Geschrokken

Ik schrok de afgelopen week nogal, in het centrum van mijn woonplaats Ridderkerk.

“Hé I-pat” hoorde ik een grote donkere man naar me roepen.
Als ik door iemand herkend word op straat, probeer ik altijd te doen wat ik heb geleerd van mijn ouders. Ik lach vrolijk, maar loop met stevige stappen door.
“I-pat, blijf staan” ik draaide me om en zag hoe de gouden tanden in zijn mond schitterden.
Oh God, wat nu.
Gelukkig kan ik goed acteren, dus ik liep stoer naar hem toe en zei op mijn aller mannelijkst ‘Hoe is het vriend’
“Ik ben boos” zei de grote donkere man tegen mij.
“Op mij?” vroeg ik toch ietwat vrouwelijk.
“Waarom ben je zo tegen het kabinet en de Lockdown, man? en waarom moet je daarover schrijven, en posten op je sociale media?”

De hele week hoor ik deze vraag al. Zelfs het AD en de Telegraaf, twee linkse kranten, die bijna Failliet zijn wilde mijn antwoord, waarom ik me zo tegen hen verzet.
Bij de grote donkere, toch wel aardige meneer, gaf ik antwoord vanuit mijn hart.
Het is klote, maar deze lockdown is slecht voor de economie. Mijn werkgever balanceert op het dunste koord en de media en het kabinet zijn alleen maar bezig met zichzelf. Daarom doe ik dit, meneer.
De man keek me vragend aan en riep vertwijfeld “Hoe moet ik mijn zoontje van 8 dit nu vertellen, hij leest ook alles van jou”
Als iemand anders mij deze vraag zou stellen, zou ik uitkijken voor de valkuilen, maar als papa weet ik als geen ander wat dat kind moet doormaken.
Hij moet wakker worden en beseffen dat het echt allemaal onzin is, die lockdown.

Mijn moeder herkent dit wel een beetje denk ik. Ze heeft 4 kinderen maar haar 2 jongste kinderen worden er uitgelicht door mij, nu.
De één heet blogger, trapt overal tegenaan, haalde goede cijfers op school en is populair bij vrijwel iedereen.
De andere heet aandachtstrekker, haalde soms hoge, soms lage cijfers, heeft de opleiding niet afgemaakt en krijgt veel weerstand, omdat het anders is dan anderen. Het Couveuse kindje – Aandachtstrekker dus- krijgt dan automatisch extra bescherming, niemand ziet het kind graag, totdat het besloot te slijmen, te liegen om er zelf beter van te worden en de werkelijkheid te verdraaien, naar hoe het kind het zelf vind.
Ik heb er lang van genoten van die aandacht die aandachtstrekker kreeg.
Het was bijna zielig. Maar nu zet ik me af tegen iedereen als dat moet en blog ik alleen nog over hoe dingen echt in elkaar steken, zowel privé als bijvoorbeeld politiek.
Mensen moeten wakker worden.

Het kindje is niet dood, dat hoeft voor mij ook helemaal niet.
Dat gaat me veel te ver.
Maar het is wel zo dat aandachtstrekker niet zo goed in mijn leven past.
Met een stevig infuus en aan de beademing gaat het verder met leven.
En ik zal het blijven volgen, het is aandoenlijk en tegelijkertijd triest.

Ik ben trots op mijn columns als een vader die kijkt naar zijn dochtertje, als ze moet afzwemmen.
Het kan lang een succes blijven en ineens word het dan afgewezen en werkt het niet meer.

Dat is de reden dat ik zo tegen de lockdown ben. Ik zit op mijn hoogtepunt qua lezers. Dus nu is de reden om me te verzetten.
En ik hoop dat ik mensen er wakker mee krijg.

En wat aandachtstrekker betreft: Ik blijf er van houden.