde leven?

De mens is veel gelukkiger dan hij denkt te zijn. Het is die pure selectieve waarneming, waardoor de ontevredenheid ontstaat. Eigenlijk heb ik al zoveel geluk gehad. Elke seconde kopiëren duizenden cellen zich in mijn lichaam. Één foutje in dat proces en ik krijg kanker. Toch heb ik na vele jaren nog geen ophoping van fout geproduceerde cellen in mijn lichaam. Ben ik dan niet een bofkont? Dit moet mij toch gelukkig maken.

Toch denk ik hier niet aan, maar wel aan de jeuk, die komt van een muggenbult ergens op mijn lichaam. Terwijl die mug mij heeft gekozen, voor mijn gezonde, levende lichaam, ben ik geïrriteerd. Laten we blij zijn dat het bloed door onze aderen stroomt, doordat ons hart met volle passie aan het pompen is. Laten wij hier aan denken als de frustratie naar boven komt van één of ander nutteloos probleem, waar wij niet op gerekend hadden. Laat de gedachte naar boven komen van, is dit probleem mijn hoge bloeddruk waard?

Wanneer wij zorgvuldiger nadenken over de gezondheid van ons lichaam, ontstaat er vanzelf een wereld met een stuk minder problemen.

Categorieën: Algemeen

9 reacties

Avalanche · 13 februari 2010 op 11:49

Een verrassend stuk met een positieve insteek. Blij zijn met wat je hebt….. mijn motto. 😎

LouisP · 13 februari 2010 op 12:02

mooi stukje Leipelullo…
m.i. zouden meer mensen zo mogen denken…misschien was die laatste zin niet nodig geweest…die komt vanzelf wel voorbij bij het overdenken van je stukje…

Louis

Fem · 13 februari 2010 op 17:31

Mede dankzij mijn “enge ziekte” sta ik heel positief in het leven. Dat neemt niet weg dat ik slecht slaap met een mug op mijn kamer… 😉

Goeie overpeinzing!

Emiliever · 13 februari 2010 op 19:58

Helemaal de spijker op zijn kop en nog mooi verwoord ook. Niets ergert mij meer dan mensen die koketteren met hun ziekte(s) en andere ellende. De helft is al opgelost als je er gewoon niet over praat!

Fem · 13 februari 2010 op 22:03

Er niet naar luisteren is natuurlijk ook een keuze… (lost allen het “probleem” niet op)

arta · 14 februari 2010 op 10:18

Jaaa, helemaal goed Leipelullo!

@ Emiliever: Koketteren met ziektes? Dat vind ik heel eng gezegd, want het zijn er maar weinige die dát doen. Een ziekteproces doorstaan en door er over te schrijven het leed voor mede-zieken wat draaglijker te maken vind ik niets met koketteren te maken hebben en is ook het nivo van de ziekte-columns die ik doorgaans lees…

Dees · 14 februari 2010 op 11:51

Vind het een mooi stuk, al ben ik van mening dxat werkelijke positiviteit meer balans behoeft.

Ik denk namelijk dat degene die agressief wordt van iemand die hem of haar te lang aankijkt, problemen heeft waar hij niet over praat (of klaagt, zo u wilt). En dat deze uiting de opgehoopte en zorgvuldig ingehouden frustratie is die er toch ergens uit moet. Het heeft geen zin om je overal aan te ergeren, maar de dwang om je nergens aan te ergeren n nergens over te praten, die leidt pas echt tot problemen.

Dus gadver de gadver, sneeuwt het nu alweer!!? 😀

Prlwytskovsky · 14 februari 2010 op 14:33

Geen enkel punt of probleem is een hoge bloeddruk waard.
Goed beschreven, Leipie. :duimop:

SIMBA · 15 februari 2010 op 08:53

@Emiliever:
[quote]Niets ergert mij meer dan mensen die koketteren met hun ziekte(s) en andere ellende. De helft is al opgelost als je er gewoon niet over praat![/quote]
Goh, das handig….niet over praten en tumoren worden voor de helft kleiner, littekens verdwijnen, pijn bestaat niet meer. Dokters kunnen vuilnis gaan ophalen want die zijn niet meer nodig; als we niet meer over onze ziekte praten zíjn we gewoon niet ziek.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder