,,Heb jij een hond?” Deze vraag heb ik de laatste weken minstens honderd-en-één keer met ‘ja’ beantwoord. Het schijnt nogal een rare combinatie te zijn; ik en een hond. Dat ik een school met snotneuzen op sleeptouw neem, is nog te begrijpen. Dat ik op stap ga met een horde hummels of in het gekste geval met een kudde kamelen, daar kijkt niemand gek van op. Maar als ik met een hond aan een lijntje loop, ziet dat eruit als een vlag op een strontschuit, lijkt wel.

Oké, ik heb een hond. Of liever gezegd; wij hebben hond. Hond is een langgekoesterde wens van meneer Li. Zelf was ik terughoudender in mijn hondenwens. Zijn mijn kinderen eindelijk volwassen, kan ik eindelijk gaan en staan waar ik wil, komt er een viervoeter mijn handen binden. Zo’n beest dat knotten zwarte haren en honderden pootafdrukken op mijn lichtgekleurde laminatenvloer achterlaat. Dat blaft als er aangebeld wordt, voor mijn voeten loopt als hij iets lekkers wil en aan mijn oor lebbert omdat hij me lief vindt. Alles wat hij opeet, lijkt er van achteren en van onderen in viervoud weer uit te komen en daarom moet Hond een paar keer per dag uitgelaten worden. Dat mogen de thuisblijvers doen want het echte baasje werkt van 6 tot 16.00uur buitenshuis.

Hond heet Riny en die naam kreeg hij voordat wij hem adopteerde. Grappig, want als ik het commando: ‘Lig, Zit, Foei, of Kom’ geef, denk ik steeds aan alle menselijke Riny’s die ik ken. Riny is een Roemeense jongeman van anderhalf jaar jong. Hij is een raszuiver vuilnisbakkie dat, ruim een jaar geleden nog, als een angstige en verwaarloosde puberhond door de Roemeense straten zwierf. Vrijwilligers van Paws, één van de vele stichtingen die zich ontfermen over Europeese zwerfhonden, plukte hem van straat. Riny werd opgekalefaterd, ingeënt, gechipt en gecastreerd, en met zijn hondensnoetje op internet http://www.pawsholland.nl gezet. Daar heeft hij ons verleid met zijn donkerbruine hondenogen en dat guitige scheve hondenkopje. Alsof hij wilde zeggen: adopteer mij, ik ben lief.

Na een uitgebreide screening mochten wij hem bezoeken bij het Nederlandse gastgezin waar hij was ondergebracht en na de wederzijdse klik mochten wij hem mee naar huis nemen. En zo werden wij de trotse baasjes van Riny; een zwartharige macho met prachtige donkerbruine ogen. Hij heeft een onderkaak die uitsteekt als een centenbakje en oren waar Dombo het Olifantje jaloers op wordt. Zijn poten zijn net zo krom als de benen van voetballer Willem van Hanegem en als hij kwispelt, draait zijn staart rond als de wieken van een oer-Hollandse molen.
,,Weet je dat hond en baas op elkaar gaan lijken?” grijnsde een bezitter van een verkreukelde buldog onlangs.
,,Het is niet te hopen” beet ik hem toe.
,,Voor de hond dan”.

Categorieën: Diversen

Li

Liever gek dan 'grijs'. (O)mama Li doet maar wat. Schrijft voor een scholengroep, een ouderenblad en voor schrijfgroep Undercover. Is na 10 jaar weggereorganiseerd bij het Alphens Nieuwsblad. Werkte 30 uur per week als bovenschoolse coördinator TSO bij SCOPE Scholengroep. Sindskort gepensioneerd.

13 reacties

Kees Schilder · 15 februari 2006 op 08:47

[quote],,Het is niet te hopen” beet ik hem toe. Voor de hond dan”. [/quote]

I love it. 😀

Ma3anne · 15 februari 2006 op 08:48

Tranen schieten me in de ogen van dit verhaaltje. Zo herkenbaar, dat blije gevoel om een monstertje dat je de jouwe mag noemen.

