Hemel op (p)aarde(n)

Daar waar berg en dal onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, waar je je in de hemel op (p)aarde(n) waant, ja, dáár, waar de inwendige mens wordt verwend als een zuigeling, ja, daar waar toch ook de billen worden gestraft met doorrijplekken en waar zo een spel ontstaat van jin en yang waar de Jappen jaloers op zouden zijn, daar waar de wandelaars second skin plakken. Op hun voetenblaren en waar ook zij na een mooie dag in de gelagkamer aanschuiven en hun ervaringen met de ruiters delen, ja dáár ja, daar, waar je altijd als je achteraan rijdt vooraan reetjes ziet, dát is Le Morillon.

Le Morillon, het klinkt als een duur gerecht of als een vaag drankje waar je poes een kater van krijgt. De Franse uitleg is als de Franse slag: men heeft wel vier betekenissen voor morillon en elke betekenis vecht voor de eer. Wat het letterlijk betekent is voor mij niet belangrijk, de inhoud is veel waardevoller.

Le Morillon staat voor perfectionisme. Hand in hand, ontspannen, gaan perfectionisme en gevoeligheid voor de eerste plaats. Geen winnaar, noch een verliezer: dit gaat met een ongekende vanzelfsprekendheid.

Waar zal ik beginnen? Bij het einde van weer een prachtige rit, wanneer ik moe maar voldaan mijn paard verzorgd heb en de sauna aan staat, ik snel een lauwe douche (ja lauw en zàchtjes please… ohhh m’n arme billen!) neem en later in het zweethokje na-mijmer over alles wat gezien en gezegd maar vooral ook gezwegen is?

Of zal ik beginnen bij het begin van weer een prachtige dag, die start met het halen van mijn paard, dat ver weg in de wei ligt waar sommige om hem heen al grazen en waar hij nog geniet van een lui moment. Zodra hij mij ziet hinnikt hij mij “goedemorgen” en briest de andere paarden een “tot later” toe en trouw komt deze reuzen-1-pk op me afgestapt en rekt zich nog éééventjes uit. Hij laat met ingetogen enthousiasme zien dat hij er zin in heeft en blikt mij met zijn snotterige slaap-oogjes een “vertrouw mij maar wijfie” toe waar ik toch weer nerveus begin te worden. Het is altijd iets… onbeschrijvelijks. Zo’n machtig mooi paard dat jou respecteert omdat dat wederzijds is. Prachtig. Machtig. Ontroerend. Zo groots in zijn eenvoud.

Ik kan ook halverwege zomaar-een-dag beginnen. De paarden worden afgezadeld en in een wei met in- en uitloopstal voor koeien gezet. Schaduw, zon, water, alle factoren om er ook voor hen een paar fijne uurtjes van te maken terwijl wij lunchen en borrelen, zijn aanwezig. Zo kunnen wij met een gerust hart achterover hangen en genieten. In die veronderstelling zijn wij, op dat moment. Maar wat blijkt, hebben die rossen ineens het IQ van een ezel verorberd ofzo? Of van Françoise de koei? Als wij terugkomen, staan ze met de hoeven diep in de pipo-koeienstront. Maakt niet uit, we zijn op het boerenplatteland en ook daar hebben we respect en begrip voor. Wat doen die ezel-koei-IQ-rossen nou? Met hun achterbenen naar hun buik slaan, waar vliegen zitten. Zie je het voor je? Ze slaan een vlieg weg en een plak stront plakken ze aan hun buik. Ah joh, maakt nog niet uit, we roepen die beesten (pakken kan ik mijn paard niet, ik zou tot mijn oksels in de poep zakken en dat wil ik niet door de camera van een medevakantieganger vereeuwigd zien!) en zadelen het boeltje weer op nadat we ze geborsteld hebben en wèg zijn we van de stront, vliegen en strontvliegen. Dènken we op dat moment. De paarden doen de strontvliegentango op de terugweg en zijn er maar druk mee. De stalvliegen hebben een dagje uit geboekt aan een paardenbuik, ‘t is weer eens wat anders.

Het moet eruit gezien hebben als een zeer hoog dressuurmatig niveau toen onze paarden vliegenmepper-voor-gevorderden-capriolen uit gingen halen, ach, arme beesten (en dan bedoel ik niet de vliegen). Wie angst had voor onverwachte bewegingen van het dier tussen zijn of haar benen heeft nu óf een fobie, óf is nooit meer bang.

Zo kan ik nog wel een tijdje doorschrijven, over dingen waar je eigenlijk bij geweest had moeten zijn. Het is maar een korte schets van 10 dagen met allerlei soorten momenten. Ik ga nog een keertje terug, zelfde plekje, andere setting. Op zoek naar de overeenkomsten en verschillen.