Ik nip van mijn glaasje witte wijn (maandelijks zakgeld is nog niet binnen) en geniet van het zaterdagavondgevoel. Zaterdagavond betekent himbo’s spotten (de nieuwe gelanceerde man is een feit), openingszinnen uittesten (“Hey, ik ben jarig. Wil je me zoenen?”) en af en toe een danspasje neerzetten (om al dan niet uitgelachen te worden).
Zaterdagochtend. Tien uur en een plotseling schoonmaakwoede overvalt me. Ongeveer twee uur ben ik al op en de rondslingerende stinksokken, geschimmelde etensresten en miljoenen stofwolkjes irriteren me méér dan ooit tevoren. Ik ontplof in een zeldzaam gekende woede en stampvoet de woonkamer te binnen, waar mijn mannelijke wederhelft nog heerlijk ligt na te soezen van de laatavondfilm Pretty woman.
“Ik heb vijftig Staurodorms ingeslikt toen mijn man erop zat te kijken. De druppel was dat buitenechtelijk kind waar hij mee afkwam. Hij begrijpt gewoon niet dat ik kapot ga aan zijn vreemdgaan.” Ik zit op een ziekenhuisbed met lakens die van stijfheid aan elkaar plakken. Erin ligt een vrouw te snikken met ogen alsof ze net een rapedrug naar binnen kreeg. Ze heeft gebeld omdat ze venijnige steken op haar borst voelde maar dat blijkt enkel een lokmiddel om haar hele verhaal er eens goed uit te gooien.
“De enige manier waarop jij vandaag het ziekenhuis verlaat, is in een lijkzak!” Naast me staat een boze patiënt. Hij wordt op staande voet uit het ziekenhuis ontslagen omdat hij verslavende geneesmiddelen rondgedeeld heeft op de afdeling. De man is een 35-jarige delinquent: hij heeft onder invloed van alcohol zijn buurvrouw een pak rammel gegeven zodat het mens nu in coma ligt. Het gebeurt wel vaker dat mensen zich vrijwillig laten opnemen in de psychiatrie om zo hun gevangenisstraf te ontlopen. Ondertussen kunnen ze ons, psychiatrisch verpleegkundigen, met veel liefde bedreigen en uitschelden voor ‘gegradueerde hoer’ en ander moois.
Vandaag heet ik ‘Deze user werd van het net verwijderd wegens ongepast taalgebruik’ want mensen preventief waarschuwen, dat is mijn hobby. Op mijn msn-lijst staan een heleboel hey-hoe gaat het?-met mij ook goed-(stilte)-mensen. Maar zo niet met Ahmed.
