Een sjaal lijkt op zich een alledaags gebruiksvoorwerp, maar niets is minder waar. Sommige van hen houden je warm tijdens de barre winterse kou, de ander gebruikt het gebreide geval om een stijve nek mee te verwarmen. Sommige vrouwen hebben ze in allerlei chique kleurtjes die weer geweldig matchen bij de jas die ze dragen en voor een ander heeft het dragen weer een emotionele waarde. Voor supporters van sc Heerenveen is een sjaal echter de graadmeter voor sfeer. Het verhaal over deze sjaal, is er niet zo maar eentje, want deze sjaal is heel bijzonder. Een aantal jaren geleden lag hij te pronken in de etalage als eerste exemplaar van een nieuwe collectie. Er kwam een feanfan langs de etalage lopen en zag het bijzondere exemplaar liggen. Hij ging de winkel binnen en nam de sjaal uit het vak en terwijl hij naar de kassa liep om de sjaal af te rekenen koesterde hij het kleinood alsof hij zojuist zijn eerste kind in zijn armen gedrukt kreeg.

De sjaal ging mee… door weer en wind naar alle wedstrijden van zijn clubje. Bij het Fryske volkslied drukte de eigenaar het even aan zijn borst. Bij een doelpunt werd het steevast boven het hoofd gehouden waarbij de naam van de club volledig in zicht kwam, om de spelers in het veld een blijk van waardering te geven. Wanneer het even iets minder ging, werd de sjaal gebruikt om tranen mee te drogen, maar waar hij ook ging en in welke hoedanigheid de eigenaar ook was… de sjaal was een verlengde van zijn lichaam geworden in de loop der jaren.
De sjaal bevond zich in een bijzondere positie, want hij hoefde niks te bewijzen en was altijd verzekerd van een basisplaats rond de schouders van zijn trouwe eigenaar. Hij kon er altijd op vertrouwen dat hij op de wedstrijddagen van de kapstok meegenomen werd en hij was dan ook in de veronderstelling dat dit tot het einde van zijn wollen draden zo zou blijven.

Helaas, zijn eigenaar gaf hem in een impulsieve bui weg, om zijn historie met de gasten in zijn plaatselijke stamkroeg te delen. De sjaal werd met scherpe punaises aan het plafond vastgenageld waar hij door menige supporter betast en bemind werd. Zo sleet de sjaal zijn dagen waarbij hij zich door de week kon verheugen op een emotioneel weerzien in het weekend wanneer de supporters zich voor een wedstrijd moed in kwamen drinken en na de wedstrijden onder het genot van een glas bier nog even na kwamen praten over de wedstrijd.

Het leven van de sjaal eindigde abrupt op het moment dat zijn rusthuis werd gesloten en de brandweer de nieuwe eigenaren er op wezen dat de sjaal moest verdwijnen. Samen met zijn andere lotgenoten waaronder die vervelende snoeshaan van een Groningen sjaal die de hele week maar over de Trots van het Noorden zat te kakelen en die ellendige Ajax sjaal die de arrogantie ten top was gedurende het voetbalseizoen en die hij de mond graag eens wilde snoeren werden de sjaaltjes in een doos verbannen naar een donkere hoek achteraf.

Hoe diep de band tussen de supporters en de sjaaltjes was, bleek op het moment dat de kroeg in handen van nieuwe eigenaren weer opengesteld werd voor het publiek.
Het viel iedereen op dat de sjaaltjes er niet meer hingen en ook de shirts werden gemist. Zonder sjaal geen sfeer moeten ze gedacht hebben en zochten een ander onderkomen, waar weliswaar ook geen sjaaltjes hingen, maar waar ze niet steeds herinnerd werden aan hoe het vroeger was.

Zo stond ik vorige week ineens weer in het kroegje waar ik voorheen ook graag voor en na de wedstrijden mijn dorst kwam lessen en mijn voeten weer op kon warmen aan de typische sfeer van deze kroeg. En ik moet er eerlijk bij vermelden dat het van binnen natuurlijk niet meer op de kroeg leek als die van voorheen, maar de hartelijkheid en de inzet van de mensen die deze kroeg willen behouden voor de supporters bleek er niet minder om te zijn. De sjaaltjes lagen er nog, evenals de verschillende T-shirts met handtekeningen van spelers waar we met ons allen voor gejuicht hebben.

Ik vroeg één van de nieuwe eigenaren wat er met de sjaaltjes ging gebeuren en hij vond dat deze een nieuwe kans moesten krijgen. Eerst een flinke opfrisbeurt van de kroeg en dan kan iedereen de sjaaltjes weer bewonderen. Niet aan het plafond, want dat mag niet meer van de brandweer, maar achter glas aan de wand moet er zeker iets mee te doen zijn.
Er zal zeer zeker weer een kroeg gecreëerd worden waar de sfeer van onze club centraal zal staan. En samen met al die mensen die zich voor het behoud van deze kroeg en de sjaaltjes inzetten, hoop ik dat ook de supporters deze mensen de kans geven om te laten zien dat ze de supporters van sc Heerenveen een warm onthaal willen geven, en dat ze uiteindelijk toch weer hun weg weten te vinden naar de plaats waar we van de bierontbijten, Nieuw Noord feestjes en BBQ’s hebben genoten. Wanneer de sjaaltjes een tweede kans krijgen en sommige zelfs een derde, dan vind ik dat wij als supporters ook deze mensen niet in de steek moeten laten!

Ik heb in elk geval genoten van een ouderwets avondje gezelligheid na een wedstrijd en ik weet zeker dat het verhaal van de sjaal nog lang niet ten einde is.

Categorieën: Sport

13 reacties

Eftee · 2 maart 2004 op 13:49

Door je column schiet mij te binnen dat m’n zoon vorig jaar meedeed aan een voetbalclinic met z’n team. Hij werd gegeven door Maarten de Jong.
Dolenthousiast was hij en na afloop moest er dan ook een aandenken van sc Heerenveen aangeschaft worden. Heerenveen had er een jonge fan bij. Niet doordat hij ze zo goed vond spelen maar omdat hij de feanartikelen zo mooi vond.
Het werd het kettinkje, wat gekoesterd werd. Groot was de schrik, toen hij hem opeens kwijt was. Hij liep de weg terug, om hem daar te zoeken. Niets te vinden. Z’n kamer werd helemaal doorzocht, ook niets.
Eerlijk gezegd vond zelfs ik het een leuk kettinkje, ondanks dat het een voetbaltrofee was. Door het trieste gezicht van m’n zoon ben ik de site van heerenveen gaan uitpluizen en vond in de feanshop het kettinkje. We beloofden het te bestellen als het niet meer te vinden was.
Godzijdank vonden we het in de wasmand terug, met een verbogen sluiting. Na herstel van de sluiting hadden we hier weer een dolgelukkig kind.

Ik kan me dus de stemming van de supporters wel voorstellen toen, in de stamkroeg, de feanartikelen weg waren.

Weer een leuke column, Pleuro!!

Mosje · 2 maart 2004 op 14:05

Pleuro! Jij bouwt hier een reputatie op met columns over sexhulpmiddeltjes of voetbal. Toen ik zag: “Een sjaal lijkt op zich een alledaags gebruiksvoorwerp, maar niets is minder waar.”, las ik zeer nieuwsgierig verder om er achter te komen hoe sex en sjaals samen kunnen gaan.
Tja, en toen ging het weer over voetbal…..
:laugh:

Mup · 2 maart 2004 op 14:09

Deze column zou achter het glas bij de sjaal niet misstaan,

Groet Mup.

pepe · 2 maart 2004 op 14:17

Jouw liefde over voetbal en alles daarom heen is besmettelijk, nog even en je maakt ons tot fans 😉

Weer erg leuk geschreven!!

pleuro · 2 maart 2004 op 16:12

Leuk om te horen Eftee, ik heb helaas geen enkel clubartikel in mijn bezit, maar wel een Nieuw Noord muts (een vereniging die zich inzet ter bevordering van de sfeer in het Abe Lenstra stadion) Tsja, je bent een feestbeest of niet immers?

My dearest Mosje…. en jij maar denken dat er weer een ranzig verhaaltje over het gebruik van blinddoeken tijdens de sex eraan zat te komen. Heeft me wel weer op een idee gebracht 😀

Over het inlijsten tussen de sjaaltjes gaan we nog eens verder praten met de eigenaren van de kroeg (zo’n 20 man totaal) Mede door hun inzet en mijn oproep aan de supporters om deze kroeg niet te vergeten is dit column tot stand gekomen. Ik weet zeker dat ze uiteindelijk weer allemaal terug komen op de plaats waar we zoveel beleefd hebben samen!

Kees Schilder · 2 maart 2004 op 17:09

Nog even en ik krijg verstand van voetbal en alles wat daar omheen hangt.Genoten,Pleuro

Ma3anne · 2 maart 2004 op 19:51

Weer geniet ik van zo’n pleuro-voetbalverhaal. Weer het sociale gebeuren rondom het voetbal heen, waarin ik meegezogen word door jouw verteltrant.

Ik ben eigenlijk best trots dat ik Abe nog gekend heb en bij hem op schoot heb gezeten zelfs (herinnerde ik me laatst ineens na je column).

Denk dat ik ook maar supporter van Heerenveen ga worden.

Maar dan van de wedstrijden in Tialf…

🙂

R@@F · 2 maart 2004 op 22:34

Kijk, als je het bij mij voor elkaar krijgt om me een hele column uit te laten lezen over een nutteloos iets, zoals een simpele sjaal, dan kan je mensen met je teksten boeien! Klasse!!
R@@F

Farfalla · 3 maart 2004 op 20:16

[quote]Jouw liefde over voetbal en alles daarom heen is besmettelijk, nog even en je maakt ons tot fans [/quote]
Al wel fan. Maar niet van jouw cluppie! Doe mij maar Ajax. Volgende keer niet meer zo negatief over Ajax dus. Zijn ook maar mensen.

Mooi geschreven, nooit geweten hoe bijzonder een sjaal kan zijn! 😉

pleuro · 3 maart 2004 op 21:59

Tsja Farfalla… ik laat me deze kans even niet ontgaan om even een lange neus te maken naar een sympathieke ajax supporter!

[i]Heerenveen legt Ajax op de pijnbank[/i]

[i]Ajax kreeg woensdag in Heerenveen het deksel lelijk op de neus. Geen moment kwamen de Amsterdammers in de tweede helft in hun spel

We kregen echt voetballes. Zij waren scherper, agressiever, sneller. Wij konden het niet opbrengen door te gaan en kwamen te kort in alle facetten van het spel. Dat was pijnlijk.” aldus Koeman.[/i]

Overigens was het voor deze restaurant eigenaar helemaal een pijnlijke avond….

[img]http://www.sportstad.nl/heerenveen/www/fotos/actiefotos/2Image420.jpg[/img]

Ik ben benieuwd hoeveel mensen het restaurant voor het dessert hebben verlaten 😀

Farfalla · 4 maart 2004 op 07:29

Ach, iedereen maakt wel eens een foutje. Landskampioen zijn we toch al bijna. Nog maar een paar wedstrijdjes. Trouwens, ik heb al wel mijn hele leven sympathie voor Heerenveen. Ook leuk dat ze een keertje winnen. Volgende week lekker genieten in de ArenA van Ajax-Roda JC…

pleuro · 4 maart 2004 op 20:39

Dure foutjes de afgelopen weken 😀

Landkampioen worden is nog lang niet zeker…. zoals het huidige ajax door zowel sc Heerenveen en FC Utrecht afgedroogt werd blijft het deze competitie nog aardig spannend…

feyenoord4ever · 14 maart 2004 op 12:48

vandaag PSV-Feyenoord ik gok op 1-2

Geef een reactie

Avatar plaatshouder