Naar buiten kijkend zie ik dat de zware storm mijn huis tot schip transformeert. Het is dat ik geen aanleg heb voor zeeziekte anders hadden de zwaaiende takken me misselijk gemaakt. Ik richt me voor alle zekerheid toch maar op de horizon. Rukwinden zwiepen de metershoge golven van de bomen omhoog en buigen ze weer gevaarlijk omlaag. Ze worden meedogenloos afgeranseld. Af en toe tikt een scherp voorwerp tegen een van de patrijspoorten om me alert te houden.
Ik schrik op. Doezelig had mijn hoofd zich even mee laten voeren door het zware ruisen. De woeste zee die aanzwelt en afneemt suist in mijn oren. Het huisschip kraakt en kreunt in haar oude voegen en is allang blij dat ze zo diep weggescholen ligt. Helemaal veilig voelt ze zich eerst nog niet. Ach, jouw schip maakt toch geen knopen, zou je kunnen zeggen. Dat is schijn: op volle zee verandert het uitzicht nou eenmaal niet. De lucht vormt witgrijs schuim waarin geen verstandige vogel zich waagt.Voorlopig geen land in zicht.
De zware kiel houdt zich goed en blijft in het water verankerd, maar is op haar hoede. Ze weet zich uitgedaagd. En dat maakt haar toch weer even jonger ondanks haar honderd jaar.
Ze is wel zo ervaren niet op de uitdaging in te gaan, maar langzamerhand krijgt ze pretogen. Ach, het is niet mijn eerste storm, zie je haar denken.
Een onverwachte rukwind probeert haar sterke wil te breken. Ze bukt stram maar precies op tijd zonder merkbare beweging. Virtuoos. Schijnheilig wordt de wind even stil ; een zuigstilte, meer dan stil. Om geniepig onverwachts hard toe te slaan. Een korte maffia- vuistslag. Waarschuwt niet te spotten. Het schip geeft geen krimp, haar wanden glad. Grinnikt bijna onzichtbaar. Patrijspoorten klapperen, water klotst langs. Het uitzicht verwaast en verdruppelt. Ik proef zout op mijn lippen.
Het heftige gevecht gaat nog een paar uur door.
De boomgolven zijn nu bijna zwart.Worden steeds dreigender. Mijn schip houdt kermend stand. Trilt en beeft maar houdt stand. Ik voel alle bewegingen mee. Dan geeft de storm het langzaam op, houdt haar adem in. Trekt zich terug tot beschamende stilte. Bezint zich op een volgende poging. Land in zicht!
Het dek van mijn veilige huisschip glimt van trots. Buiten adem leun ik nog tegen een luik. Ik zie wat klein wrakhout langszij drijven.
Voorbij……mijn huisschip is weer dijkhuis
13 reacties
SIMBA · 23 januari 2007 op 20:17
Ja, het was me een weertje wel, ik ben ook blij dat ons huis nog staat.
Maar wel leuk dat zulke weersomstandigheden voor een mooie column zorgen 🙄
Trukie · 23 januari 2007 op 21:47
Hee ouwe zeerot. Krakende wagens lopen het langst. In 100 jaar heeft dat huis al wel meer stormen doorstaan.
Wel bijzonder origineel om je huis als schip te zien. :wave:
Prlwytskovsky · 23 januari 2007 op 21:54
Je huisschip wordt een dijkhuis maar toch zit je niet aan de grond? 😉
Chantalle · 24 januari 2007 op 00:28
Sja, hier ben ik nu jaloers op. Prachtig geschreven, Pally.
Liefs, Chantalle
DriekOplopers · 24 januari 2007 op 00:32
Hulde Pally! Prachtig gedaan.
Driek
Anne · 24 januari 2007 op 08:35
Dag Pally, een schiphuis, geweldig hoe je de elementen omdraait! Mooi, hoe bewegingloosheid zo dynamisch kan zijn.
Ma3anne · 24 januari 2007 op 09:33
Jaja, we zijn van oorsprong een zeevarend volkje. Dat blijkt hier wel.
De tekst is tijdloos en zou ook in de zeventiende eeuw geschreven kunnen zijn.
Een totaal andere Pally. Leuk om die veelzijdigheid van je te zien.
arta · 24 januari 2007 op 09:47
Prachtige column!
Een hele mooie metafoor, Pally, en bijna poëtisch beschreven! Mooi!
klapdoos · 24 januari 2007 op 11:09
Haast als een dichterlijke vrijheid beschreven, levendig en stormvol( héé’??) maar heerlijk weggedroomd bij deze storm ( niet sarcastische bedoelt mijn vrouw is als de dood voor storm maar ik hou er juist van)
Graag en genoten gelezen
groetjes van leny
Li · 24 januari 2007 op 22:08
Zou zomaar een lied van Blof kunnen zijn.
Bijzonder origineel!
Li
pepe · 24 januari 2007 op 22:52
Geweldig sterk stuk, heerlijk om te lezen bij de warmte van de open haard.
Mosje · 25 januari 2007 op 10:44
Mooi geschreven. En schrijf ook maar eens een stukje over je huis als het mooi weer is.
pally · 25 januari 2007 op 13:48
Dank voor dit stormpje van reacties!
En Mosje, de bestelling voor een mooi weer versie staat genoteerd.
Groeten van Pally