Hamsteren

Op vrijdag komt het vrouwtje altijd thuis met allerlei tassen en spullen. Ze lacht dan naar het baasje en naar hem omdat het weekend is en ze lekker niet weg hoeft. Eten en drinken in huis, lekker samen. Maar nu kwam ze al mopperend binnen. Ze had het weer over dat rare woord Corona. Geen idee wat het is maar het zet volgens hem wel alles op zijn kop. Iedere dag komt het weer ter sprake. Het baasje en het vrouwtje praten er samen over, op televisie is het steeds, het is toch wel ernstig waarschijnlijk. Maar goed, hij heeft nog niet gehoord dat hij iets moet doen dus tot die tijd gaat hij maar gewoon verder als altijd.

Toch leek het nu toch wel ook iets met hem te maken te hebben. Het was blijkbaar heel druk geweest in de supermarkt en heel veel spullen waren uitverkocht. Het vrouwtje had niets extra’s gekocht, hij zag tenminste het normale aantal tassen. Hij ging even checken of ze ook aan zijn knaagbotjes had gedacht. Yep, daar waren ze. Oh, zelfs drie verschillende zakjes, lekker. Nou, toch niks aan de hand toch.

“Verschrikkelijk, wat een toestand in die supermarkten. Je ziet mensen sjouwen met balen toiletpapier alsof er vanaf nu nooit meer iets in de winkels ligt. Alles wat een beetje houdbaar is, wordt meegesleept. Het hele schap met conserveren is zowat leeg. En weet je wat daar het ergste van is, er zijn geen boontjes voor Stef meer te krijgen. Nergens.” Ho, dit werd toch wat serieuzer. Hij liep voorzichtig terug naar de keuken. Een blik in de tassen bevestigde zijn vermoeden, er waren geen potten met boontjes, zelfs niet die blikken die het vrouwtje wel eens meebracht. Oei, dat was ernstig. Wat nu? Kijk, dat mensen elkaar geen spullen gunnen, dat is tot daar aan toe, dat doen ze zelf. Maar hij krijgt al zo weinig eten naar zijn zin, om er nu voor te zorgen dat dat nog minder wordt, dat is toch wel schandalig.

Het baasje keek verbaasd. “Geen boontjes?”

“Nee, helemaal niks, van geen enkel merk, niet van Hak maar ook geen huismerk.”

“En nu? Heb je iets anders meegebracht?”

“Ja, Stef moet toch eten, ik heb blikjes makreel meegebracht voor door zijn brokken, dat lust hij graag.”

Kijk, dat was nog eens meedenken van het vrouwtje. Makreel is dan wel minder qua hoeveelheid dan boontjes, het is wel erg lekker. Zo zie je maar, zelfs van die gekke mensen-crisissen hebben toch soms hun voordelen.