Het Familiediner

Oma werd 80 jaar. Om dit te vieren kwam de hele familie van heinde en verre bij elkaar. De oude dame was te oud om nog rond te draven met koffie en gebak, dus besloot ze om het heuglijke feit te vieren in een groot restaurant. Al was ze dan 80 jaar geworden, haar eetlust was nog altijd in takt. Er was een lange tafel keurig gedekt om elk lid van de uitgebreide familie te kunnen huizen.

Onwennig betraden al oma’s nakomelingen druppelsgewijs de grote zaal. Alle kinderen, kleinkinderen en een aantal achterkleinkinderen waren present, op de oudste zus na. Die was een aantal jaren geleden van een flatgebouw gesprongen, en kon het niet meer navertellen.

Oma zelf was niet zo best ter been, dus kwam ze steunend op tante Rita’s arm de zaal binnen. Een karretje weigerde ze resoluut. Dat is voor oude mensen, zei ze tegen ieder die het waagde ernaar te hinten.

Aan tafel zaten twee broers ver uit elkaar. Hun vrouwen konden elkanders bloed wel drinken, vandaar. Dat kon gemakkelijk, de tafel was immers lang genoeg.

Oom Kees was juist gescheiden. Zijn ex vrouw was er dus niet bij. Hij had pas een nieuwe vriendin, dus die nam hij mee. Het mens had oma nog niet eerder ontmoet, dus ze kwam wat gespannen naderbij. De grijze haren wiebelden eigenwijs allemaal een andere kant op. De ogen lagen verscholen achter een zware donkere hoorntjesbril.  Haar neusvleugels trilden licht. De zware bruine tweedrok die ze droeg net tot onder de knie beloofde een seksloos bestaan voor oom Kees.

Breed lachend met oom Kees in haar kielzog  liep de vriendin naar oma’s stoel. Door de brede lach werden haar opvallend uitstekende hoektanden zichtbaar. ” Is dit nou je nieuwe vrouw, Kees?” vroeg oma voor de zekerheid aan haar zoon. Ze draaide zich om en duwde mij, die naast haar zat, ongewild in de zijde.  “Pas maar op, als het middernacht is, gaat ze vast voor je nek ma, “merkte oom Gerrit lachend op. Hij grinnikte even knipogend naar de vriendin, om aan te geven dat hij maar een grapje maakte. Vriendin, haar naam was Mies, kon het grapje niet zo waarderen. Met een hoogrode kleur begon ze oma te feliciteren. Haar cadeau maakte het er niet veel beter op. Hoewel ik er niets aan vond mankeren, had oma niet veel op met het boek “Pogingen iets van het leven te maken. Een dagboek van Hendrik Groen, 83 jaar.” Want,  zei ze, zo oud was ze toch echt nog lang niet? Mies wist niet hoe te reageren, en keek hulpzoekend naar oom Kees. Hij leidde haar zonder een woord te zeggen naar twee lege stoelen.

Rita probeerde zich omslachtig bij de vriendin te excuseren. “Sorry, mijn moeder wordt al een jaartje ouder. Dan is het niet makkelijk. En ze is wat doof.” meldde ze slikkend. De vredestichter in de familie. Oom Gerrit rolde met zijn ogen. “Wat zeg je Rita?” vroeg oma die toch niet zo doof bleek te zijn als ze zich soms voorgaf. “Dat je doof bent!” schreeuwde oom Gerrit grijnzend. “He?!” riep oma en ze knipoogde naar mij. Het valse loeder.

Oom Kees had nu dan wel zijn vriendin mee, maar hij liet het aan Rita over om die te vermaken. Hij had een prachtige plek aan de tafel bemachtigd en begluurde vanaf zijn zetel al het vrouwelijk schoon dat de tafel passeerde. Het centrum van zijn aandacht lag op de decolletés en achterwerken van  alle dames die minstens half zijn leeftijd waren. Mies leek hier totaal niet op bedacht.

De achterkleinkinderen waren het wachten beu geworden en liepen nu rondjes om de grote tafel. Het lopen werd al snel rennen, en met hoogrode koppen van inspanning zetten zij al sneller de achtervolging in.  Hun ouders lieten hen fijn begaan. Want anders zouden ze later maar tot gefrustreerde mensen opgroeien. En dat was de bedoeling toch zeker niet, merkte een van mijn nichten op met droge ogen toen een personeelslid er wat van durfde te zeggen. “Wat een onzin. Die is gewoon te lui om haar kroost te vermaken,” vond ome Gerrit.

Aan de andere kant van de lange tafel hadden de 2 boze schoonzusters toch ruzie weten te krijgen. Luid tierend stond een van hen op. Vlokjes spuug vlogen in het rond terwijl ze de meest vreselijke scheldwoorden uitstiet.  Woedend smeet ze haar servet op tafel waarna ze briesend de eetzaal verliet.

Op dat moment botste een jonge serveerster, die al de hele avond door oom kees begluurd was, per ongeluk tegen een van de rennende kleinkinderen aan. Ze droeg een dienblad met 2 dampende kommen tomatensoep erop. De kommen vlogen in volle vaart door de lucht en landden op de schoot van oom Kees. Druipend stond oom Kees op. Hij kermde van de pijn. Oom Gerrit nam juist een grote hap. “Misschien dat hij nu even van zijn jeuk verlost is,” grinnikte hij met volle mond. Rita gaf hem een por.

De vriendin was inmiddels ook opgestaan.  Ze was helemaal niet blij. ” En nu heb ik er genoeg van, smerige gluurder! Ik zag je heus wel kijken naar al die wijven,  hoor! En die familie van je, die mag je houden!” riep ze Kees toe. Het was duidelijk dat ze over wat meer pit beschikte dan eerder gedacht.  Ze keurde geen enkel lid van de familie nog een blik waardig. Daarna snelde ze de zaal uit.

Oma liet zich door dit alles de eetlust niet bederven. “Zolang ik maar geen 90 hoef te worden vind ik alles best.” zei ze en liet zich de lamsbout lekker smaken.