Holliekiedee

Holliekiedee. Ja dat is het weer voor een hele hoop mensen in diverse straten in Nederland. Holliekiedee want het is vakantie. Holliekiedee de caravan moet ingepakt. Dagelijkse sleur wordt vakkundig opgeborgen in de sleurhut. Alles moet mee. Hollikiedee. Rpel, juinen, eieren, pindakaas en bruine bonen. Reserveaccu, braai- en televisieschotel. Schotelsletten, theedoeken, washandjes. Holliekiedee, alles gaat mee, het is holliedee.

Kiedee too. De sleutels moeten ingeleverd. Bij buren, vrienden of familie. Met een uitgebreide handleiding. Tuinsproeien, een keer in de week siel voe plee. Brievenbus ledigen, liefst iedere dag. Post scheiden in reclamefolders, plaatselijke leugenaartjes, krant en echte post. Siel voe plee niet in het zicht leggen op de eettafel in de woonkamer, maar in de vier dozen op de grond naast de grote servieskast in de keuken. De hond, hij luistert naar de naam Dino, een maal daags laten poepen. Niet in de tuin maar op het paadje achter de huizen verder in de straat. Als het goed weer is mag ie ook mee naar het bos. Als jullie van boswandelingen houden. Gelieve Dino dan wel even te vlooien en te inspecteren op teken. Tip: doe dat ook bij jezelf. You never know. Knipoog.

Holliekiedee, vrouw en kinderen mogen mee. Mits ze niet zeuren. Noch over ‘zijn we er al’, noch over ‘effen stoppen ik moet plassen’, noch over ‘even terug ik ben dit vergeten’, noch over noch. We rijden in een keer door. Voor München in de spits. Honger in de buik en in het hoofd. En ja, waarom rijden ze niet door. Toch de verkeerde ring gekozen. Redden we het? Vandaag nog over de Alpen? Over? Door! Dwars, met heet hoofd, hete vrouw en hete kinderen. Gelukkig is er schaduw in de Godsharde berg. Vloeken mag niet. Nog niet. De kinderen slapen niet. Holliekiedee. De sleurhut pruttelt. De meter lijkt te bezwijken. Uitgeput slaat hij links uit en legt zichzelf te ruste. Uitrol naar de vluchtstrook. Welk telefoonnummer moet ik bellen? Geen verbinding. Wat? Batterij leeg? Nee! Dat wordt duim opsteken.

Holliekiedee. Wie neemt ons op vakantie mee? Het wordt al donker. Halen we de camping op tijd? Volgeboekt? Hoe kan dat nou? En we hebben gereserveerd en al aanbetaald? Het gezicht van de campingbaas gaat op nul. Kazzo. Ja, ik ken mijn taal. Fico mag dan weer niet. Graag smijten met eigen vlees. Dat zegt mijn vrouw dan. Nou, zij kan het weten. Het liefst swaffel ik de capocampingbaas onmiddellijk neer. Maar zijn ankertatoes op zijn sterk ontwikkelde biceps schrikken toch wel af. We kijken even verder.