Tante Nely, onze vrijgezelle tante, heeft een speciale plek in mijn hart, mede omdat ze zo goed voor ons zorgde rond mama’s overlijden. Ook als ik getrouwd ben, blijft ze een belangrijke figuur in mijn leven. Ze bezoekt ons geregeld en natuurlijk eet ze dan ook altijd mee, want ze komt helemaal met de trein uit Rotterdam. Wat ze heel lekker vindt weet ik precies: gebakken kippenlevertjes met veel uien en spek.
Van een te hoog cholesterolgehalte heeft in die tijd gelukkig nog niemand gehoord.

Ik praat met haar graag en veel over vroeger. Vooral over mijn moeder die ze als schoonzus jaren heeft meegemaakt en dus goed kende. Het voorziet voor mij in een behoefte en ik blijf steeds maar dingen vragen, omdat er na de dood van mijn moeder bij ons thuis nooit meer over haar wordt gesproken.

Alleen als ik in mijn middelbare schooltijd met papa op zakenreis meega voor een paar dagen, spreken wij onderweg in de auto over mama. Daar geniet ik heel erg van en hij misschien nog meer. Al zie ik dat als puber die naar binnen gericht is in die tijd nog niet zo bewust. Maar vooral als hij dromerig glimlachend tegen me zegt: ’Jij lijkt zoveel op je moeder, Adje, je praat het zelfde met je handen en je bent ook zo’n nufje dat van aparte kleren houdt’.
Dan is dat muziek om te horen, alsof ze in mij nog voortleeft en dus eigenlijk nog bestaat en niet voor altijd weg is.
Thuisgekomen zwijgen we er over, zonder het af te spreken. Het is het geheim dat ik met papa deel. Alleen met papa en met niemand anders, ook niet met mijn zusjes. Want een mooi geheim delen is ook er iets van weggeven, de glans er beetje afhalen.
Maar ik dwaal af.

Op een zondagmorgen, onze eerste zoon is ongeveer een maand oud, zal Tante Nely op kraambezoek komen. We hebben geen speciale tijd met haar afgesproken, maar we rekenen op ongeveer twaalf uur.
We beginnen te wennen aan het vadertje en moedertje spelen, hervinden een nieuw ritme in ons leven en zijn op die bewuste ochtend om een uur of tien lekker ouderwets aan het vrijen geslagen op de bank in de woonkamer. Babyzoon slaapt boven verzadigd in zijn wiegje na de voeding. Precies op ons hoogtepunt, klinkt het geluid van de voordeurbel schril door het huis. Van schrik laten we elkaar los, het gebruikte condoom scheurt en valt op de vloer.

Ik frommel haastig mijn slipje onder een bankkussen, doe mijn rokje en trui weer aan, stommel op blote voeten naar de gang en open het luikje in de voordeur. De groene ogen van tante Nely kijken mij blij aan. ‘Hallooo, hier ben ik, lekker op tijd, hè’, zingt ze. Ze zingt altijd als ze praat. Ik heb nog even geen tekst voorhanden, maar open meteen de deur. Op de stenen stoep zie ik haar benen in zwarte gemakschoenen één voor één de gang instappen. Langzaam kom ik bij en voel een vochtig straaltje langs mijn benen lopen, terwijl ik haar kus.
‘Mooi hoedje heb ik op, hè?’ zingt tante Nely argeloos, ’zelf gemaakt’, terwijl ze koket het hoofd draait en ik haar jas aanpak en op de kapstok hang. ‘Ja, mooi,’ zeg ik automatisch, Mijn stem is terug, alleen nog wat schor. Binnen heeft echtgenoot intussen alle corpi delicti snel weggewerkt, knipoogt even naar mij en gaat met een effen gezicht koffie zetten terwijl ik me vlug ga douchen.

Ik weet het eigenlijk al meteen, als de eerste menstruatie na de geboorte maar niet wil doorkomen. Shit, met dank aan Tante Nely en haar vroege bezoek. Al zal ik het haar nooit vertellen…

Categorieën: VC-Pally

pally

Genieten van leven en mensen en natuur om mij heen. Schrijven als belangrijke drijfveer om te ordenen, te relativeren en te communiceren.

