Ik geef het niet graag toe. ’s Nachts heb ik geen nachtolifanten meer. Ik droom ook niet meer over stoute lieveheersbeestjes. Ik zie onze lijven opvlammen als brandende kaarsen onder slechtkeurend oog van mijn Winnie de Poeh-knuffel. Winnie werpt jou steelse waterdruppels toe en laat de knetterende vlammen tergend traag uitdoven. Als een licht zomerbriesje dat in het rode gordijn wappert, heet ze mijn uitgestelde volwassenheid welkom. Als ik opsta, zie ik naar goede gewoonte de buurman voorbijrennen in een wit shirtje en bijhorend adidasbroekje. De behoefte om achter hem aan te rennen is zoek. Ik geloof dat ik zo onderhand allergisch geworden ben aan witte shirtjes en van gerimpelde billen in een veel te strak adidas-broekje, ga ik onzin schrijven. Het is al erg genoeg dat ik me van alle politiemannen die ik tegenkom, afvraag of ze ‘s zaterdags met een wit adidasbroekje het gras afrijden.
Mijn GSM heb ik vorige week weggegooid. Het is niet leuk meer als je op voorhand al weet wie gaat bellen. Mijn Geniale Sex Mate belt ook altijd als ik op de bus sta en het is niet meer spannend om een gillend gesprek te voeren, iedereen weet nu toch al dat ik een Hollands vriendje heb. Hij weet nu ondertussen ook al dat ik, als ik dit weekend langskom, ongesteld ben en dan liefst een pizza cuatro frommagi eet.
Vanmorgen ga ik paaseieren verstoppen in de tuin. Veel mensen zeggen dat het dit jaar een vroege Pasen is, en aangezien het vorige week nog maar Pasen was en ik nu al de paaseieren verstop, kan dat wel kloppen. Nu ik eindelijk door mijn werk heen ben, mogen de kids gerust langer dan een uurtje blijven. Hopelijk blijven ze niet té lang, want om twee uur moeten we voor het eerst bij zijn ‘er zijn-maar-3-K’s-belangrijk-in-het-leven:-Kut- Kapitaal- en-Kracht’-opa gaan eten. Eigenlijk hou ik niet zo van die Nederlandse familiebezoekjes. Hij heeft ooit verkondigd dat hij walgt van hechting in het leven, en nu denken ze vast allemaal dat ik een One-night-stand ben.
Ik geloof dat ik mijn rode jurkje vandaag maar aantrek. Belgisch Kinderkwijl is vast niet zo duidelijk op een rode jurk, dus met Nederlands-half-volwassen kwijl op de bovenste ontbrekende 15 centimeter zal het ook wel meevallen.
Daaagggg!!
11 reacties
Kuin · 22 april 2009 op 17:06
Well done Axelle, ik hou hier wel van! Ga zo door! :wave:
maurick · 22 april 2009 op 17:28
Haha. Ik houd wel van dit soort humor.
één opmerking:
[quote]Ik geloof dat ik zo onderhand allergisch geworden ben aan witte shirtjes [/quote]
Allergisch worden aan? 😛
LouisP · 22 april 2009 op 19:08
A.
Die verbindingstekens passen die nu in dit stuk of niet? Die laatste zin is grappig om wat berekeningen te maken. De afsluiting hoort er gewoon bij.
Is het cuatro of quatro? Of nog iets anders?
L.
axelle · 22 april 2009 op 19:12
Maurick; Wandelend woordenboek. :p
axelle · 22 april 2009 op 19:12
L.
Die verbindingstekens staan er met reden. Doordat de zin nogal lang uitvalt, staat het mss eerder te ‘staan’. :p Kan…
Kwatro, quatro, cuatro, qwatro? Wie zal het zeggen? :p
Axelle
pally · 23 april 2009 op 09:59
Je schrijft origineel, Axelle, absoluut. Vooral de eerste alinea vond ik erg grappig. Wel veel slordigheidjes en daar hoef je echt geen superspeller voor te zijn, om die te zien.
Dit vond ik erg leuk:
[quote]hij weet nu ondertussen ook dat ik, als ik dit weekend langskom, ongesteld ben en dan liefst een pizza cuatro frommagie eet[/quote]
(edit)
Alleen het is wel ‘quatro formaggi’ volgens mij.
het daaag aan het eind maakt het opeens te bloggerig.
groet van Pally
doemaar88 · 23 april 2009 op 15:57
Lekker stuk en erg origineel. Weer vol mooie zinnen. Leuke titel
[quote]Ik zie onze lijven opvlammen als brandende kaarsen onder slechtkeurend oog van mijn Winnie de Poeh-knuffel. [/quote]
Hier had ik afkeurend oog mooier gevonden. Denk ik. 😀
axelle · 23 april 2009 op 18:49
Hoi Pal.
Als je zinnen fout begint te quoten, kan ik me idd voorstellen dat dit soort columns een doorn in het oog is voor superspellers als jij.
Voici
“Hij weet nu ondertussen ook al dat ik, als ik dit weekend langskom, ongesteld ben en dan liefst een pizza cuatro frommagi eet. ”
Met even vriendelijke groet, Axelle 😉
pally · 23 april 2009 op 21:56
Beetje flauw , Axelle, dit antwoord. Maar inderdaad geen correcte quote. Ik vind overigens als je een Italiaans gerecht noemt, je dat toch wel correct moet spellen.
Erg vriendelijke teruggroet, Pally
KawaSutra · 24 april 2009 op 01:37
Ik geloof dat ik de inleiding het meest aansprekende vond.
Mien · 27 april 2009 op 15:21
Om een verdere Axelle-rode confrontatie te vermijden schrijf ik het hier maar even vlakaf neer.
Het is: quattro formaggi
In eenvoudig taalgebruik herken je de meester!
Mien Leerling