Het einde van de wereld Toen en Nu

Mij is eens verteld dat toen de eerste en tweede wereld oorlog uitbraken, mensen dachten dat het einde van de wereld dicht bij was, de grootste oorlog aller tijde was aan de gang en er was geen hoop, men dacht dat de wereld zou vergaan, zeker nadat de Amerikaanse bommen in Japan waren gevallen, en toen de 2 wereld oorlog voorbij was begon de koude oorlog het einde van de wereld was weer in zicht, het was nu alleen anders en nog erger, een nucleaire oorlog gevolgd door een nucleaire winter in het vooruitzicht. En toen waren de mensen het volgens mij beu om hun eind te voorspellen, mensen gingen leven op het moment, zolang ze he nu maar goed hebben dan hebben ze in ieder geval nog goede herinneringen voor als het toch fout gaat.
De koude oorlog liep toen eindelijk ten einde, maar het nieuwe doem scenario lag al weer klaar, alleen het zou een ander soort oorlog worden, niet mens tegen mens, maar mens tegen de natuur. Het broeikast effect, in de eerste tien tallen jaren dat hier over gesproken werd, werd je voor gek verklaard als je dat geloofde.

Nu het begin van de 21e eeuw is het algemeen bekkend dat het wel bestaat, de polen zijn aan het smelten, steeds meer extreme natuur verschijnsels, het uitsterven van diersoorten, over bevolking en nog een aantal van dat soort zaken.

En nu ook langzaam de bedrijven beginnen in te zien wat ons te wachten staat, beginnen ze eindelijk milieu bewust te worden. Maar dat is nu eigenlijk al te laat, wat voor zin heeft als wij hier alles op groene stroom zouden doen en geen extra tol meer van het ecosysteem zouden pakken. Als in China, de nieuwe opkomende wereld macht zich zelf aan het op bouwen is met de middelen die wij tientallen jaren geleden gebruikte, waar van we nu weten dat het bijzonder slecht is voor het milieu.

De schoorstenen schieten daar als paddenstoelen uit de grond, er is op dit moment op de wereld niet een land zo vervuilend als China. Maar het westen mag er natuurlijk niks van zeggen, want dan zouden we jaloers zijn en China niet positie toe wensen waar zij zich nou naar toe aan het werken is.

En misschien zou China wel gelijk hebben als het dat van ons zou zeggen, wij zitten namelijk niet te wachten op een nieuwe supermacht met zijn roots in het communisme.
Ik vraag me af me of de angst die ik nu heb voor het einde van de wereld, ongeveer het zelfde is als de angst die mensen bij de eerste en tweede wereld oorlog hadden.

Ik denk zelf van niet omdat de geallieerde ons dit keer niet kunnen redden en juist zelf een deel van het probleem zijn, gaan wij het einde van onze (zelf benoemde) beschaving meemaken? De geschiedenis leerde ons een ding alle grote beschavingen gingen ten onder op het hoogte punt.