Het citaat dat me achtervolgt

In een boek van Conrad dat ik jaren geleden las, en niet eens helemaal uit, stond een zin die al jaren in mijn hoofd zit. Hij springt op ongelegen momenten te voorschijn. Voor ik de kans krijg hem weer naar een donker stoffig hoekje van mijn geheugen terug te duwen, gaat hij zijn eigen leven leiden. Het gebeurt altijd in dezelfde setting: een soort Pavlov-effect zou je kunnen zeggen.
Namelijk, als ik door mensen omringd in een gezellige eetgelegenheid argeloos zit te smikkelen met een glas goede wijn erbij.
De vollemond-verhalen komen op tafel: sterke verhalen, stoere verhalen, u kent het wel.
Tot zover nog niks aan de hand, ik luister, lever mijn bijdrage.

Maar dan slaat het opeens toe, op het moment dat ik een hand zie aan het eind van het voorgerecht, die zit te te knoeien met het laatste stukje sla, gedachteloos nog een olijfje pakt tussen twee vingers, twee kruimels stokbrood van de tafel haalt.

Oh god, daar komt het weer! Ik hoor mijn eigen stem zeggen: ’ Straks na het eten, als iedereen klaar is zal ik jullie iets leuks vertellen.
Nee, nu kan het nog niet, pas als iedereen klaar is’.
Verwonderde wijngezichten rondom, het vaste patroon. Alles gaat door.
Ondertussen houd ik ongemerkt mijn disgenoten in de gaten. Ik heb het nog druk, eigenlijk.

Dan als uiteindelijk iedereen is uitgegeten, vraagt er meestal wel iemand: ’ Nou, wat wou jij nou zeggen?’
Of zelfs niemand, maar dan begin ik zelf maar.
‘Ik ken een citaat en dat luidt: mensen die lang zitten te spelen met hun eten, kruimelen, nasnoepen uit de schalen, dat zijn de goede minnaars’.
Ik zie er geheid een paar schrikken, ja, juist, de snelle keurige eters. En andere zelfgenoegzaam gniffelen. Er zijn er zelfs bij, die bij de koffie nog wanhopig en langdurig hun koekje verkruimelen. Ach, tevergeefs…..

Mocht u na deze biecht onverhoopt mijn neiging overnemen ( Ìk hoop er overigens hiermee vanaf te komen), vraag dan voor alle zekerheid eerst of ze Pally hebben gelezen op CX…

* waarschuwing: zoek het citaat niet, want het is vast helemaal vervormd door de tijd