“Kom maar. Je kunt het. Vooruit, nog een klein stukje. Ja, zo gaat het goed. Nog even doorzetten en je bent er.” Aan de andere kant van het hek moedigt buuf mij aan alsof ik aan het bevallen ben. Ondertussen spartel ik ergens tussen hemel en aarde. Mijn rechterbeen bungelt richting het noordoosten en mijn linkerbeen hangt op zuidwest. Beide benen zijn te kort om de grond te raken. Mijn bovenlichaam drukt ongemakkelijk op de bovenkant van het hek zodat het lijkt alsof ik aan het droogzwemmen ben. Het hout drukt pijnlijk in mijn kruis en ik hoor de stof van mijn spijkerbroek kraken. Het is dezelfde spijkerbroek die vorige week onverbiddelijk liet weten dat er flink wat vakantiekilootjes zijn aangekomen. Daarom besloten buuf en ik om flinke wandeltochten te gaan maken. Niet alleen om vakantiekilo’s te lozen maar ook om onze conditie op te vijzelen.

Vandaag lopen we de Molenviergang tussen Zwammerdam, Aarlanderveen en Alphen. Tijdens deze tocht hopen we honderden calorieën te verbranden. Ofwel: een flinke gevulde koek. De tocht begint voorspoedig. Schapen kijken ons glazig na omdat buuf en ik harder blaten dan zijzelf. Koeien staren ons dom aan en wij staren nog dommer terug. Weidevogels scheren kwetterend over ons hoofd. Met volle teugen genieten we van de wisselende Hollandse luchten. Inktzwarte regenwolken en spierwitte wollige exemplaren spelen krijgertje aan een verder diepblauwe hemel. Met verende tred, en gelijkmatige passen, wandelen we richting horizon.

Opeens wordt ons pad versperd door een hek. ,,Logisch want anders lopen de schapen van hot naar her,” zegt buuf. ,,Onlogisch want daar heb je tegenwoordig veeroosters voor,” antwoord ik. ,,Het hek zit dichtgebonden. Kijk maar naar dat touw,” constateert buuf terwijl ze haar rechterbeen soepel over het hekwerk zwaait. Met twee handen houdt ze zichzelf in balans en elegant slingert ze naar de andere kant. Oké, nu ik. Het lukt. Mijn rechterbeen zwoegt zich over het hek. Plotseling voel ik een stekende pijn in mijn rug. Ik kan niet voor of achteruit. ,, Je kunt het!” moedigt buuf aan. Maar zij heeft makkelijk praten. Ze is jaren jonger, kilo’s lichter en stukken leniger dan ik ben. Ik druk mijn bovenlijf tegen het hout, rol naar rechts en beland met een plof op het gras. Precies naast een koeienvlaai. Mijn linkerbeen blijft als een richtingaanwijzer, tegen het hek, recht omhoog steken.

,,O kijk, je had ook het opstapje kunnen nemen,” wijst buuf. Stom staar ik naar een voorbijdrijvende witte wolk die de vorm van een smiley heeft. Een zwerm vogels scheert schetterend over mijn hoofd. Een stukje verder blaten schapen en loeit een koe. Alsof de natuur schaterlacht ‘hekkenwerk is soms gekkenwerk.’

Categorieën: Gouwe ouweVC-Li

Li

Liever gek dan 'grijs'. (O)mama Li doet maar wat. Schrijft voor een scholengroep, een ouderenblad en voor schrijfgroep Undercover. Is na 10 jaar weggereorganiseerd bij het Alphens Nieuwsblad. Werkte 30 uur per week als bovenschoolse coördinator TSO bij SCOPE Scholengroep. Sindskort gepensioneerd.

15 reacties

DreamOn · 1 september 2006 op 01:03

Fantastisch weer Li! Je beschrijft het zo beeldend dat ik het voor me zie. En het werkt behoorlijk op mijn lachspieren, sorry.
Maar ik denk dat jullie daarna ook wel slap hebben gelegen van de lach.
Op zulke momenten zou je een videocamerea bij je moeten hebben. Wedden, dat je zou winnen bij zo’n programma als ‘de leukste thuis’?
O ja, de titel vind ik ook weer een echte Li-vondst.
Echt super.

Trukie · 1 september 2006 op 01:29

Moet je eens langs dat watertje gaan wandelen waar een dubbele en een enkele van is. De Wiericke of zo iets.
:laugh: Genoeg hekkenwerk daar.
Prachtig beeldend in alle windstreken.

Ma3anne · 1 september 2006 op 08:54

Denk dat je heel wat calorieën bent kwijtgeraakt door dat hek alleen al, als ik het zo voor me zie. 😀

Eddy Kielema · 1 september 2006 op 11:31

Haha, leuk!

Mosje · 1 september 2006 op 12:26

Spijkerbroeken die mij laten weten dat er vakantiekilo’s zijn bijgekomen, die snoer ik de mond door ze in de kast te laten hangen. Dat zal ze leren.
Leuk stukje Li. Waar zijn de foto’s?
😉

klapdoos · 1 september 2006 op 16:43

Heerlijk stuk lekker meegelachen, niet uitgelachen, maar ik zag die hele film voor me. En inderdaad, zijn er nog foto’s van? En misschien een blooper voor de leukste thuis, zoals boven al is gesuggereert???
In ieder geval beeldend geschreven,,
Groetjes van leny

Kees Schilder · 1 september 2006 op 17:21

beeldend.En gelachen,mijn dag is weer goed

Dees · 1 september 2006 op 17:43

Haha, arme Li! Was de koeienvlaai ook in lachebekjevorm? Of heb je die maar niet nader bestudeerd?

Erg leuke detailopname.

Prlwytskovsky · 1 september 2006 op 18:33

[quote]Aan de andere kant van het hek moedigt buuf mij aan alsof ik aan het bevallen ben.[/quote]
En ……, beviel het??? 😕

KawaSutra · 1 september 2006 op 18:43

Ik denk dat ik die Molenviergang ook eens ga lopen. En ik weet nu dat er een opstapje is dus…
Prachtig verhaal in een prachtige natuur. 🙂

Wright · 1 september 2006 op 19:00

Li van’t Hek. Lekkere leedvermakerige column. 😛

WritersBlocq · 2 september 2006 op 10:38

Prachtig daar hè, ik heb hem in februari gelopen. Je was in het stiltegebied, ik zag en rook het dus helemaal gebeuren.
Fantastisch goed geschreven Li, je hebt het zo zorgvuldig in elkaar gezet, dat het net lijkt alsof het ‘even geschreven’ is, topperdetoppie!
Ik ben blij dat je vast en zeker wel een kilootje of 38 te zwaar bent, want dat belooft columns die erin gaan als gebak voor mij als lezer 😀

pepe · 7 september 2006 op 20:20

Je liet me mee lopen en klimmen en daardoor weer lachen, wat 1 Li-actie allemaal teweeg kan brengen hihi 😉

arta · 1 april 2016 op 09:41

Dít is de column die mij ooit tot schrijven hier aanzette..

Daar ben ik nog steeds blij om!

Mien · 3 april 2016 op 07:43

Geweldige column. Evenzo de reacties! ?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder