Ze was klein van stuk. Haast net zo breed als ze hoog was. Haar rossige haar was losjes in een staart gebonden. Twee grote, groene ogen keken mij geïnteresseerd aan. Lange, roodkleurige nepnagels sierden haar knokige vingers. Zo op het eerste gezicht vond ik niets vreemds aan haar. Of anders. Ze was vriendelijk en gastvrij. En ze was naturist. De betekenis van het woord ging diep bij haar. Dieper dan bij ‘gewone’ naturisten. Ze omschreef het als haar levensstijl. Als ze naakt door het bos liep voelde ze zich vrij. Een oergevoel, dacht ze. Urenlang mediteerde ze op een klein kleedje, terwijl rode mieren en torretjes haar vergezelden. Want om nu zonder slip in kleermakerszit op een grond vol zand, takjes en bladeren te zitten, ging zelfs haar te ver.
Omdat het in Nederland verboden is naakt rond te lopen, trouwde ze een rijke man waarmee ze een miljoenenpand betrok. Het pand grensde aan een bos, waar zij zich naar hartenlust kon uitleven. Terwijl haar man zich overdag uit de naad werkte op kantoor, paradeerde zij in haar blote reet door het bos. Ze haalde energie uit bomen door deze te knuffelen en te betasten. Ze poepte op boombladeren, likte aan paddenstoelen en rookte rietstengels. Door te voelen kun je ervaren.
Terwijl ze naar het toilet ging, bekeek ik de foto’s aan de muur. Spontane foto’s, zoals ze had gezegd. En niet een waar ze kleding droeg. Op een foto stond ze gebukt bloemetjes te plukken. Op een andere foto sprong ze. Niet eens hoog, maar de zwaartekracht was onverbiddelijk. Haar rechterborst deed haar gezicht deels wegvallen. Ik kon het niet laten om te grinniken. Ze voelde geen schaamte om dit zo tentoon te stellen in haar huis.
Opgewekt vroeg ze of ik nog een kopje koffie wilde, waarvoor ik bedankte. Ze stelde voor om het bos in te gaan, het weer was tenslotte heerlijk en de vogels zongen hun liederen. Zo kon ik een beter beeld krijgen van haar levensstijl en eventueel wat foto’s maken van de mooie omgeving. Ik keek naar de muur met de portretten en zei haar dat ik helaas geen tijd had. Samen liepen we naar de deur aan de zijvleugel, waarna ze mij vriendelijk groette. Terwijl ik het tuinpad afliep, keek ik uit automatisme achterom en zag haar – tegen mijn wil in – met drillende billen het bos in huppelen.
12 reacties
LouisP · 9 maart 2009 op 13:40
D.
wat kan ik hierop nog schrijven. Wat een heerlijk stukje. Subtiliteit troef!
Zalig om te lezen.
groet,
L.
Kuin · 9 maart 2009 op 13:42
Tsja… je hebt ze erbij zitten.
Mien · 9 maart 2009 op 15:46
Deze column bevestigt wat ik al lang dacht.
Alles is te koop.
Zelfs een nakend paradijs.
Mooie column.
Mien
Mosje · 9 maart 2009 op 15:59
Afgelopen zomer liep ik van Hoek van Holland naar Scheveningen. Ongeveer halverwege is een naaktstrand. Daar was die vrouw van jou. Althans, er stond iets dat net zo breed als hoog was.
😉
Leuk stukje.
klapdoos · 9 maart 2009 op 16:14
Leuk stukje hoor, graag gelezen,
groet van leny
pally · 9 maart 2009 op 22:30
Leuk stukje, waarin geen oordeel verpakt zit. Hoogstens verwondering.
groet van Pally
Marley_jane · 10 maart 2009 op 08:27
Het viel mij inderdaad ook op dat er geen oordeel in zit, terwijl je dat vaak wel ziet.
Dit maakt het puur en echt.
Mooi. Ik zie het helemaal voor me….maar of ik daar nu heel blij van word :hammer:
maurick · 10 maart 2009 op 08:34
Leuk stukje.
[quote]Ze haalde energie uit bomen door deze te knuffelen en te betasten.[/quote]
Knuffelen met bomen.:-?
Duidelijk dat het gaat om een psychologische aandoening. Geen doorverwijzing gegeven zeker? Het arme schaap. Weliswaar zonder wol, maar toch. 🙁
LouisP · 10 maart 2009 op 09:00
D.
door dit prachtige stukje dacht ik weer aan het stuk ‘Bella’. Dat ik nog eens heb gelezen. Er spreekt een soort liefde uit. Ontroering en drama.
Alinea 3 is echt heel leuk.(Anders leuk)
Wanneer vind ik een stuk echt goed? Als ik bij het lezen een onderhuids gevoel van afgunst bemerk. Op het kunstwerkje of de eigenaar ervan.
Bij jouw ‘huppelen’ en ‘Bella’ is dat dus het geval.
Wonderbaarlijk schoon.
L.
doemaar88 · 10 maart 2009 op 19:31
@ Louis, dank voor je grote compliment.
@ allen, dank voor de reacties 😀
lisa-marie · 10 maart 2009 op 19:54
Hij is helemaal goed!
Moest er ook wel om lachen je had het zo geschreven dat ik het voor mij zag. 😆
KawaSutra · 11 maart 2009 op 00:26
Ik ben blij dat je de term naturisten gebruikt en niet nudisten. Die benaming geeft mij toch een negatieve bijsmaak.
Waarom naakt lopen een bevrijdend gevoel geeft is lastig over te brengen. Voor mij werkt dat in ieder geval zo, mits buiten en mits boven de pakweg 22 graden.
Voor enkelen is het een way of life. Misschien moet je maar niet proberen het te begrijpen. Hooguit verwonderen maar in ieder geval respecteren.
Dat heb je in deze column gedaan, heel goed gedaan zelfs.