Henk de vrachtwagenchauffeur

Op de lange baan zit Henk. Al dertig jaar lang. Maar nog steeds met hetzelfde plezier. Dat kunnen niet veel mensen zeggen. Met de tijd gaat Henk mee. Zo ook zijn vrachtwagen. Een echte Daf de luxe met niet een maar twee opleggers. Stoer. Alleen heeft Henk daardoor wel een probleem. Hij kan niet meer parkeren in zijn eigen straat, voor de deur. Daar baalt hij van. Maar ook dit obstakel weet Henkiepenkie te overbruggen. Met behulp van zijn puissant rijke vrouw. Onlangs op de kop getikt. Nee, niet letterlijk. Figuurlijk natuurlijk. In Luxemburg. Ze stond te liften. En ja, van het een komt het ander.

De vrouw was op zoek naar een nieuw leven. En nu heeft ze het. Henk, inclusief een grote vrachtwagen, met twee opleggers. Vol medelijden besluit ze uit liefde een nieuwe woning te kopen voor Henk. In Brasschaat. Ze wil wel op chic wonen en de vrachtwagen moet voor de deur geparkeerd kunnen worden. En wat voor een huis is het geworden? Een joekel van een huis. Een kasteel haast, met eigen oprijlaan.

Henk kan nu met zijn dubbele oplegger rondjes rijden voor zijn eigen deur. Hij is de gelukkigste vrachtwagenchauffeur van heel de wereld. Nou ja, in ieder geval van heel Nederland, België en Luxemburg. Van de Benelux dus. Morgen mag Henk weer op pad. Zijn freule maakt dan voor hem een lunchpakket klaar. Heerlijk. Twee boterhammen met boter en ham. Een appeltje uit eigen tuin en twee kleine augurkjes. Het past precies in Henk’s grote broodtrommel.

Omdat de freule van dichten houdt doet ze er ook altijd een klein gedicht bij. Bij het eerste benzinestation dat plek heeft voor een dubbele oplegger parkeert Henk zijn camion. Eerst gaat hij plassen en fantaseren waarover het gedicht zal gaan. Meestal zit hij ernaast. Soms niet.