Elke dag hoop ik dat het mij gebeurt. Een geluk of buitenkans zo uitzonderlijk dat het bijna niet waar kan zijn. Ik kan een glimlach niet onderdrukken bij het lezen van het artikel: ‘op de vlucht met miljoenen’. In Nieuw-Zeeland is er voor twee mensen een droom uitgekomen. Het was niet nodig om jarenlang elke maand een lot te kopen met de grootste ‘winkans(!)’. Het was hen gegund om zonder enige tegenprestatie een mooi rond bedrag te ontvangen. Tijd om te rentenieren!

Ik zie ze al zitten met het bankafschrift in hun handen, totaal verbijsterd. Dit kan toch niet waar zijn? Na meerdere malen kijken of het echt zo is komt dringt het door en zien ze wat er voor onwerkelijk immens bedrag er op hun bankrekening staat. En nu? De uitgelezen kans om te genieten van dit prepensioen of de telefoon pakken en braaf zijn. Wat een uitgelezen kans om je geweten op de proef te stellen. Ze hebben besloten om er vandoor te gaan.

Ik verplaats me even in de medewerker van de desbetreffende bank die deze fout heeft gemaakt. In plaats van het bedrag van de aangevraagde lening te verstrekken, werd het een paar miljoen. Na jarenlange studie met als resultaat econoom niet weten waar je de punt moet zetten bij een simpele overboeking. Geen bonus meer voor de topmannen van deze bank. “Sorry jongens, het geld is op”.

Terug naar de misschien wel jaloers makende situatie van het gelukkige echtpaar. Wat hebben ze gedaan? Ze moeten hebben gedacht: Finders Keepers. De koffers gepakt en alles achtergelaten en oh ja, even bij het pinautomaat geld opnemen. Rebels zijn en lak hebben aan de regels. Weglopen voor het internationale opsporingsbevel. Het ultieme vakantiegevoel en op zoek naar spannende avonturen. Maar, nooit vooruit kunnen kijken omdat je te druk bent over je schouder te gluren.

“Hebben ze ons al gevonden, is de zoektocht al gestaakt?” “Lieverd, kan jij de zonnebrand even halen terwijl ik het zwembad inspecteer op geheime agenten?”

Dan is de meest logische vraag die iedereen zichzelf stelt bij het lezen van dit soort berichten: wat zou ik doen? Op zoek naar het echte eerlijke antwoord moet ik diep graven. Het nadeel is dat ik niet zou kunnen genieten van het geld. Het voordeel is dat ik bij de supermarkt de B-merken kan laten liggen omdat de prijs er niet meer toe doet. Maar, op de vlucht zijn en nooit weten waar ik de volgende dag ben vind ik geen fijne prepensioen tijd.

Vermoedelijk zou ik het eerlijk melden maar dan stiekem wel verwachten dat de bank mij een kleine bonus zou geven omdat ik zo eerlijk ben. Ik denk dat ik wat dat betreft thuis zou komen van een koude kermis.

Zou het echt zo zijn dat dit soort acties zich wreken? Als het echtpaar na jaren lang op de vlucht zijn opgepakt wordt zie ik ze er wel voor aan om het te ontkennen. Het alibi zal zijn dat ze nergens vanaf wisten en plotseling besloten om een lange onaangekondigde vakantie te nemen. Of ze echt hebben genoten van de lange vakantie vind ik moeilijk om te geloven. Maar ik ben te braaf om gewetenloos te genieten.


3 reacties

LouisP · 4 juni 2009 op 20:04

Z.
Gewetenloos genieten. Mooie titel.
Best een leuk onderwerp om over na te denken.
Mijn dag is al goed als een automobilist stopt om mij te laten oversteken.
En soms voel ik me daarbij al wat schuldig!

gr.
L

Mien · 5 juni 2009 op 10:57

Niet iets om zuur van te worden.
Waarom speelt bij geld toch altijd het geweten op?

Mien

arta · 5 juni 2009 op 14:24

Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zou weten wat ik zou doen…
De verleiding voortaan een zorgeloos leventje in Zuid-Amerika te kunnen leiden lijkt me op zo’n moment best groot…
Leuk, zo’n geschreven dilemma.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder