Coryna wordt door bordeelhouder Horrorus ontvoerd, en tot seksslavin opgeleid. Ze blijkt een instant succes, met wachtrijen tot buiten het bordeel!
Op een dag maakt een prins zijn opwachting. Gaïtan is zijn naam, en hij komt van verre. De prins is op zoek naar een echtgenote, en hij heeft gehoord over de weergaloze schoonheid van de knappe Coryna. Hij sluit zich aan bij de mannen, die in hun witte kaftan, met hoofddoeken op hun harses, en kwijl in hun baarden in de rij staan voor een bezoek aan het bordeel van Horrorus. Het voelt ongemakkelijk om tussen die mannen met hun geile blikken en opmerkingen te moeten verblijven, ze praten en lachen, terwijl sommigen zichtbaar en zonder enige gêne hun fallus in de actiemodus hebben staan.
Eindelijk mag Gaïtan dan het binnenste gedeelte van het bordeel betreden, een sprookjesachtig pleintje met daaromheen de kamertjes van de seksslavinnen. Ogenschijnlijk geïnspireerd op sprookjes uit Duizend-en-een-nacht. Op elke deur een geschilderde afbeelding van de aanwezige dame. Ook op Coryna’s deur prijkt een schildering, van haarzelf in volle glorie. Ze ziet eruit als de odaliske, de haremdame, zoals Ingres ze heeft vereeuwigd. De prins is sprakeloos, moet even slikken. En terecht, ze is een engel gelijkwaardig. Als hij eindelijk aan de beurt is, sluipt hij voorzichtig het peeskamertje binnen.
Verleidelijk ligt Coryna op haar bed. Meteen als Gaïtan het meisje ziet, is hij tot over zijn oren verliefd, zo vlug kan het gaan. Hij wil haar voor zichzelf, alleen voor zichzelf. Hij praat met haar, laat haar verder ongemoeid, wil geen betaalde liefde met haar. Als zijn tijd voorbij is, verlaat de prins het kamertje, en stapt gelijk naar Horrorus toe. Hij onderhandelt met de souteneur over een overnameprijs. De pooier weigert echter pertinent om ‘zijn kip met gouden eieren’ uit handen te geven. Het bordeel floreert dank zij haar als nooit tevoren. “Kom over vijf jaar maar terug, dan maken we een mooi prijsje, ha ha. Maar tot die tijd mag je haar zo vaak bezoeken als je wil.” Gaïtan’s blik betrekt, waarop Horrorus vervolgt: “En haal je niets in je hoofd, want ik maak je zo een kopje kleiner!“ Langzaam trekt hij het zwaard uit de staf, welke hij altijd bij zich draagt, en laat het lemmet schitteren. De prins taait af, maar weigert zich bij deze uitkomst neer te leggen. Hij maakt een plan om zijn nieuwe liefde te schaken.
De volgende dag staat de prins weer in de rij, en zodra hij in het peeskamertje is beland, tovert hij een nepbaard uit zijn kaftan. Hij overhandigt deze aan Coryna, en trekt de kaftan over zijn hoofd. Ook deze geeft hij aan Coryna. Nadat ze zich in Gaïtan’s kaftan heeft gehuld, de baard op haar kin geplakt, en zijn hoofddoek heeft omgeslagen, verlaat ze de kamer. Ze passeert de rij met wachtenden, en loopt naar buiten. De volgende spuitgast die het peeskamertje binnenkomt, wordt zonder pardon door Gaïtan neergeslagen. De prins neemt de kleding van zijn slachtoffer over, gooit de gevallen bordeelsluiper in de douchecel, draait de kraan open, en verlaat de kamer. Tegen de volgende klant zegt hij; “wacht maar even, ze is zich aan het douchen.” Een knipoog. De man gaat toch naar binnen. Vlak voordat Gaïtan bij de hoofdingang is aangekomen hoort hij achter zich rumoer. De laatste klant komt uit het kamertje gestormd en slaat alarm. Gaïtan zet het op een rennen, en buiten ziet hij Coryna terug die vol verwachting op hem staat te wachten. “Rennen!” roept hij en pakt haar hand.
0 reacties