Heyo
Ik vind je een beetje gek
Natuurlijk, ik vind iedereen gek, ik ben gek, en ik ben heel wat geks gewend
Maar jij bent gek op een manier dat ik er even niet uitkom
Gekkerd
Wat doe je nou? IK vind het zo gek, dat ik nog zo in je leven aanwezig ben
Terwijl ik er niet ben, nooit ben
En mocht ik bij je zijn, dan besta ik niet
Ten minste, niet als anderen erbij zijn.

Hoe moet ik JOU nou gaan vertellen, hoe mij dat doet voelen
Kerel, het komt niet geloofwaardig over hoor als je zegt dat ik belangrijk voor je ben – en je me het volgende moment negeert – je weet dat je daar goed in bent
Ligt het aan mij, ligt het aan anderen
Of ben jij nou gewoon zo gek

Weet je wel wat je wilt, weet je wel wie je bent
Je weet wie je wilt zijn
Maar niet met wie je wilt zijn
Anders zou jij jezelf wel zijn, no matter wie erbij is
Wil je niet dat anderen zien dat ik iemand ben
Wil jij niet dat ik iemand ben?
Want dan kan je me maar beter gewoon negeren, voor altijd
Je bent heel erg stiekem. Welles,
En ik word nu een beetje gek.

Was ik al, ben ik al, maar ik weet niet wat je wilt
Ik wil echt wel met je praten
Maar dan wil ik wel bestaan.
En misschien moet ik je gewoon maar laten
En jij mij ook laten gaan
Ik ben mezelf, want ik ben mij
Als jij nou ook gewoon even jezelf bent – vent, ben ik allang blij
Je moet je goed voelen, dat wil ik jou vertellen
En als je wat te zeggen hebt kun je nog altijd bellen
– Misschien zelfs koekjes met me eten
Dat is eigenlijk het enige wat je van mij moet weten
Ik ben, en dude, ik zal altijd wezen
Nu moet je alleen nog even dit briefje lezen…
See ya.

Categorieën: Liefde

7 reacties

Mosje · 2 september 2006 op 22:27

Heyo, mooi stukje weer, met plezier gelezen. Heel apart zoals jij formuleert.
Het eerste deel vind ik het leukst. Mooie, op zich staande zinnetjes, maar toch een verband erin.
In het laatste stukkie ga je plotseling rijmen. Dat kan wel, maar heeft een nadeel. Je moet in een zin anticiperen op de volgende, of op de vorige. Dan kan de tekst iets geforceerds krijgen, zoals in sinterklaasgedichten ook het geval is.
Laat het rijmen weg, dan ben je op je best.

DreamOn · 2 september 2006 op 23:01

Het blijft moeilijk: hij wil me wel, hij wil me niet: gek kun je ervan worden!
En dan wil je dat hij zó reageert, maar hij reageert net zús….
Neem van mij aan: als een jongen zich ‘normaal’ gedraagt, dan vindt hij jou ook maar een gewoon meisje. Op het moment dat hij ‘gek’ gaat doen: je negeren, rotopmerkingen maken enz. dan is hij waarschijnlijk gek op je, maar heeft geen idee hoe hij dat kan laten merken….
Neem het maar van mij aan. Ik ben ervaringsdeskundige….

Nog even iets over de vorm: ik weet zeker, dat er op jouw computer ook een knopje zit met een . erop.
Maak meer gebruik van leestekens, zou ik je willen adviseren. Dat leest prettiger en trouwens: het is een regel.
Maar ja….pubers en regels? 😮 😀 😮 😀 😮

Mosje · 2 september 2006 op 23:06

Hela Trudy, in poëzie gelden hele andere wetten als het om leestekens gaat, vooral de wet van de vrijheid om ze niet te gebruiken.
En het gaat hier toch meer om poëzie dan om een column.

DreamOn · 3 september 2006 op 00:13

Oké Mosje, weer wat geleerd. Ik was al verbaasd dat jij er niets van had gezegd…
🙂

Ma3anne · 3 september 2006 op 11:00

Je schrijft, dus je bestaat! 😉

Ik vind ook het eerste deel het sterkst. Het rijmen had niet gehoeven.

Ann · 3 september 2006 op 14:18

Ik vindt het een schitterende column!!!
Wel een beetje gek, maar, zoals je zelf zegt, je bent gek!
😀

KawaSutra · 3 september 2006 op 14:54

Gek wordt je er van!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder