Het is beter zo

Daar trilt mijn mobiel weer. Een ontvangstbevestiging van een smsje dat ik nooit had moeten sturen. Ik had niks moeten sturen, en jij had niks moeten antwoorden. Het is over nu, klaar nou. Met alle kracht die ik in me had, heb ik het verlossende schot gelost: ‘Het is over. Dit was het voor ons.” Het was leuk, geweldig, rampzalig, hemels, en verschrikkelijk tegelijkertijd. Twee jaar lang heb ik gevochten als een leeuw, en gestreden met alles wat ik me had. En dat was veel. Onuitputtelijk veel als het om jou gaat. Ik zou namelijk alles voor je doen en dat weet je. Dat is het erge, je weet het. Ik heb namelijk zo ook alles voor je gedaan. Ruzies gehad, maar altijd weer toegegeven. Mij vergeten? Nee joh, je had het gewoon even druk. Maar je slaperige blik als je wakker werd, maakte alles weer goed. Ik was dol op je, met mijn hoofd in de wolken. En vooral Veilig. Veilig met een hoofdletter.

Maar dat was niet genoeg. Eindelijk ben ik zo sterk geweest om er een punt achter te zetten. Elke keer rende ik achter je aan als je dreigde weg te lopen, en ik haalde je altijd terug. En nooit rende je achter mij aan, nooit. Nooit had ik toch gelijk. En nooit geloofde je mij. Nooit geloofde je dat dat meisje toch écht achter je aan zat, totdat ze het toch echt probeerde. Nooit geloofde je dat het leuk was om iets te gaan doen, totdat we het deden. En nooit geloofde je dat ik weg zou lopen en er genoeg van zou hebben. Totdat ik het deed.

En god, wat zou ik willen dat je me wél geloofde. Dan was het niet over, dan waren wij écht het oersterke koppel, wat iedereen dacht wat we waren. Dan hadden we alles kunnen overwinnen. Dan zou ik het gelukkigste meisje op de aarde zijn.

Maar dat ben ik niet. Ik ben niet gelukkig. Het doet pijn. Het doet pijn dat je me nu wel mist. Dat breekt mijn hart. Al die tijd, heb je me nooit gemist. Want ik kwam toch wel terug. Ik zou je nou eenmaal nooit verlaten, daarvoor was ik te dol op je.
Dat klopt. Ik ben ook dol op je. Maar in één ding heb je me verkeerd ingeschat; ik heb je verlaten. Ik ben niet het zwakke meisje dat toch niet durfde. Ik durf het wel, en dat heb ik bewezen. Met tegenzin, maar het is beter zo. Want je hebt me nooit gemist, en mij nooit gegeven wat ik verdien.

Maar je bent wel het beste wat me ooit is overkomen.