22 reacties

SIMBA · 1 november 2012 op 07:02

Geweldig! Het volgende schoenen-deel heet zeker “babyslofjes”…. 😉

Libelle · 1 november 2012 op 07:54

Ademloos gelezen. ‘Dit is dus ook Pally’, dacht ik.

arta · 1 november 2012 op 09:26

Pally, ik heb een nieuwe schoenenfavoriet: Geweldig verhaal!

Kees Schilder · 1 november 2012 op 12:05

Vanaf nu zal ik de liefde bedrijven altijd met Nely associeren

Nachtzuster · 1 november 2012 op 12:48

Heerlijke column, Pally! Smaakvol geschreven en de vondst ‘gemakschoenen’ vind ik briljant!

Ferrara · 1 november 2012 op 13:20

Leuk mens Tante Nely, koket en gemakschoenen.
Leuk verhaal ook.

Meralixe · 1 november 2012 op 13:25

Mooi verhaal al vloog het voor mij toch een beetje te veel heen en weer. :eh:

Fem · 1 november 2012 op 13:28

Heerlijk 😀

Pierken · 1 november 2012 op 16:42

Goed neergezet verhaal weer voor op de voorpagina van CX, Pally. Maar eh, je weet zeker dat je niet een nufje bent met een latente schoenfetish?

embee · 1 november 2012 op 21:27

Een parel deze vc Pally, tante Nely trouwens ook.

En gelukkig heb je nog veel schoenen.

:kus: Embee

Kuin · 2 november 2012 op 10:15

*grinnikt*

Dees · 2 november 2012 op 14:45

Ja, is heel mooi. Ik vond de zin

[quote]Shit, met dank aan Tante Nely en haar vroege bezoek.[/quote] onpallys.

Maar juist ook leuk, letting some hang out, als een punt van de blouse die oningestopt blijft na een haastig onderbroken vrijpartij.

Mien · 2 november 2012 op 14:47

Knappe column die raakt.
In zijn eenvoud.
Vlot gebracht.
In dit geval is less absoluut more. 😀

Mien

Sagita · 3 november 2012 op 21:03

Mooi! Gevoelig en beeldend geschreven. Hoewel een prachtig stuk dwaal je inderdaad naar mijn smaak net iets te veel af van “Tante Nely” in de alinea samen met je vader in de auto. Over dat onderwerp kan je een heel aparte column schrijven, maar daarna barst je helemaal los. Spannend en boeiend!
groet Sa!

Yfs · 4 november 2012 op 12:00

[quote]Thuisgekomen zwijgen we er over, zonder het af te spreken. Het is het geheim dat ik met papa deel. Alleen met papa en met niemand anders, ook niet met mijn zusjes.[/quote]

Heel treffend en herkenbaar.

Bijzonder dat het niet in de verleden tijd is geschreven. Bij de titel zou je toch never nooit vermoeden dat het halverwege gaat over een ‘Sunday morning delight’en een zingende tante haha!!

Column is absoluut te omschrijven als Heerlijk en Verrassend. Heerlijk verrassend dus!! :klappen:

pally · 4 november 2012 op 15:30

Ik wil iedereen erg bedanken voor de reacties!

groet van pally

WritersBlocq · 4 november 2012 op 16:06

Haha, die Pally! Hij is leuk, deze, ik heb ervan genoten 😀

Ideetje om je verwekverhaaltjes conform je schoenenverhalen in columnvorm aan ons te presenteren? De pogingen tellen ook :lach:

Groetje, Pauline.

pally · 4 november 2012 op 23:18

Zou jij wel zien zitten, hè, Plien? Voyageuse die je dr bent… :hammer: 😆

lisa-marie · 6 november 2012 op 13:51

lees hem nu pas maar heb echt genoten !!
en die tante nely toch :hammer:

PaulM · 10 november 2012 op 16:43

Hoi Pally,

Verrassend!

Paul

LouisP · 29 november 2012 op 23:15

Of iets goed is of niet, ik heb daar niet zo veel kijk op. Maar ik weet wel wat ik mooi vind en voor mij nog belangrijker, wat ik bijzonder vind. En als ik daarbij ook die stappen zie die een schrijver maakt..dan is ’t goed voor mij. Hierbij voel ik die stap voorwaarts heel erg goed! Je meest bijzondere schoenenstukje, voor mij part

pally · 30 november 2012 op 10:26

Bedankt Louis!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder