Hij kan de slaap niet vatten. Hoorde een stem in het duister van zijn verduisterde kamer en het neergelaten rolluik aan de buitenkant. ‘ Heb je bereikt wat je wilde bereiken?’, zei de stem. ‘ Maakt het jou nu gelukkig?’ Hij probeerde in het donker de stem te traceren, maar zag niemand, zelf voelde hij geen zuchtje wind dat de aanwezigheid van de persoon zou kunnen duiden. Hij dacht na en fluisterde ‘ Ik speel een rol op het wereld toneel, kan en mag nu niet opgeven’ De mensen geloven in me. ‘Oh, kan je niet opgeven?’ Hij schrok, dit was weer een andere stem maar waar vandaan?
Ik hoor stemmen..ben ik nu gek?Plotseling lichtte het scherm van zijn mobiel op. Hij keek naar het bericht ‘ Dad, I….’ Het scherm werd zwart. Zijn schoonzoon, maar wat moet hij van mij.
Hij keek naar de vrouw naast hem ‘ that woman’ schepte hij op hij tegen zijn spiegelbeeld als verwijzing naar een van zijn voorgangers, die ook in dit huis ooit heeft geslapen. That woman, niet zijn eigen vrouw.
Een klop op de deur. ‘Mr. President your wife is here’
7 reacties
Esther Suzanna · 11 februari 2017 op 15:29
Hey, de Stem! Er hebben meer mensen last van. Of steun?
Super indringend stuk. Zou hij een geweten hebben? Ik betwijfel het maar het is een bron van inspiratie.
Het kwaad fascineert méér, dan het goed.
Nummer 22 · 11 februari 2017 op 18:48
Hij…ach. zijn stemmen zullen hem bkijven achtervolgen
NicoleS · 11 februari 2017 op 16:28
Het maakt hem duidelijk niet gelukkig nee. Mooi Ruud
Nummer 22 · 11 februari 2017 op 18:51
It make him never great again. Never!
Dank voor het compliment!
van Gellekom · 12 februari 2017 op 09:21
Geweldig geschreven weer
Nummer 22 · 12 februari 2017 op 12:12
You are great mr.from gellecome?
Bruun · 13 februari 2017 op 14:31
Samen met ‘Zij’ gelezen. Was het maar bij deze ene stem gebleven… Top geschreven!