Het gebeurt zo nu en dan, een nietsvermoedende wesp die een klaslokaal binnen komt gevlogen door een openstaand raam. Het klaslokaal, gevuld met gedachteloze tieners verandert in een gevechtsarena. De meisjes weten nog snel een hele hoge kreet te produceren, waarna ze volledig verlamd raken en terecht komen in een bijna fatale vorm van paniek. De jongens vergeten alles wat de mens in de afgelopen paar duizend jaar heeft opgebouwd aan beschaving. Zij aarzelen geen seconde en weten alles wat bij de hand ligt naar de wesp te smijten. Het resultaat? De wesp sterft, en de kinderen zijn de rest van de dag van slag en kunnen schijnbaar niets meer op papier krijgen.

Nu u weet wat een enkele wesp kan aanrichten op een klas van dertig, kan ik me op het daadwerkelijke onderwerp richten. Een stroomstoring. Nee, niet voor deze ene klas. Nee, voor de hele school; twee uur lang. Een school met een kleine zeventienhonderd leerlingen werd getroffen door een stroomstoring. Het moest wel het einde zijn, dit zou de gestructureerde chaos verbreken. Overal liepen scholieren doelloos rond, roepend dat er geen stroom was. De meest afschuwelijke scenario’s werden doordacht, beginnend met het feit dat er geen Wi-Fi meer was.

Wi-Fi is een van de eisen waar een school absoluut aan moet voldoen. Geef de scholieren toegang tot het internet en ze nestelen zich op de banken en turen de zo lang mogelijk naar de schermen van hun iPads. Maar er was geen Wi-Fi, en het was nog eens donker ook. Scholieren liepen rond alsof ze volledig de kwijt waren. Het was een ieder-voor-zich strijd, survival of the fittest. Mensen begonnen zowaar tegen elkaar te praten, het was opmerkelijk en zorgde waarschijnlijk voor ongemakkelijke sociale situaties.

De krappe gangen waar dagelijks een chaotische groep tieners van zeventienhonderd man doorheen walst, was nu volledig ontspoord. Leraren wisten niet wat ze moesten doen en hadden allemaal een eigen manier van handelen. Na een uur, besefte men dat er ook wel eens mensen in de lift zouden kunnen zitten. Een team van zelfverzekerde experts werd er op afgestuurd. De aardrijkskunde leraar ging samen met de nieuweling. Zij maakte af en toe een praatje in de pauze en gingen nu dit probleem wel even oplossen. Met het oor op de liftdeur kwamen ze tot de conclusie dat er wel eens iemand in kon zitten, maar daar bleef het bij. Eigenlijk smachtten zij gewoon naar een slappe bak koffie en was dit een vorm van afleiding.

Een uur zonder stroom, hoe groot waren de overlevingskansen? Hoeveel zouden er zijn gesneuveld en wat is de schade? Toen het licht opnieuw uit de duisternis opbloeide werd het duidelijk. Niemand was gesneuveld en de schade was beperkt, maar de schoolleiding mag zich achter de oren krabben. Dit mag niet nog een keer voorkomen, want dan zal de scholier het genadeloos afstraffen. De school zal net als een vliegveld en een ziekenhuis een reserve-aggregator in de toekomst nodig hebben, wil men het aantal slachtoffers beperken.


JP

-

20 reacties

Meralixe · 29 maart 2015 op 09:14

Hm, jongeling van zeventien, welkom op column x. Mag ik het zo stellen dat de verbanden tussen de verschillende thema’s nog al moeilijk te vinden zijn? 🙁

    Jaran Nicolai · 29 maart 2015 op 12:00

    Dankjewel, maar kun je uitleggen wat je hier precies mee bedoeld, en hoe kan ik dit beter doen?

      Meralixe · 30 maart 2015 op 14:17

      Wel, ik probeer, maar weet dat zowat al mijn reacties opbouwend bedoeld zijn. 🙂
      Eerste alinea: Paniek van jongens en meisjes om een wesp.
      Tweede alinea: met een duidelijke overgang van de klas naar een stroomstoring, geen Wi-Fi.
      Derde alinea: Geen Wi-Fi, nog steeds goed, mooie vaststelling dat de mensen met elkaar praten.
      Vierde alinea: Leraars met zorgen om een lift en koffie. Hier kan ik geen verband meer leggen met het voorafgaande.
      Vijfde alinea: Krampachtige omschrijving van mogelijke slachtoffers bij de nabeschouwing van de leraars waarbij je, nog student zijnde, het waarschijnlijk op een ironische manier tracht te omschrijven.

      Nu ik dat hier allemaal aan ’t formuleren ben krijg ik dan toch wat meer zicht op uw schrijven. Zo kan er dan toch een verband gelegd worden bij alinea drie en vier waarbij het gedrag van de leerlingen zonder Wi-Fi duidelijk verschild van het gedrag van de leraars die hun koffietje missen. Bij alinea vijf ga je dan verder met het belachelijk maken van de leidinggevenden.

      Met een en ‘reserve-aggregator’ zal je waarschijnlijk een ‘generator’ bedoelt hebben.

      Een goed geschreven column is er ene die van uit het standpunt van de lezer na één keer lezen vlot zou moeten begrepen worden. Ik beken, ook mijn schrijven voldoet niet 100 % aan dit gegeven en toch is het een gouden regel binnen het vluchtige drukke leven van ons aller Westerlingen, met of zonder WI-Fi. :-*

        Meralixe · 30 maart 2015 op 19:10

        BedoelD? Grrrr…. :evilgrin:

        Jaran Nicolai · 31 maart 2015 op 14:49

        Allereerst, bedankt voor de feedback. Altijd nuttig voor in de toekomst :yes:

        Ik vind het moeilijk om zo’n overgang duidelijk te maken. Of in ieder geval, duidelijk te maken voor de lezer. In mijn hoofd klopt het allemaal en dan vergeet ik misschien rekening te houden met de lezer.

        Ik heb er nog wel twee vragen aan over gehouden. Ten eerste, moet er altijd een duidelijk verband zijn tussen alinea’s?

        Ten tweede, is ‘leraars’ een woord?!

          Meralixe · 31 maart 2015 op 16:37

          Kijk, daar krijg ik het schijt van zie. Ik leest de boel wel vijf keer, ik steekt op een vriendelijke manier de hand toe ter verbetering van wat dan ook, en dan komen ze af met ” moet er altijd een duidelijk verband zijn tussen de alinea ‘s” Nee dus en ja dus uw schrijven duld geen kritiek. Dan zijn we terug bij af. En dan die steek onder de gordel. Ja, leraars zal dan wel leraren zijn of zo iets. Na een weekje aanwezigheid op column x moet ik me dan maar de les laten spellen door een jonge snaak die dan maar mijn drie jaar lange anciënniteit achteloos verwaarloost met zijn snoeiharde besluitvorming. Ja, ik ben kwaad!!! Nee, geen smiley’s!!!

          D's · 31 maart 2015 op 20:41

          Eerlijk gezegd snap ik het ook niet helemaal Meralixe 🙁

arta · 29 maart 2015 op 10:10

Haha, ‘ leerlingen begonnen zelfs tegen elkaar te praten’
Leuk, leuk, leuk, hoe jij de stroomstoring naar jezelf toetrekt en ontleedt.
Ik vond de overgangen duidelijk. Wellicht had de éénnalaatste alinea wat meer duidelijkheid kunnen gebruiken, maar verder: Prima!

    Jaran Nicolai · 29 maart 2015 op 12:02

    Dankjewel! Toen ik het instuurde kwam ik zelf ook al tot de ontdekking dat het wel wat duidelijker gekund… Goed om te weten voor de volgende keer. :yes:

Suzanna · 29 maart 2015 op 11:54

Superleuk! :laugh:

trawant · 29 maart 2015 op 14:04

Je hebt het!
Wat?
De ironisch/satirische insteek om zo’n gebeurtenis aantrekkelijk te beschrijven. Benieuwd naar meer inkijkjes in de klas en op de gangen van jouw hand.
puntje 1. Ongemakkelijke sociale situaties … laat zien!
puntje 2. Wel even overlezen voor je instuurt.. ‘de weg’ kwijt en aggregator = aggregaat..
puntje 3. Maar wat maakt het uit, leuk stuk en welkom!)

    Jaran Nicolai · 29 maart 2015 op 15:18

    Wederom een nuttige feedback, dankjewel! Meer zal volgen, ik vind het leuk om zo af en toe een stukje te schrijven. 🙂

Mien · 29 maart 2015 op 23:52

School(s) op tilt. Prima debuut. Graag gelezen. Leuk ook dat je veel sport. Kom maar op met de volgende column.

    Jaran Nicolai · 31 maart 2015 op 14:44

    Dankjewel, ik zal binnenkort weer een nieuwe schrijven!! :yes:

D's · 30 maart 2015 op 20:15

Je volgende column gaat over de slachtofferhulp achteraf, hoop ik!? 😀

Je hebt de leuke combinatie van gevoel voor dosering, gevoel voor humor en een vaardige pen. Ik heb lekker zitten grijnzen. De evt slordigheidsfoutjes vind ik minder interessant bij zo’n sterk debuut.

En, of het nu een compliment is of stiekem toch een belediging, de alinea over de wesp deed me denken dat dit werd geschreven door een van de docenten.

    Jaran Nicolai · 31 maart 2015 op 14:43

    Ik ben bang dat die er niet komt, we worden volledig aan ons lot over gelaten 😉 .

    Bedankt voor de complimenten, het doet me goed en geeft me veel plezier om meer te gaan schrijven. Had sowieso geen verwachtingen, maar dit nodigt echt uit om meer te gaan schrijven. 😀 😀

      D's · 31 maart 2015 op 20:36

      Dan wachten we de onverwerkte trauma’s over een paar jaar maar af 😀

      En doen, het lijkt iig bij je te passen :yes:

Mien · 31 maart 2015 op 18:28

Nou, nou, Meralixe, ik vind jouw reactie buiten proportie. Ik neem het hier even op voor Jaran. Eerst geef je Jaran een vaag commentaar en vervolgens een litanie als hij daar een vraag over stelt. Door het verder vragen stellen toont hij belangstelling. Er is ook niets mis met de vragen die hij stelt. Niet echt een volwassen antwoord en voorbeeld dat je hier geeft. Jammer.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder