Het schip in met Ella Vogelaar

Even met Volkshuisvesting gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Ella Vogelaar in de buurt?” Tot vervelens toe probeerde het secretariaat mij af te poeieren door mij met een woordvoerder door te verbinden. Tevergeefs: geen hond houdt het vol als Ella’s spreekbuis. Dus kreeg ik toch de bewindsvrouwe zelf aan de lijn. Op de achtergrond hoorde ik mysterieuze zeegeluiden, maar ik liet mij niet van de wijs brengen. “Zeg eens, Ella, klopt het dat alle huurders van Rotterdamse Woningwetwoninkjes nu het schip ingaan?” De gemankeerde socialiste slaakte een diepe zucht. “Nee, natuurlijk niet. Die huurders komen dat schip niet op! Het gaat hier om het historische stoomschip ‘SS-Rotterdam’ en niet om een rondvaartboot!” Die arme meid had me helemaal verkeerd begrepen. Zij wist niet dat het een uitdrukking is: ‘het schip ingaan.’ Met een daverende knal smeet ik de hoorn weer op de haak, want het had geen enkele zin om te proberen haar dat uit te leggen.

Waarschijnlijk zal ze snel persoonlijk aan den lijve ondervinden wat dat betekent, ‘het schip ingaan.’ Want zelfs op mijn simpele vraag kon dat afzichtelijke mens met de volkomen terechte bijnaam ‘minister voor spek en bonen’ dus niet eens antwoord geven. Zoals ze deze week ook geen behoorlijk antwoord kon geven op de door kamerleden gestelde vragen over de honderden miljoenen uit de Volkshuisvestingskas ten bate van het opknappen van een overmaatse drijvende roestbak. Keer op keer was ze gewaarschuwd over de totaal uit de pan rijzende kosten, maar tot nu toe had Ella niet ingegrepen. Tot overmaat van ramp behandelde ze de parlementariërs die daar nu terechte vragen over stelden als een stelletje vervelende zeurpieten. Heel jammer dat een motie van wantrouwen van de SP geen schijn van kans had.

Wat is er nou precies aan de hand? De Rotterdamse wooncorporatie Woonbron had er wel zin in om de ‘Rotterdam’ op te knappen. Meer dan een miljoentje of zes hoefde dat niet te kosten, hadden de Rotterdamse rekenwonders becijferd. Maar dat bedrag zou inmiddels zijn opgelopen tot bijna tweehonderd miljoen euro. Woonbron had geen rekening gehouden met tegenvallers. Want een tegenvaller zit in een klein hoekje, en is dus lastig in te schatten… Zeker als die tegenvaller slechts het dertigvoudige bedraagt van de geraamde kosten, dan mag je dat de betrokkenen toch niet verwijten? Kom op zeg! Zoiets kan gebeuren! Althans, volgens de geschifte opvattingen van Ella Vogelaar dus. Woonbron, niks nieuws onder de zon. Als je een krot van ze huurt moet je niet verwachten dat ze het een beetje komen opknappen. Want een huis dat tegenvalt? Niet zeiken want de poen is op. Schimmelende jaren-70 badcel? Niet zeuren om een fatsoenlijke wasgelegenheid, want daar heeft Woonbron geen geld voor. Thermostaat kapot en het hele huis een broedstoof? Helaas, onderdelen voor een nieuwe ontbreken. Iets met budgetten… De centjes moeten immers in die roestbak in de Rotterdamse haven worden gestoken. Prioriteiten stellen, heet dat… Ik noem dat anders. Ik vind dat mensen die voor veel te veel geld een krot van Woonbron huren, gewoon zijn genaaid. Genaaid door Woonbron, en daarmee ook door verantwoordelijke minister. De nachtmerrie van iedereen: seks met Ella Vogelaar! En ik heb al die ellende zelf aan den lijve mogen ervaren toen mevrouw Oplopers nog in de Rotterdamse achterstandwijk Negerwaard woonde. Ook zij huurde een flatje bij die randdebielen van Woonbron. Gelukkig heeft zij het zinkende schip op tijd mogen verlaten en is ze verhuisd naar mijn leuke huis in Amsterdam!

Weet u wie er ook gaan verhuizen? De Bauertjes. Vanwege de gezinsuitbreiding. Ach ja, alles voor de kinderbijslag, zal onze Fransie wel gedacht hebben, want die enorme stapel rekeningen van de afhaalchinees moet ook eindelijk eens een keertje worden voldaan. Al weigeren de stembanden van Frans met of zonder knobbeltjes altijd dienst, in zijn jongeheer zit wél muziek! Nu hun vierde kind op komst is, zullen Frans en Maris het bescheiden optrekje waar ze nu wonen natuurlijk wel moeten gaan verruilen voor een riante villa! Dat kan niet anders.

Peter Herwegh uit het Zeeuw-Vlaamse Zaamslag kon ook niet anders. Toen hij zag dat er door een zooitje pubertuig vernielingen werden aangericht, zei hij daar als rechtgeaarde burger wat van. Vervolgens werd hij van achteren aangevallen en met een klauwhamer op het hoofd geslagen. De man overleed in het ziekenhuis aan zijn verwondingen. De verdachte, een jongen van 17 jaar, verklaarde aan de politie dat hij teveel gedronken had en dus niet meer wist wat hij deed. De lul. Wie heeft er de hele avond zitten tanken in de plaatselijke kroeg? Wie had er op dat moment ‘per ongeluk’ een klauwhamer in zijn poten? Diezelfde bezopen gast toch? Of ben ik nou gek? Er zijn dagen, dat ik geen klauwhamer bij me heb hoor! Ook dit arme slachtoffer van Koning Alcohol mag verhuizen. Voor een heel erg lange tijd de bak in. En terecht.

Ach ja, alcohol brengt veel slechts met zich mee. Vandaar die enorme alcoholcontrole in Rotterdam. Die was natuurlijk gericht op al die Korsakov-patiënten die hun dagelijks brood verdienen bij Woonbron. Maar het kan nóg gekker. We schakelen over naar Zweden. Daar kunnen transseksuele ex-vrouwen zich gratis een penis laten aanmeten. Voortaan lukt het me écht niet meer om me te beheersen bij de Ikea in Amsterdam, als ik daar de handdoekenset “Lölle” zie liggen, of het handige keukenrekje “Pick” zie hangen. Met een daverende lach echo ik door de winkel… Nou ja. We zijn toch maar een bescheiden land. In Rotterdam wordt de huurder slechts een oor aangenaaid, in Zweden kun je je zelfs een lul laten aannaaien…