Waarom gaat bij sommige mensen alles automatisch goed? Het lijkt wel of ik een gen mis dat ervoor zorgt dat dingen die je in je hand houdt op tafel belanden en dat je voeten zich zorgvuldig één voor één verplaatsen. Gisteravond. Ik had een uurtje tv zitten kijken en wilde gaan slapen. Toen ik het licht uit wilde doen knalde mijn rechterpink op een bijzonder ongelukkige wijze tegen het stopcontact terwijl ik toch echt gemikt had op het lichtknopje erboven. Au. Mijn vinger begon direct op te zwellen, blauwe vlekken te vertonen en kloppend pijn te doen dus een uurtje lezen kon ik vergeten; ik kon mijn boek nauwelijks vasthouden. Toen ik wakker werd had mijn pink weer min of meer zijn normale vorm aangenomen, zij het nog steeds blauw en nu ook met groene randjes. Ik sprong op de fiets om even wat boodschappen te halen. Toen ik de stoep op wilde rijden om mijn fiets in het rek te zetten slipte mijn voorband langs het trottoir zodat ik voluit over de tegels vloog en met mijn hoofd tegen een nabij geparkeerde brommer landde. Voorbijgangers keken niet op of om. Kenden ze me al of gaat iedereen hier met fiets en al spontaan liggen in een winkelstraat?
Deze twee voorvalletjes zijn niet uitzonderlijk in mijn leven. Ik vrees dat ze eerder exemplarisch zijn. Altijd stoot ik me ergens aan, struikel of gooi een glas om. Het ligt niet aan mijn motoriek, tenminste, ik dans al jaren en ik heb daar nooit problemen mee gehad. Ook niet aan mijn concentratie. Ik was gewoon aan het fietsen, er was in geen velden of wegen een interessante man of ander afleidend materiaal te bekennen. Ik word hier gek van. Hoe vaak vrienden me ook verzekeren dat het alleen maar schattig is -ja hoor, heel schattig, bebloede knieën, geschaafde zwarte handen en een spastisch trillend been van de schrik- ik zag eruit als een zwerver die op een haar na was overreden. Bij Hugh Grant is onhandigheid misschien lief en aandoenlijk en voor sommige vrouwen zelfs aantrekkelijk, maar er is nog nooit iemand voor mij gevallen op het moment dat ik weer eens kreunend opkrabbelde na een onbedoelde luchtsprong.
Elke dag ben ik omringd door mensen die schijnbaar moeiteloos een draaideur doorgaan, een kopje neerzetten of dozen opstapelen zonder dat er een zorgvuldig gestylde haar of gemanicuurde nagel uit balans raakt. Misschien beschikken zij over geheime informatie die hen in staat stelt met moleculaire precisie te handelen. Of moet ik de verklaring voor het fenomeen niet bij de anderen maar bij mezelf zoeken: zit er bij mij ergens kortsluiting?
Ik zou er heel wat voor over hebben om verlost te worden van dat onhandige gedoe. Zijn er cursussen ‘leven zonder blauwe plekken’ of ‘in tien dagen handig niet-goed-geld-terug’? Of is er een nieuwe gentechnologie in ontwikkeling die dat gemuteerde bolletje in mijn DNAstrengen zijn normale vorm kan geven? Hou me op de hoogte…
11 reacties
Bakema_NL · 5 september 2004 op 19:34
Er zijn mensen die hun “gebreken”, als je het zo wilt noemen, aanwenden om er beter van te worden. Vergelijkbare mensen hebben complete filmcarrieres opgebouwd rond dit soort ongelukkigheden.
Wie weet ga je een gouden toekomst tegemoet……….altijd positief blijven. 🙂
Mosje · 5 september 2004 op 19:41
Op het gevaar af dat ik de hele columnX-gemeenschap – althans het vrouwelijk deel – over me heen krijg: zit onhandigheid niet ingebakken in een vrouwelijk gen?
😛
Mercurius · 5 september 2004 op 19:56
Plumita,
Leuke column die lekker makkelijk wegleest.
Bekijk het van de positieve kant: je hebt genoeg stof om over te schrijven en je leven is nooit saai.
