‘Schat?’
‘Ja, zeg het maar lieverd.’
‘Zeur ik veel?’
‘Nee, je bent het leukste meisje op de hééééle wereld! Als je zeurde, zou ik dat wel zeggen.’
‘Beloof je me dat je dat dan zegt, en niet op een andere manier’?
‘Ja lieverd, ik weet het. En beloof jij mij dan dat je onthoudt dat ik je nooit iets aan zal doen.’
Daar gaat mijn mobiel weer. Dit keer van een smsje dat ik héél leuk vind om te krijgen. Namelijk van mijn nieuwe scharrel. Vriendje, scharrel, noem het zoals je wil. Ik hou het op scharrel. Eigenlijk is het veel serieuzer, maar zo hou ik het wat luchtiger.
Daar trilt mijn mobiel weer. Een ontvangstbevestiging van een smsje dat ik nooit had moeten sturen. Ik had niks moeten sturen, en jij had niks moeten antwoorden. Het is over nu, klaar nou. Met alle kracht die ik in me had, heb ik het verlossende schot gelost: ‘Het is over. Dit was het voor ons.” Het was leuk, geweldig, rampzalig, hemels, en verschrikkelijk tegelijkertijd.
