Had ik maar in de intercity gezeten

Poepen in de trein is ontzettend fijn. Waarschijnlijk omdat je eigenlijk niet wilt, maar wel moet. Iemand zei eens: “Alles mag, behalve poepen, want poepen moet je”. Zelfs als je het al drie kwartier hebt moeten uitstellen. Omwille van hygiëne heb ik het altijd proberen te vermijden. Maar men heeft gelijk, als je moet dan moet je. Mits er toiletpapier is, is het doen van behoeften in de trein fijner dan thuis. Als men vraagt of ik dit uit ervaring weet, dan zal ik liegen. Wel kan ik vertellen dat het een hoop leed scheelt de aanwezigheid van papier te bevestigen, alvorens de daad te verrichten. Het is niet zo dat ik liever op een pot in een bewegend voertuig zit, maar mocht de situatie zich toch voordoen, dan vergelijk ik het met het principe van een orgasme. Zowel de opwinding als de ontlading zijn groter, als het moment suprème zo lang mogelijk wordt uitgesteld. Nu heeft de daad zelf niet veel gemeen met geslachtsgemeenschap, maar op een of andere bizarre manier blijft de metafoor in mijn hoofd dwalen. Want behalve allerlei soa’s die je aan je billen blijven plakken, de zogenaamde schijtend overdraagbare aandoeningen, schrik je van de lucht die af en toe tegen je reet geblazen wordt. Net of de trein zwanger is en in jouw kringspier aan het puffen is, om uiteindelijk te bevallen van een drol, die met volle vaart ter wereld gebracht wordt tijdens het doortrekken.

De laatste keer dat ik mij in het kleinste kamertje van het openbaar vervoer bevond, ontstond er een overdenking van de tekst die op de deur van het toilet staat. “Men wordt verzocht de wc tijdens het oponthoud op de stations niet te gebruiken”
Stel nu: Je hebt je dan toch, onder grote druk, over laten halen dat je moet. En nadat je nog minuten lang ongeduldig voor een rood slot hebt staan wachten, je al lang blij bent dat er geen doordringende lucht hangt, je de bril naar eigen schoonheidsideaal gereinigd hebt, je plaats neemt en je ontspant omdat bepaalde spieren dat van je verlangen, je slappe lichaam rustig golft op het ritmisch geschud van de wagon, je jezelf langzaam voorover voelt zwenken, omdat de trein remt en aanstalten maakt te stoppen op het station in Meppel. Wat dan?

[i]Cor Jan van Zwol[/i]