Gezien op tv. Een pan staat op het gas, de gasstand op maximaal. Wat zou er in zitten, aardappelen? Dan komt het deksel omhoog. Tussen het deksel en de pan komt iets tevoorschijn, het zijn de scharen van een krab. Het beest probeert wanhopig zijn lot te ontlopen door uit het steeds heter wordende water te klimmen. Dan verschijnt een hand in beeld die de krab terugduwt de pan in waarna hij het deksel er weer op drukt. Een commentaarstem wijdde intussen uit over de culinaire kwaliteiten van krabbensoep. Voor krabbensoep heb je natuurlijk wel een krab nodig. Met een olijke intonatie begeleidt de stem de laatste beelden met “maar dan moet hij natuurlijk niet ontsnappen” Einde item. Het was bij Hart van Nederland van SBS 6. De presentatietutjes die erbij hadden gezeten en ernaar hadden gekeken veerden op. Wat zouden zij ervan vinden? Ze staken van wal. Over het leed van lekkage op zolder of een kapotte straatlantaarn of zoiets.

5 minuten voor het krabbenitem konden dezelfde dames het nauwelijks droog houden bij een item over dierenmishandeling. Ik wil ervan af wezen of het poezen, honden of paarden betrof. Maar in ieder geval hadden deze dieren een vacht die je kan aaien en geen scharen. Ik besloot er een mailtje aan de redactie van Hart van Nederland aan te wagen waarin ik me afvroeg hoe het kon dat noch de verantwoordelijke redacteur, noch de eindredacteur noch de lezer en de schrijver van de voice-overtekst, noch de beide presentatrices op het idee gekomen waren dat een krab misschien wel iets voelde als hij levend gekookt werd. Het kan toch niet zonder betekenis zijn dat hij de pan probeerde te verlaten.

Ik kreeg een hoopvol antwoord. “We zijn het roerend met je eens. In het vervolg zullen we hier op letten” Het antwoord riep wel nieuwe vragen op. Is het dan nodig speciaal op te letten om de opmerkingsgave te ontwikkelen dat het een beetje vreemd is als het kookproces wordt gestart als de ingrediënten nog leven? En hoe dachten ze bij Hart van Nederland hun nieuwe politiek op het gebied van dierenwelzijn inhoud te geven? Worden alleen krabben toegevoegd aan de categorie levende wezens of geldt dat voortaan voor alles dat beweegt zonder dat je er tegen hoeft te duwen? Ook weer een probleem want een auto, een brommer en het draaiplateau van een magnetron bewegen ook vanzelf.

Het is een beetje als met de wiskundeproefwerken van vroeger op school. Als de vragen precies dezelfde waren als in het leerboek en samen met de leraar eindeloos herkauwd dan konden ook de wiskundekneusjes die de vragen en de antwoorden uit hun hoofd geleerd hadden nog wel een krappe voldoende bij elkaar sprokkelen. Maar oh wee als de vraag een heel klein beetje veranderd was. Dan klopte het uit het hoofd geleerde antwoord niet meer en werd een vette onvoldoende gescoord. Zo zijn er ook kneusjes die wel geleerd hebben dat je katten en honden netjes moet behandelen maar die niet uit zichzelf de stap kunnen maken naar koeien, hazen, krabben of lieveheersbeestjes. Dat is precies het moeilijke aan beschaving. De vragen in het proefwerk van het echte leven (en de dood) zijn nooit die uit het boek. En mensen zijn kneusjes met een leerprobleem. Vooral als ze voor een programma werken met hart, dat van Nederland.


6 reacties

Tasz · 9 januari 2004 op 10:49

Hoi Maurits,

Alleen inhoudelijke feedback is mij de laatste dagen ingefluisterd, dus daar gaat ie. Ik vind het onderwerp goed gekozen en uitgewerkt. Het had misschien iets kernachtiger gekund, maar hee nu ga ik over op stijl dus als je daar meer over wilt weten stuur me dan een seperaat mailtje.
Verder goede column, onderwerp goed, eindzin goed… kortom je bent door naar de volgende ronde 😀

Bye
Tasz

Maurits · 9 januari 2004 op 13:29

Inhoudelijke reaktie noem je dit!? Je smokkelt. Ik weet nog steeds niet of jij ook een krabbenliefhebber bent, in welke hoedanigheid dan ook. Maar die discussie is natuurlijk tussen schrijvers niet van echt belang. Eerder de wijze waarop je een bepaald standpunt naar voren brengt. Dus daarover zal ik je in dat separate mailtje wel aan de tand voelen. groetjes

Clueless · 9 januari 2004 op 14:22

Hey Maurits,

Ben het helemaal met je eens, wat een stelletje geiten zitten daar toch! Ik ben blij dat ik het item niet heb gezien, anders had ik me ongetwijfeld net zo kwaad gemaakt als jij. Ik heb me laten vertellen dat krabben ook nog eens flink kunnen gillen op het moment dat ze levend gekookt worden (of waren dat kreeften?). Het is in mijn ogen in ieder geval al een schande dat ze die arme beesten zulk leed durven toe te doen alleen om de verwende mens te plezieren, maar als het stenen hart van Nederland er dan ook nog een grap van maakt, gaan al mijn haren overeind staan.

Kortom, goeie column.

Clueless

pepe · 9 januari 2004 op 17:20

Ik heb het programma gelukkig niet gezien, lijkt me ook een walgelijk gezicht.

Misschien is de titel beter als je er HarD van nederland van zou maken?

leuke column

Tasz · 10 januari 2004 op 10:03

Ik ben zeker een krabbenliefhebber, maar niet om te eten. Ik vind het een walgelijke manier om om te gaan met dieren en eet dus uit principe geen krab. Dus ik vind jouw column die dit aan de kaak stelt bij Hart(eloos) Nederland, inhoudelijk super.

En de rest… zoals je al zei… seperaat. Ik ben braaf geworden.:-D

Bye
Tasz

Mup · 10 januari 2004 op 17:49

Top dat je gereageerd hebt. Voel me wel een beetje een hyprocriet, want als het inderdaad niet meer beweegt, wordt het hier wel gegeten. Ik sla dus een paar stappen over. Pleit het dan misschien een beetje voor me, dat mijn jongste telg, ook slakken probeert af te richten en ze voorzegt welke plant en welke plant niet mag in de tuin?

Groet Mup.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder