Hij was bezoek dat langer bleef

Oh, jij heet toch Gertjan, niet? Ssht, sis ik oma subtiel toe. Victor, stelt hij zich met uitgestoken hand voor. Ik negeer zijn vragende wie-de-fuck-is-Gertjanblik en roep nog eens VICTOR in oma’s beste oor. Oh, Vigor, lacht ze welkomstvriendelijk, zoals dat schoonmaakmiddel? Ja inderdaad, beaamt Victor vlug, mijn moeder is diehard poetsvrouw. Dat vindt ze een geruststellend antwoord. Hij krijgt meteen fruitsap met de heilige m-vuldigheid, meloen, mandarijn en mango- voorgeschoteld, chocowafels inclusief. Ze vraagt waar hij woont. Wat hij doet. Of hij hobby’s heeft, zussen en broers. Hoe we elkaar kennen. Wat papa van hem vindt. Of hij ook Dahlia’s heeft staan in de tuin, en een Ilex aquifolium. Wanneer we gaan trouwen. Of hij de andere oma al gezien heeft. Wanneer hij jarig is. Of hij weet dat ik vroeger een lieve baby van een lieve moeder was. En, natuurlijk, of hij graag zelfgemaakte aardbeienconfituur en boterkoekjes lust. Net niet hoe hij neukt of hoe hij zijn borsthaar scheert: met mesjes misschien?

Een halfuur later staan we op de stoep met tien potten aardbeienconfituur en een zakje boterkoekjes in onze handen. Wij zwaaien en zuchten haar in stilte na.