Herejezusveen

Met mijn compagnon, de vrijeradicaal Ab, ben ik op weg naar Heerenveen. Neef Bopske ligt daar nadat hij in Heerenveen op het einde van de wereld ging zitten wachten. Ab vindt dat een goede keuze omdat Heerenveen het dichtst bij het einde van de wereld ligt. Om die reden noemt hij het altijd Herenjezusveen, maar dat terzijde.

Bopske zat in Herejezusveen te wachten tot hij een ons woog.Toen dat het geval was vrat hij negen borden snert waarvan één bedorven, met alle gevolgen van dien.

En nu rijden wij het terrein op van het ziekenhuis waar Bopske ligt bij te komen van zijn voedselvergiftiging.

Het ziekenhuis blijkt de Tjongerschans te heten.

‘Moet je nou kijken,’ zegt Ab. ’ Dit lijkt Goddomme wel het gebouw van de Veredelde Naties. Moet je die vlaggen zien. Hier wordt duidelijk gevierd dat je in het ziekenhuis terecht komt.

Wat een gebouw zeg.’

‘Ja,’ zeg ik. ‘Je kunt het beter Tjongetjongeschans noemen, Ik hoop maar dat Bopske zich een beetje gedragen heeft.’

‘Hoezo?, ‘ vraagt Ab. ‘Bopske gedraagt zich toch altijd prima?’

‘Nou, weet je nog vorig jaar, toen hij dat bejaardenhuis in Termuntenzijl inliep? Toen hij daar een enorm bord in de aula ophing. “VERTREKHAL, stond erop. Vonden ze niet geestig daar.’

‘Ach, moet kunnen,’zegt Ab.

Even later lopen wij naar een verpleger die met een stapel pispotten loopt te sjouwen: ‘Dag meneer,’ zegt Ab. U bent veelpleger hier?’

De man kan niet lachen om Ab’s briljante humor. Ik ook niet trouwens

‘Ik ben veRpleger, heren. Zoekt u iets?,’ vraagt hij

‘Jazeker,’zegt Ab. Als het goed is werd hier gisteravond een losgebroken wilde Neanderthaler, luisterend naar de naam Bopske binnengebracht. Hij had een voedselvergiftiging. Trieste zaak. Gaat het al weer wat beter met dat voedsel?’

De verpleger staart ons aan. Dan: ‘tja, gisteravond werd hier inderdaad iets binnengebracht dat aan uw beschrijving beantwoordt. Eerst dachten wij dat het om een zak sterk vervuild slachtafval ging dat hier per ongeluk werd geloosd. Maar toen zagen wij dat het om iets bijna menselijks ging. Om welke soort gaat het eigenlijk?’

‘Om een directe nakomeling van de Cro-Magnonmens,’ zegt Ab. ‘Hij ontsnapte uit ons museum. Om precies te zijn, uit de zaal met fossiele afval en gevaarlijke stoffen.’

De verpleger knikt begrijpend en loopt met ons mee naar Bopske’s zaal. Er klinkt daar enig rumoer. Bopske lijkt , zo te horen, duidelijk aan de beterende hand.

Als wij zijn kamer binnenlopen zien wij hem bij het open raam staan, eieren gooiend naar een naderende depressie. Blaffend, en met een mede patiënt op zijn rug.

Ab vraagt aan de verpleger of wij een biertje kunnen krijgen.

‘In geen geval.’, zegt de verpleger. ‘U kunt wel een glaasje fries krijgen.’

Bopske begint te grommen.

Je schrikt er toch van.

Hij begint nog harder te grommen als ik hem, naar aanleiding van het 12-jarige bestaan van ColumnX, de verzamelde werken van oud-collega columnist R@@F overhandig. Maar dat terzijde.

Van harte, Jeroen en Casper. 12 jaar! Een prestatie!