Misschien een schrale troost:
[quote] Ik was gewoon aan het fietsen[/quote]
Dat was Leontien ook, toen ze keihard viel. En kijk eens wat ze daarna nog presteerde.
ciao Mercurius
Mup · 5 september 2004 op 20:51
Hier heb ik ook zo’n type rondlopen. Wij roepen dan: ‘Daar ligt een bananenschil, daar gaat -ie weer’
En nee Mosje, ik val alvast niet over je heen, jij wil te graag:-)
Groet Mup.
ignatius · 5 september 2004 op 23:36
🙂
[quote]Of moet ik de verklaring voor het fenomeen niet bij de anderen maar bij mezelf zoeken: zit er bij mij ergens kortsluiting? [/quote]
Als ik je hele verhaal zo lees; Ja! 😉
Louise · 6 september 2004 op 07:03
Haha, de inspiratie om te kunnen schrijven, heb je in ieder geval altijd bij de hand. Ook handig, toch? 😀
tontheunis · 6 september 2004 op 12:06
[quote]- althans het vrouwelijk deel -[/quote]
Wie, waarde Mosje, de stuntelende verrichtingen van het mannelijk volksdeel van de politieke wereldarena tot het verschonen van een kleine baby met enige objectiviteit beziet, kan niet anders dan tot de conclusie komen dat de meeste vrouwen gewoonweg bewust kennis wordt onthouden zodat klussen hen moeilijker valt, maar dat bij de man het gen ontbreekt dat in staat stelt om het eigen onvermogen te (h)erkennen…
viking · 6 september 2004 op 21:20
Nou Plumita, ik heb goed en slecht nieuws voor je. Er zijn ook mannen die jouw uuhhh probleempje delen. Eén ervan is zelfs een zeer goede vriend en vertoeft regelmatig op CX.
Hij presteerde het zelfs een keer ‘vergeten’ te remmen en knalde volgas met zijn fiets tegen een muur. Zomaar…
Ik zou zeggen dat hier op CX dus iets moois had kunnen bloeien (of bloeden). Maar ja, ik zei het al; goed nieuws en slecht nieuws.
Het slechte nieuws, voor jou althans, is dat hij geen single meer is…
Mosje · 6 september 2004 op 22:41
Jouw voorliefde voor het brouwen van lange zinnen kan ik zeer bewonderen, beste Ton, want ik ben er een groot liefhebber van, maar helaas heeft mijn bewondering grenzen, want hoewel grammaticaal correct, bevat je reactie een grote denkfout die in het eerste deel van je zin al komt bovendrijven, en dan doel ik natuurlijk op het feit dat mannen stuntelig zouden zijn met babies, hetgeen alleen maar geschreven mag worden als jij hier diepgaand onderzoek naar gedaan zou hebben, hetgeen ongetwijfeld niet het geval is, maar daarenboven, een echte fout maak je in het tweede deel van de zin, want geloof me, vrouwen zijn mans(!) genoeg om eventueel aan hen onthouden kennis op eigen kracht bij te spijkeren.
tontheunis · 7 september 2004 op 12:21
Mijn waarde Mosje…
Het diepgaand onderzoek waarvan jij kennelijk meent dat ik dat niet zou hebben verricht, is door mij gedurende vele jaren uitgevoerd en heeft zich gericht op twee babys die inmiddels zijn uitgegroeid tot pubers welke weigeren om nog langer aan dat onderzoek deel te nemen, waarnaast ik meen dat het noodzakelijk is om je erop te wijzen dat, hoewel zeker mans(!) genoeg in deze tijden, het helaas nog steeds aan de orde van de dag is dat vrouwen door meewarig kijkende mannen, zodra die de kans krijgen, als minderwaardige schepsels op het gebied van Gamma- en Praxis-activiteiten worden afgeschilderd en ook als zodanig behandeld, waarbij ik graag verwijs naar de typerende rolverdeling bij het programma Eigen Huis & Tuin, waar Myrna in zo ongeveer elke uitzending tegen de heer Zwinkels, welke al winden latend en hijgend in een keukenkastje is gelegen, het in het script staande cliché ‘Ik zou niet weten hoe je dat doet’ uitsprak, waarbij ik de stelling wens te handhaven dat de vrouw de kennis en kunde doelbewust wordt onthouden, maar daarbij wil opmerken dat ik nimmer heb beweerd dat zij die vervolgens niet zelve zou kunnen vergaren…
TT
Godspeed · 8 september 2004 op 07:51
Tijdens het lezen van deze column viel hier Internet uit.
Het lijkt dus jouw ongelukjes besmettelijk zijn.:-D