Ik ben hard-to-hold. Deze conclusie trok ik gisteren, nadat ik in de bus een gesprek tussen twee hard-to-get huppelkutjes af zat te luisteren. “Hihi, ja en toen gaf hij me een roosje. Hij is zó leuk!”
“Echt waar? Oh joh, nu moet je echt opletten hoor. Jongens vinden het niet leuk als je te makkelijk wordt, dan zijn ze weg”
“Ja, denk je?”
“Uhu, dus je moet nu echt hard-to-get gaan spelen. Dat vinden ze leuk! Hihi”

Ik heb het wel eens geprobeerd, hard-to-get spelen. Maar ik ben er niet zo goed in. Als ik een jongen echt leuk vind, kan ik echt niet doen alsof hij net zoveel voor me betekent als het uitgekauwde, inmiddels smakeloze kauwgompje dat ik zojuist op school nog onder de tafel plakte.

Nee, ik heb een andere afwijking: ik ben hard-to-hold. Als hard-to-get voor moeilijk te krijgen staat, kun je hard-to-hold als moeilijk te houden zien. Iedereen kent het verhaal van de zogenaamde jager. Een prooi is nu eenmaal interessanter als je hem nog niet gevangen hebt. Ik zie mezelf niet als jager. Ik ben de prooi die niet dood gaat. Niet moeilijk te vangen voor een beetje jager, maar binnen no-time weer weg.

Probleem is dat je, je zogenaamde ‘jager’ leert kennen als hij je ‘gevangen’ heeft. Allemaal leuk en aardig, zolang je, je roze brilletje op houdt. Maar er komt een tijd dat je dat brilletje af zet, dat doet de één wat eerder dan de ander. Ik denk dat ik daar uitzonderlijk snel in ben. Het zijn de kleine dingen die het doen: de druppel knoflooksaus die op zijn lippen blijft zitten als hij shoarma eet, zijn gespannen houding als we bij mijn ouders zitten, dat blauwe shirt dat gewoon niet bij zijn ogen staat, de manier waarop hij gedag zegt, de manier waarop hij lacht om alles wat ik zeg, dat geschreeuw naar de televisie als zijn favoriete voetballer achter een balletje aan rent, het oergedrag dat ineens boven komt als hij met zijn vrienden is en bla bla bla. Irritaties alom. Ik houd het dan ook nooit lang met ze vol.

Maarja, jagers genoeg in het bos zeg ik altijd maar. Ooit zal er eentje raak schieten…

Categorieën: Liefde

12 reacties

Mosje · 8 april 2006 op 12:09

En als er dan eentje raak geschoten heeft, en jou weer verlaat, treedt de volgende fase in: hard to forget. Zo gaan die dingen.
Leuk debuut hier.

Neuskleuter · 8 april 2006 op 13:01

Ik vind ‘m wel aardig 🙂 Verveling treedt soms snel op in een relatie, dat is wel herkenbaar. Misschien kan je die voorbeelden van irritaties nog iets pittiger maken, met meer humor en extreme voorbeelden? Zou leuk zijn!

Neuskleuter · 8 april 2006 op 13:01

Ik vind ‘m wel aardig 🙂 Verveling treedt soms snel op in een relatie, dat is wel herkenbaar. Misschien kan je die voorbeelden van irritaties nog iets pittiger maken, met meer humor en extreme voorbeelden? Zou leuk zijn!

Chantal · 8 april 2006 op 17:03

Ik ben hard-to-reject 😛 😛 😛

Leuke binnenkomer! Ik vind hem super (maar dat wist je al 😉 )

Mup · 8 april 2006 op 17:13

[quote]Maar er komt een tijd dat je dat brilletje af zet,[/quote]

Wegdoen dat ding, vertroebelt te veel:-)

Groet Mup.

KawaSutra · 8 april 2006 op 18:33

[url=http://www.poesiealbumsite.com/versjes/Twee%20reebruine%20ogen.htm]Twee reebruine ogen[/url], die keken de jager an!

Leuke column.

Dees · 8 april 2006 op 19:44

Easy come, easy go 😀

DriekOplopers · 8 april 2006 op 21:53

Een mooi debuut, en retehip, retehip!

Met pelzier gelezen. Ik heb zelf alle strategie al heel lang geleden overboord gegooid. Ik speel geen spelletjes meer. Dat is uiteindelijk toch het beste.

Groet,

Driek Oplopers, easy to get, easy to hold.

Ma3anne · 9 april 2006 op 07:43

Bij de jacht zou ik de roze bril thuislaten.
Grappige column.

KingArthur · 9 april 2006 op 11:47

Op een of andere manier krijg ik het gevoel dat je niet de prooi bent maar de jager, na het lezen van dit stuk. Maar ik zal het wel geheel verkeerd inschatten. Eigenlijk hou ik helemaal niet van de vergelijking jager – prooi. Het pretendeert een verschil die m.i. niet goed is in een relatie.

Retehip · 9 april 2006 op 18:57

Bedankt voor de reacties 😀

@KingArthur: ja heb je helemaal gelijk in, imo zou je je relatie(s) sowieso niet moeten vergelijken. Gebruikte deze vergelijking vooral omdat iedereen ‘m kent. En over je eerste opmerking, als we de vergelijking dan toch aanhouden denk ik dat iedereen af en toe prooi en af en toe jager is 😛

senahponex · 11 april 2006 op 10:20

in de roos

welkom

Geef een reactie

Avatar plaatshouder