HUN Klaagmuur

73 jaar was hij nu, ruim 73 jaar, Abraham Levi, Jood en weduwnaar.
Lijsttrekker van de partij “Vrede Nu”, de partij die met de dag meer stemmers naar zich toetrok, de partij die stond voor gematigdheid, voor vrede, voor de dialoog met de Palestijnen. De partij die waarschijnlijk de volgende premier zou leveren, en hij Abraham Levi zou die man kunnen worden, de man van Vrede, want hij en al de mensen die op hem zouden stemmen kozen voor Vrede, teruggave van het bezette land en de door Amerika aangestuurde verzoening. Ja er zou vrede komen, een eind aan de haat en een einde aan de bouw van die vervloekte muur, een einde aan de verschrikkingen een menselijk midden-oosten.
Peizend keek hij voor zich uit met lege donkere ogen..terwijl de bus van lijn 16 zich moeizaam een weg baande door de stad Hebron.
Abraham was moe..hij was bij zijn oude vriend Samuel geweest vlak bij de bezette Gazastrook en hij had met eigen ogen de bouw van de muur gezien..De veiligheidsmuur zoals Sharon hem noemde. Ondertussen gingen zijn gedachte terug naar zijn eigen jeugd..Zijn vader en moeder, Mordechai Levi en Anna Blumenstengel, zijn zusjes Sarah en Tally en zijn broer David allen omgekomen in het Duitse concentratiekamp.

Wederom bekroop hem het gevoel van onbegrip over hoe een volk zoiets had kunnen doen of kunnen toestaan, het alom bekende ik heb het niet geweten….Natuurlijk wisten ze het dat moest wel, die rook, die treinen, die stank…Nee ze wisten het.

En weer gingen zijn gedachten verder….Zijn huwelijk met Martha Goldschmeding en de geboorte van hun enige kind, een zoon , een stamhouder, Yitzak Levi…..een grote sterke jongen, goeie cijfers, een diploma en toen Piloot bij de luchtmacht, oh wat was hij trots op die jongen. En toen die 6 daagse oorlog, heel de Arabische wereld tegen Israel..maar ze hadden het overleefd, ze hadden gewonnen,maar dat besefte Abraham toen niet zo……Dat begrip stopte op het moment dat de legerauto voor de deur stopte en de commandant van de basis en de rabbi uitstapten, en met betrokken gezichten de voordeur van huize Levi naderde…….
Anna zag ze als eerste en wist wat het betekende… ze schreeuwde het uit en Abraham, wist wat er ging komen en wist dat ze hun kind verloren hadden in de strijd voor vrijheid.
Anna was er nooit meer bovenop gekomen, 2 jaar later overleed zij . Haar hart was gebroken zei de rabbi en geen dokter die dat kon helen……oorlog en slachtoffers kwam er dan nooit een einde aan?

Nu de arabieren, toen de Duitsers….Maar God’s wil had gezegevierd de Duitsers hadden de oorlog verloren en nu eens zelf aan den lijve ondervonden wat het is om bezet te worden…door de Russen de Engelsen en de Amerikanen. Verdeeld te worden door een muur….De Muur!! En toch…na al die jaren was er een zekere rust gekomen in het hart van Abraham Levi, en vol begrip had hij op televisie gezien hoe de muur viel, hoe families herenigt werden en hoe vrede tot stand kwam.
Dankzij de Russische president en de Amerikanen en de val van die Muur, teken van onderdrukking , een symbool van minachting voor de vrijheid van mens en gedachten.

Daarom had hij dan ook met gemengde gevoelens gekeken naar de bouw van HUN muur.. de veiligheidsmuur van Sharon…en eerlijk is eerlijk het voelde niet goed..wederom die onderdrukking, de scheiding van mensen..Natuurlijk het waren Palestijen en ze pleegden aanslagen…..Omdat ze opkwamen voor hun rechten, want was het niet ook HUN land dat nu verdeeld werd? Werden zij niet gelijk de joden in de tweede wereldoorlog, door controleposten gedreven betast, gefouilleerd en afgesnauwd, omdat ze ergens in geloofden, omdat ze voor hun rechten opkwamen?
Nee het was niet goed die bouw van de muur. Het was een symbool van haat en minachting van de mens.

De mens in al zijn facetten, peinzend keek hij de bus rond en bekeek de passagiers,de bus was redelijk drukbevolkt ongeveer 35- 40 passagiers zo schatte hij.\De oude vrouw met haar boodschappen tas, de orthodoxe Jood met zijn pijpenkrullen en zijn zwarte kledij, de schooljongen met zijn keppeltje en de mannelijke en vrouwelijke leden van het Israelische leger, het oude Palestijnse echtpaar, ..een gemêleerd gezeldschap,maar allemaal mensen allemaal kinderen Gods of in het geval van de Palestijn, kinderen Allah’s..
Het kon dus wel, opvallend was ook dat de Palestijn en othodoxe Jood vlak naast elkaar zaten, slechts het gangpad scheidde hen..beiden ongeveer evenoud..ze hadden zelfs als je goed keek, dezelfde gelaatstrekken. Toegegeven de Orthodoxe Jood was veel dikker, tenminste zijn lichaam zijn gezicht was eigenlijk ingevallen.

Abraham Levi dacht aan de uitnodiging die hij had ontvangen van de Israelische Televisie Omroep, een uitnodiging voor het best bekeken TV programma van Israel,
“de Gedachte”gepresenteerd door Aaron Wisental, hier in dit programma zou hij Abraham Levi zijn gedachtegoed mogen delen met de miljoenen kijkers. Hij zou hun overtuigen met zijn argumenten. Hij zou hun wijzen op de overeenkomst tussen HUN muur en de situatie in het toenmalige Duitsland. En zij zouden luisteren en toehoren en het begrijpen, zoals ook Abraham Levi nu begreep dat de huidige ingelagen weg een doodlopende weg was. Er zou vrede heersen op dat Palestijnen en Israelisch in vrede naast elkaar konden leven.

Plotseling schrok hij op van rumoer in de bus, de jonge Palestijn was opgesprongen en had een pistool getrokken, tegelijkertijd sprong ook de orthodoxe Jood op en trok zijn baard en pruik met pijpekrullen af, de lange zwarte jas vloog open en Abraham Levi zag de grijze pakkettten om het lichaam van de Orthodoxe Jood, die nu veranderd was in een jonge Palestijn, zonder de baard en de pijpenkrullen enLevi hoorde de kreet en wist wat er nu zou komen.

Het waren duidelijk broers de Palestijn en de vermomde Jood…. Ze hadden beiden de zelfde gelaatstrekken en de fanatiek blik in hun ogen… “Allah is groot” klonk het door de bus uit twee kelen en terwijl hij in hun ogen de berusting, het fanatisme en de wanhoop zag, zag hij de vermomde Jood veranderen in een oogverblindende lichtflits van vuur en rook………

Reddingswerkers welke massaal terplaatse kwamen troffen 12 doden en 24 gewonden aan een tiental gewonden verkeert nog in levensgevaar. Ook de twee Palestijnen die de aanslag pleegden zijn bij de aanslag om het leven gekomen.

Premier Sharon, verscherpte onmiddellijk de grenscontrolles in de bezette gebieden en kondigde een dag van rouw af voor de vermoorde Abraham Levi en de overige slachtoffers van de bus.
Vervolgens gaf Sharon opdracht de huizen van de aanslagplegers met de grond gelijk te maken en wees nogmaals op het belang van de veiligheidsmuur “De muur….HUN muur” zo sprak Sharon “waarmee de aanslag en daarmee de dood van Abraham Levi had kunnen worden voorkomen”……….

[i]meer een klein verhaal dan een column..maar ach… voor deze keer ??[/i]
Rich@Rd