‘Poeh, heftig.’
‘Ja, best wel.’
‘Vond je het fijn?’
‘Ja, natuurlijk. Jij ook?’
‘Ehum.’
‘Mooi.’
Wat moet je anders antwoorden? Je kunt toch moeilijk zeggen hoe pijnlijk het was en dat je daardoor geen tijd had om te bedenken dat het fijn was.
Onze naakte lichamen liggen naast elkaar. Hij legt zijn hand op mijn buik, ik durf hem niet weg te duwen. In plaats daarvan draai ik me op mijn zij, met mijn rug naar hem toe en trek mijn benen op. Ik hoop dat de pijn in mijn onderbuik op die manier wat minder wordt.
Ik had het me anders voorgesteld. Al jaren hoorde ik de verhalen van mijn vriendinnen over hun eerste keer. De pijn viel best mee, zeiden ze, om daarna te vertellen over de heftigheid van hun orgasme. Zou er iets mis zijn, dat het bij mij zo’n pijn doet?
We hadden het zorgvuldig gepland. Twee maanden geleden vertelden mijn ouders dat ze dit weekend met z’n tweeën naar Berlijn zouden gaan. Ik zou thuis blijven. Met mijn 18 jaar ben ik oud genoeg om een weekend alleen te zijn. Ik had hun nog niets over hem verteld en besloot dat voorlopig ook niet te doen. Ze zouden vast zeggen dat hij niet zou mogen blijven slapen.
Vanaf die dag werkten we hier samen naar toe. Hij plande een diner in een chique restaurant, ik ging shoppen met mijn beste vriendin voor een supersexy jurk en de mooiste lingerie. En ik ging naar de huisarts. We lieten onze passie steeds iets verder gaan, maar zorgden er voor dat we de controle niet verloren. Het zou een speciale dag worden, die we allebei nooit zouden vergeten.
Als hij tegen mijn blote rug gaat liggen en ik zijn penis tegen mijn billen voel, beginnen de tranen te vloeien.
13 reacties
Mien · 22 april 2015 op 17:09
Er zijn van die momenten die bij blijven, die je liever vergeet, die je anders en opnieuw zou willen beleven. En toch, ze blijven waardevol. Omdat ze in veel gevallen een belofte inlossen, die los van de roze bril, op een niet gehoopte manier bewaarheid wordt. Goed geschreven deze uitdaging. :yes:
troubadour · 22 april 2015 op 18:31
Fictie, ja het moet fictie zijn. Dan is het goed. Zo’n lieve gozer als jij beschrijft doet dat niet namelijk. Read my lips.
Lianne · 22 april 2015 op 19:20
Ook lieve jongens kunnen pijn doen. Sorry dat ik je illusie verstoor. 🙂
Yfs · 22 april 2015 op 21:55
Het “Mooi” in de dialoog als reactie op de “Euhm” spreekt al boekdelen.
De totale desillusie wordt heel mooi versterkt door alle omschreven voorbereidingen en verwachtingen.
De details van de teleurstelling en de pijn zal voor veel vrouwen herkenbaar zijn!
De laatste zin is ronduit ‘genadeloos’
Heel mooi gedaan! :yes: :rose:
Esther Suzanna · 22 april 2015 op 23:46
Mooi, kwetsbaar…
:rose:
Frans · 23 april 2015 op 00:51
Interessant inkijkje in die veel besproken eerste keer. .
Meralixe · 23 april 2015 op 07:28
En ik die dacht dat die eerste keer voornamelijk voor vrouwen zo wat HET intiemste is dat er bestaat. Niet dus. 🙁
Frans · 23 april 2015 op 09:56
Dat het voor haar de eerste keer was, heb ik nooit meegemaakt en gezien mijn leeftijd gaat dat ook niet meer gebeuren. Mag ik daar aan toevoegen, helaas? Of is dat gezien de ervaringen van de vrouw in deze column heel erg ongepast of is de wens alleen al een taboe waar ik niet eens over mag dagdromen.
pally · 23 april 2015 op 10:21
Goed geschreven, kwetsbaar en niet mooi gemaakt: deze realiteit van de eerste keer voor veel vrouwen.
Nachtzuster · 23 april 2015 op 16:48
Heel mooi en enigszins ook wat rauw, Lianne. De illusie voorbij.
Bijzondere invulling van de UvdM. :rose: :rose:
Sagita · 23 april 2015 op 20:25
Mooi Lianne die anti-climax na al die voorbereidingen? Het is net als met de geboorte van een kind: een mooie bevalling bestaat niet!
Mooi onderwerp en goed uitgewerkt!
groet Sa
Frans · 23 april 2015 op 22:00
Een mooie baby ook niet. Volgens sommige culturen brengt het zelfs ongeluk om een baby mooi te noemen.
Lianne · 24 april 2015 op 11:34
Dank jullie voor de positieve reacties. :blush:
Bijzonder om te zien dat mannen anders op het verhaal reageren dan vrouwen. Mannen lijken een zekere gêne te voelen, vrouwen herkenning. 🙂