Hot op de arbeidsmarkt en in de banenpolonaise, de elevator pitch. Solliciteren op zijn Jansebaggers. Sommigen hebben een lift nodig die doorschiet tot de honderdste etage, anderen volstaan met tien. En dan nog is de snelheid van de lift bepalend. Allemaal oefenen voor de spiegel en voor de groep. Niets aan het toeval overlaten. Scoren in twittervaart en instagramtempo. Je kunt ook nog kiezen voor een videoboodschap of helemaal professioneel voor een TED Talk. Ik zie het ze allemaal doen. En toch, is het eigenlijk wel nodig? Hoe moet ik als stratosfeermaker en lampenkaphersteller dit aanpakken? Ik krijg vijf keer in de week tips voorgeschoteld hoe te solliciteren. Maar vooralsnog leun ik voorlopig op mijn hardcockpitch. Dat geeft tenminste bevrediging.

Categorieën: Diversen

Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

1 reactie

Nummer 22 · 12 maart 2020 op 17:34

Haha.. doe een herstelde lampekap over uw hoofd, trek aan een koordje om het led lampje rood, groen of oranje te laten oplichten. Rood= domme interviewvraag, Groen= u geeft verbaal antwoord, oranje= daar kom ik straks op terug.
Pas nadat u bent aangenomen, laat u uw gezicht zien, zo niet dan het licht uit draait u zich om en een fluoriserend opgestoken middelvinger kan /kunnen de interviewer(s) zien.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder