Gezocht: talenknobbel

Ik moet nodig iets aan mijn talen gaan doen. Niet dat ik me niet kan redden in het buitenland hoor. Met wat gebrekkig Engels, Frans en wat gebarentaal kom ik een heel eind. Maar het is vooral in eigen land dat ik de kluts soms volledig kwijtraak op talengebied en dan vooral aan de telefoon. Dat er op straat een taal geluld wordt, waar ik geen chocola van kan maken, daar kijk ik intussen niet meer van op. Ja, ik weet wel dat in de ‘grote’ stad het juist heel bijzonder is, als je onze eigen taal nog ergens op kan pikken, maar hier in ons boerenland is het nog altijd andersom. Maar toch, ik schrik inmiddels niet meer van vreemde talen en ik probeer het ook al jaren niet meer te begrijpen.

Maar nu blijkt, dat ik er me toch hoognodig eens in moet gaan verdiepen. Voor mijn werk moet ik namelijk iedere avond ‘junkfood’ bestellen voor de overwerkers. De ene keer een pizza, de andere keer shoarma of gewoon friet van het ‘frietkot’. Nu weet ik wel dat pizza en shoarma geen Nederlandse begrippen zijn, maar als je je zaakje vestigt in Nederland, mag ik toch hopen dat je er ook in het Nederlands kunt bestellen. Zelfs de Belg in onze oer-Hollandse frietkraam is onverstaanbaar voor mij en ik woon nog wel tegen de Belgische grens. Maar goed, voordat ik ga bellen, zorg ik er voor dat ik even alles opzij schuif en geen andere telefoontjes tussendoor neem, zodat ik me volledig kan concentreren op mijn bestelling.

“Goedemiddag, ik wil graag een bestelling plaatsen.” Dit wordt nog net verstaan, maar dan wordt het toch wel erg problematisch. “Drie hotchicken schotels, 2 shoarma schotels en 2 maal dönner kebab met brood”. Stil aan de andere kant. Misschien duurt het gewoon wat langer voordat ik op zijn lijntje doorkom, dat kan natuurlijk ook, maar dan uiteindelijk toch zijn antwoord. “Allo frau, shoarma op brood?” Of de shoarma op een broodje moet, maak ik hier maar uit op. “Nee meneer, ik vraag toch om een shoarma[i]schotel?[/i]” Hij lijkt het te snappen. “Oke frau, schoarmasgotal. Dönner Kebab en frieten?” Oke, volgende issue. “Neehee, ik zei: Dönner kebab [i]met brood.[/i]” Om een lang verhaal kort te maken, want ik word er alweer moe van als ik er aan denk, zo’n kwartiertje later heeft hij dan toch echt de hele bestelling genoteerd. Dan heb ik het nog niet eens over hetgeen wordt afgeleverd. Klopt nooit ene reet van, maar tegen die tijd ben ik allang weer naar huis.

Intussen begin ik toch echt aan mezelf te twijfelen, want dit tafereeltje speelt dus niet alleen bij de shoarmaboer af, maar ook bij de frietkraam en de pizzeria. Daarom denk ik erover toch eens bij de LOI te informeren naar een cursus campingmarokkaans, zodat ik me in ieder geval in de shoarmatent verstaanbaar kan maken. Italiaans komt later wel en met de frietbelg kan ik het vast in het Frans wel rooien. Ach, misschien moet ik me er ook niet zo druk om maken en mijn bestellingen gewoon doorfaxen. En dan maar hopen dat ze mijn handschrift kunnen lezen.