Gewennen in een grachtenpand

‘Ik vertel je van de liefde, geloof me als ik zeg: dat alles goed is.’ zongen Acda en de Munnik ooit. Nu, na inmiddels zes maanden kan ik zeggen dat bovenstaande spreuk van de twee theatermakers nog steeds een waarheid als een koe is. Een tijdje terug schreef ik over jou. Over je gedrag, je uiterlijk en je guitige glimlach. En er is nog niets verandert. Ja, je hebt jezelf een modieuze pony aan laten meten, maar dat is dan ook echt het enige. Nog steeds verbaas ik me over je gevatte come-backs wanneer ik een flauwe grap plaats; dat had ik niet eerder in een meisje kunnen ontdekken. Dat is, nu ik het zo eens even analyseer, de reden dat ik voor je ben gevallen. Een gesprek loopt niet moeilijk tussen ons. We zeggen alles, en begrijpen elkaar. Een nieuwe beste vriend, dat ben je. ‘Een beste vriend, met wie ik ook nog regelmatig de sponde deel,’ zo grinnikte jij laatst, toen we over ‘ons’ aan het praten waren. Ons. Geen jij en ik meer, maar wij.

We slapen inmiddels bijna dagelijks bij elkaar. Ik merk dat als ik een nachtje alleen in het pittoreske Zuilen overnacht, ik het moeilijk heb. Ik heb het gevoel dat ik wat mis. Een been of zo. Ik smste niet voor niets vanavond dat ik je aanwezigheid miste. Een combinatie van echte liefde en gewenning. En in die zin schuilt een toekomst. Echte liefde dat is er, gewenning dat begint te komen. Misschien zijn we over tien jaar nog steeds echt verliefd en gewennen we samen in een grachtenpand met wat kinderen. Zonder huisdier, dat dan weer niet. Want we hebben allebei een schijthekel aan alles wat een teveel aan (snor)haren heeft. En hekel hebben aan, dat bindt. “The enemy of my enemy, is my friend”, zo verwoorden de Amerikanen dat mooi.

Mooi. Er is zoveel mooi aan ons. Zelden of nooit heb ik me gelukkiger gevoeld als met oudjaar. Daar stonden we dan, op een spekglad oud balkon in de regen in Wittevrouwen. Half struikelend over iets wat een tafel moet zijn geweest, zoenden we. Ik in een geleende capuchontrui, jij in een oude roze winterjas met bontkraag. Pure romantiek; bijna te cliché voor woorden. Maar de liefde is cliché. Alles is goed. En dat blijft zo.