Gossamme, wat mis ik dat mormeltje van ons, dat ons dertien jaar de handen heeft gebonden en zo ongelooflijk veel liefde en plezier heeft bezorgd. Eckeltje is niet meer en ik wil geen ander hondje, omdat ze onvervangbaar is. Maar de leegte in huis is nog steeds voelbaar…..

Veel plezier met jullie Riny!

wendy77 · 15 februari 2006 op 09:06

Ik heb echt helemaal niks met honden, maar dat doet niks af aan de leuke column 🙂

Dees · 15 februari 2006 op 09:13

Er zijn heel veel mensen die schrijven over de ‘gewone’ dingen in een mensenleven, maar er is niemand die dat zo goed kan als jij. Prachtig stuk!

DriekOplopers · 15 februari 2006 op 10:04

Lieve Li,

je zult zien dat Riny heel veel warmte, gezelligheid en sociale contacten gaat opleveren.

Ik vind het trouwens heel leuk hoe jij je man noemt: “meneer Li”. Dat heeft wel wat…

Met veel plezier gelezen, en je weet: ik hou wel van een stevige uitsmijter 🙂

Hulde dus.

Driek

senahponex · 15 februari 2006 op 10:59

[quote]Hij heeft een onderkaak die uitsteekt als een centenbakje en oren waar Dombo het Olifantje jaloers op wordt. Zijn poten zijn net zo krom als de benen van voetballer Willem van Hanegem [/quote] Ik heb Willem en Dombo altijd geweldig gevonden, dus die van jou moet zonder meer geweldig zijn.
Ik zie het helemaal voor me Willem kromme benen en geweldige oren
leuk en goed geschreven
waf waf 😀

Trukie · 15 februari 2006 op 11:56

[quote]Het schijnt nogal een rare combinatie te zijn; ik en een hond. [/quote]
[quote],,Weet je dat hond en baas op elkaar gaan lijken?” grijnsde een bezitter van een verkreukelde buldog onlangs. [/quote]

Heerlijk. De column bedoel ik.
Zo kan alleen jij het op papier zetten.

WritersBlocq · 15 februari 2006 op 14:59

Hoi Li, meneer Li en Riny Li!
Heerlijk om dit te lezen. Ik voel mee met de mensen waar Riny tijdelijk is geweest, zij hebben afscheid moeten nemen, hem los moeten laten en de lijn door moeten geven aan jullie, dat zal zeker lastig voor ze zijn geweest……..
Knuffel, Pauline.

Prlwytskovsky · 15 februari 2006 op 18:37

Ik lebber ook graag aan oortjes maar dan niet van een hond, liever het linkeroor van een smakelijke dame.

KawaSutra · 15 februari 2006 op 21:38

Toch zit ik er wel eens op te letten. Het is echt zo!. Ziet Riny er een beetje schappelijk uit Li? 😀
Goed idee van je om er een van de straat te plukken i.p.v. het spekken van broodfokkers.

Li · 15 februari 2006 op 23:09

Mijn vrouwtje begint al aardig op mij te lijken. Of is het nu andersom 😕

Nou ja , in ieder geval hartelijk bedankt voor alle reacties.

@ Wb je hebt het helemaal goed. Mijn vorige baasje heeft tranen met tuiten gejankt. Stond ik wel raar van te kijken want hij is wel 2 meter lang en hartstikke stoer. Als troost heb ik mijn snuit in zijn hand geduwd en toen moestie nog harder janken.

Maar ik ben toch wel blij dat ik nu eindelijk een eigen mandje heb!

Li ny

KingArthur · 16 februari 2006 op 09:48

Als hondenliefhebber heb ik maar niet op je link in de tekst geklikt. Voor ik het weet zou ik ook zo’n viervoeter over de vloer hebben. En dat kan ik als single zo’n beest niet aandoen.

Mup · 16 februari 2006 op 13:21

Hij is leuk Li! De site, de hond en de column. Vooral de vergelijkingen dat iedereen je met van alles over straat kan zien lopen, maar met een hond…Gefeliciteerd met je nieuwe buddy, want dat wordt het,

Groet Mup.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder