Ontspannen zitten we bij de steiger aan de waterkant. Terwijl ik doelloos in het water staar en mijn zorgen laat varen, is Erik druk doende met het tuigje van zijn hengel. De dobber stond niet mooi recht in het water en daar wilde hij wel even verandering in brengen door wat extra lood aan de lijn te bevestigen. Eindelijk een moment van rust in de hectiek van de afgelopen tijd. De dagen zijn weliswaar op hun langst, alles is kort dag voor Erik. Toch, hij mag dan wel terminaal ziek zijn, uiteindelijk laat het hem koud. Zijn leven bestaat nu uit een ensenlijst
waardoor zijn blik op de horizon gericht blijft. Zoveel mogelijk ondernemen zolang de conditie hem dat toelaat. Hij heeft alleen meer haast gekregen de einder te bereiken en eenmaal daar aangekomen ziet hij telkens weer een baken aan die horizon. Maar elke keer een stukje minder ver weg. De jaren waren al gereduceerd tot maanden, ook maanden zijn
inmiddels weken geworden en onverbiddelijk dringt de vraag zich aan mij op wanneer de weken dagen zullen zijn.
Om te achterhalen welke wens hij nu bovenaan zijn lijst heeft staan, gooi ik een visje
uit door te vragen wat zijn plannen zijn voor de komende periode. Hij vertelt me dat hij wil meedoen aan het komende clubkampioenschap van zijn dartvereeniging. Ik stel hem teleur als ik hem vraag of hij is vergeten dat het kampioenschap al de week ervoor had plaats gevonden, toen hij logeerde bij vrienden in Duitsland. “Dan zal ik me maar vast inschrijven voor volgend jaar”, is zijn antwoord tegen beter weten in. Ik ben op zoek naar de woorden om hierop te reageren maar vind deze niet zodat er een pijnlijke stilte valt dat het gesprek doodt.
Even zie ik Erik een grimas trekken, veroorzaakt door pijn die kortstondig maar steeds vaker en heviger door zijn lichaam waart. Zwijgend staat hij op en loopt naar de rand van de steiger. Hij werpt zijn hengel uit. Met een zachte plons raakt het tuig het wateroppervlak. De verzwaarde dobber richt zich fier op om vervolgens langzaam af te zinken naar de bodem van de vaart.
22 reacties
WritersBlocq · 12 juli 2008 op 20:08
Ik heb zo’n dikke laag kippenvel King, echt bizar. Wat is dit ongelofelijk goed geschreven, de woordspelingen zijn perfect, het lijkt wel alsof ik binnenkort iemand ga missen, zo komt het binnen.
Column van de Maand!
[b]edit[/b]
[quote]Zijn leven bestaat nu uit een ensenlijst
[/quote]
Wasdattan? Groetje weer van WritersBlocq van Dale 😀
Errez · 12 juli 2008 op 22:04
De afwerking vond ik zelf wat slordig (of ik interpreteer woorden die ik niet in mijn vocabulaire heb ten onrechte als spelfouten, dat kan ook!), maar het is mooi geschreven. Het mogen proeven aan de dieperliggende gevoelens is de kracht van dit stuk.
lagarto · 12 juli 2008 op 22:26
Mooi King. Tegen beter weten in, de enige mogelijkheid om door te gaan denk ik.
Groeten Lagarto
SIMBA · 13 juli 2008 op 07:40
Jeetje…mooi, triest, verdrietig en pijnlijk om zo de aftakeling van Erik te (mogen) lezen.
pepe · 13 juli 2008 op 09:06
Mooie woorden. Prachtig geschreven, om zeker even stil bij te worden.
Hoe mooi kan het leven zijn, als we beseffen dat de dood dichterbij komt. Vaak genoeg vergeten we te leven en haasten ons van werk naar huis en andersom.
De titel is ook geweldig goed gekozen!
Dees · 13 juli 2008 op 11:02
Dit:
[quote]De dagen zijn weliswaar op hun langst, alles is kort dag voor Erik.[/quote]
vind ik een prachtige zin. Ook het stukje over de inschrijving vind ik mooi. Maw de indirecte stukjes vind ik prachtig in jouw stukje. De explicietere minder. Maar ik weet niet waar dat aan ligt, aan mij ongetwijfeld. Verder inderdaad een beetje slordiger dan anders! Maar dat komt wellicht door het onderwerp…
pally · 13 juli 2008 op 11:54
Ik vind dit stukje vooral mooi, King, om de vierkante meter waar het zich afspeelt en de kleine details. Ze zijn een prachtige metafoor voor het leven van je vriend dat is gekrompen tot nog maar een klein eindje. Prachtige titel ook.
:wave:
groet van Pally
Prlwytskovsky · 13 juli 2008 op 15:04
Wat heb je dat mooi beschreven, met een om uitleg vragende diepgang. Een vervolg misschien?
KawaSutra · 14 juli 2008 op 18:05
Complimenten King. Een zwaar onderwerp in al zijn eenvoud beschreven.
KingArthur · 14 juli 2008 op 19:22
Dank voor de reacties. Ik ben zelf ook wat ongelukkig met de foutjes die in de tekst zijn geslopen. Het zal mogelijk te maken hebben gehad met het formaat waarin ik de tekst heb aangeleverd.
Troy · 14 juli 2008 op 19:41
Hey King,
Dat is lang geleden. Ben blij dat ik je tekst nog heb meegekregen. Je hebt een goede balans weten te vinden tussen metaforische beschrijvingen en harde werkelijkheid. Sterkte *mocht dit stuk op waarheid berust zijn.
SpaansePeper · 31 juli 2008 op 23:59
Ik vind het een bijzondere mooie column.
Het eerste stukje had ik al met een brok in mijn keel gelezen.
Je weet mensen te raken met een kort stukje tekst!
Ik wil je trouwens bedanken voor je kritiek op mijn eigen column, ik kan er zeker iets mee en dit is de eerste keer en dat zorgt er alleen maar voor dat ik er meer mee kan en mijn columns kan verbeteren. Bedankt! 😉
SIMBA · 1 augustus 2008 op 08:53
Dit is een zeer verdiende CvdM! Goede keuze redactie!
WritersBlocq · 1 augustus 2008 op 11:21
[quote]Column van de Maand!
[/quote]
Gamma! Dat zeg ik! :ballon: :ballon: :ballon:
KingArthur · 1 augustus 2008 op 18:40
Even schrikken maar zeker een aangename verrassing.
arta · 1 augustus 2008 op 20:07
Gefeliciteerd, King!
Hij is echt erg mooi geschreven, bijna fragiel.
Doordat ik hem eerder gemist heb, ben ik blij toch nog een kans gekregen te hebben hem te lezen.:-)
Dees · 2 augustus 2008 op 08:14
Congrats King!
Ma3anne · 3 augustus 2008 op 20:58
Ik blijf het mooi vinden, hoe jij metaforen gebruikt.
Gefeliciteerd met deze welverdiende column van demaand! :kus:
champagne · 17 augustus 2008 op 11:50
Pijnlijk mooi beschreven…
pally · 19 augustus 2008 op 21:40
Beetje laat, ik was wat weken weg, maar nogmaals ik zei het al in mijn eerdere reactie, hij is zo mooi!Zeer verdiende CVDM, feli, King! :kus: Pally
Neuskleuter · 24 augustus 2008 op 01:27
Het is breekbaar, oprecht, diep en tragisch, met een vleug heldenmoed, dat geen echte heldenmoed is, maar meer een overlevingsdrang. Kortom: het raakt.
Een terechte ereplek.
Mup · 28 augustus 2008 op 15:20
[quote]”Dan zal ik me maar vast inschrijven voor volgend jaar”, is zijn antwoord tegen beter weten in. Ik ben op zoek naar de woorden om hierop te reageren maar vind deze niet zodat er een pijnlijke stilte valt dat het gesprek doodt.[/quote]
Ook zo’n prachtzin die heel kort laat voelen wat er groots speelt,
Groet Mup.