Girls went wild..

Uitgaan tijdens mijn middelbare schooltijd. Wat een prachttijd. Samen met mijn beste vriendin en een hele grote groep minder beste vriendinnen en vrienden maakten wij de straten onveilig. Het werd standaard wat er gebeurde, maar het was er niet minder leuk om! Het leek wel een soap. Terug kerende types met eigen verhaallijnen. Waar is die tijd gebleven? De tijd dat Anniek heel demonstratief een keer niemand zou versieren, maar wel stond te smsen met een jongen die 3 meter verderop in de kroeg stond. Huub die altijd zo dronken werd en niet van je af kon blijven, waarna wij hem belachelijk maakten en hij in tranen uitbarstte. Elke avond was hij zo ver weg dat hij van z’n fiets viel als hij naar huis wilde gaan. Ellen, die boos werd als je te lang met iemand anders praatte. Mijn ex Freek die zoende met iedereen uit onze vrienden groep, en mensen daarbuiten. Man wat waren zijn schapen dom zeg, ze wilden zo graag geaccepteerd worden dat ze gewoon mee lachten als we ze belachelijk stonden te maken waar ze bijstonden. Dat was het leuke. Alle mannen hadden elke avond een scharrel, maar wij wisten toch dat we het belangrijkste waren. En dat is gelukkig tot op heden niet veranderd. Nog steeds zijn ze blij om je te zien omdat het ze doet denken aan die goeie ouwe tijd. En niet alleen daarom gelukkig.

Maar het leukste was de tijd die ik met mijn beste vriendin Lois beleefde. Wat waren wij een stel man-eaters zeg. Ik hoefde maar even om te draaien om een barman te versieren of ze was weg. Weeral. Met wie deze keer? Dat wist alleen Lois, maar ik wist dat ik het zou horen als we samen naar huis gingen. Wat heb ik vaak lang op haar moeten wachten als ze weer eens met iemand aan het vozen was. Dan was ze opeens weg en plotseling doof voor het geluid van haar mobiele telefoon. Maar wat konden wij daarna lachen zeg. Niemand werd gespaard. Alle details kreeg ik te horen. Maar dan ook alle details. Ik kan nu nog in een kroeg staan en van bepaalde mannen veel persoonlijke dingen weten zonder ooit een woord met ze te hebben gesproken.

Wat hebben wij wat afgeslet. We deelden alle verhalen, maar ook alle mannen. Samen naar cafetaria de Cricel, om te eten, maar eigenlijk om naar die leuke jongen achter de toonbank te kijken. Lois was er verliefd op. Waar zij met hem zoende ging ik gewoon nog een stap verder. ‘Ik ben alleen thuis vanavond’ was al genoeg om je te verzekeren van een avondje slecht geslet. Ik zal je niet vervelen met al onze veroveringen en afwerk plaatsen, maar de bar van een kroeg na sluitingstijd was geen uitzondering. Vele mannen hebben de revue gepasseerd, velen hebben de revue twee keer gepasseerd. We deelden werkelijk alles. We waren ook heel inventief in die tijd. Als de vriendin waarbij je slaapt snurkt ga je toch gewoon bij haar broer in bed liggen? Wat een geweldige tijd. Onze wilde haren waren we al kwijt voor ons schaamhaar daadwerkelijk begon te groeien.

Wat jammer dat het nu niet meer zo kan zijn als toen. Te veel levenservaring drukt toch een beetje de pret. Je bent niet meer onbezorgd, je weet hoe de wereld in elkaar steekt. Je wordt er niet blij van. Maar af en toe waan ik me weer het meisje dat ik toen was. Gewoon, als ik bij mijn vriendin ben en we zitten te leuten. Dan komen die verhalen weer boven. Dan ruik ik nog de geur van alle drank die onze groep heeft weggewerkt. Wat is er gebeurd met die tijd. De tijd waarin wij bier dronken uit champagne koelers en schoenen in plaats van glazen. De tijd waarin wij nog gewoon naar bed gingen met jongens voor een glaasje cola, in plaats van een duur flesje breezer.

[size=small][i]Met dank aan Lois, de persoon die wel nog wist wat er vroeger allemaal gebeurde en nog steeds mijn steun en toeverlaat. [/i][/size]