Ik ben een gezonde meid van 29 jaar. Ik zie er niet onaardig uit (het is anders geweest, maar ik heb er hard aan gewerkt). Ik ben single en woon nog thuis (de rede is omdat ik al meer dan 5 jaar ingeschreven sta en nog steeds niet aan de beurt ben, maar nog ff en dan kan ik gaan kopen).
Ik ben dus single. En dat kunnen een paar mensen om mij heen geloof ik niet snappen. Die vinden dat ik al te lang zonder een vriendje ben. Die vinden dat ik erop uit moet en mensen moet gaan ontmoeten. Dat laatste wil ik even uitlichten. Ik ga niet zo vaak uit, de rede is omdat ik me een hele lange tijd heel erg onzeker over mijzelf heb gevoeld.
Ik heb sinds dat ik ongesteld ben geworden een hele grote verandering moeten doorstaan en ik was er alles behalve blij mee.
Omdat ik best wel op jonge leeftijd ongesteld werd en omdat ik het onregelmatig was, moest ik aan de pil. Dat was de ergste periode van mijn leven. Ik werd er veel dikker van, ik kreeg grotere borsten en ontzettend erge haargroei (op plekken waar ik het niet moet hebben) van.
Zonder dat ik het in de gaten had, ging ik door een grote depressie. Hé, ik was een puber en mijn familie en ik dachten allemaal dat ik aan het puberen was.
Ik ben bijna 10 jaar te dik geweest en het kon me allemaal niks schelen. Totdat ik tijdens een vakantie geen korte broeken meer had en ik in een korte broek van mijn vader kon. Dat was voor mij een signaal geweest dat ik moest gaan afvallen. Maar nog deed ik daar weinig mee.
Niet veel later kreeg ik last van mijn borsten, ze deden pijn, echt heel erg pijn. Alsof ze elk moment konden exploderen. Ik dacht in het begin dat ik ziek was. Maar gelukkig was ik dat niet. Het probleem was alleen, ze waren veel te groot. Ik ben maar een klein meisje (1,64m) en had cup f. Dus heb ik ze laten verkleinen. En dat was mijn rede om echt te gaan afvallen.
Ik heb daar een jaar over gedaan en het was me gelukt en ik ben nu het trotst op mijn borsten. Ze zijn van een cup f naar een kleine cup c gegaan. Mensen ik was zo blij als een kind, ik kon eindelijk weer normale bh’s kopen, geweldig!
Ik was nog steeds wel dik, maar niet te dik meer.
Iets meer dan 4 jaar geleden, kwam ik zonder werk te zitten, ik ben bijna twee jaar werkeloos geweest. En ik kwam weer vele kilo’s aan, maar ik had een geluk, mijn borsten groeiden niet mee.
Nu heb ik weer bijna anderhalf jaar een baan en heb het uitstekend naar mijn zin. Ik werk in een supermarkt als cassière en winkel medewerker. Tijdens deze tijd is er een wonder gebeurd. Ik ben in anderhalf jaar vijf kledingmaten kwijt geraakt. Het enigste wat ik daarvoor gedaan heb is hard werken.
Dus ik zie, vind ik er niet onaardig uit. Het enige wat er nu nog moet gebeuren is het onnodige haar op mijn lichaam laten verwijderen en ik ben dan pas echt tevreden over mijn lichaam.
Maar ik dwaal af, ik had het over dat mensen uit mijn directe omgeving mij zielig vinden, omdat ik mijn wederhelft nog niet gevonden heb. Sorry, maar daar kan ik het niet over eens zijn. Ik zie wel wanneer hij komt, komt hij, dan is het goed, komt hij niet dan is het ook goed. Ik kan er niet over uit dat ze me dan niet normaal vinden. Mensen ik zeg het dan nog een keer. Ik ben NIET zielig! Laat me met rust, ik hoef geen blind dates, ik hoef niet gekoppeld te worden, ik vind hem zelf wel, of niet.
Categorieën: Diversen
10 reacties
Mosje · 3 februari 2009 op 11:13
Ik ben ook een paar kledingmaten kwijt. Had ik nou 48, 50, of 52? Geen idee.
😉
Je hele leven tot nu toe in een notendop. Dat had je wel wat beter kunnen doseren. Over elk van de dingen die je aansneed zou je een leuk verhaaltje kunnen vertellen.
De korte broek van je vader, daar kun je bij wijze van spreken al een boek over schrijven.
Mosje, die eventueel graag zijn korte broek voor een korte wijle wil uitlenen.
Mien · 3 februari 2009 op 11:20
Welkom ingkepinkie bij CX,
Meteen al een hele outing. Dapper.
Je bent zeker niet zielig, eerder moedig.
Verder kan ik me aansluiten bij de reactie van Mosje, uitgezonderd het aanbieden van een korte broek.
Mien
phoebe · 3 februari 2009 op 11:21
Ik schipper al jaren tussen verschillende kleding maten, en ik weet precies hoe rot je jezelf kunt voelen door ’te dik zijn’..
Wat dat betreft opzich een mooi onderwerp om veel mensen aan te spreken..
Ik persoonlijk had er een soort vervolg verhaal van gemaakt, elke keer een situatie, lekker aangedikt.. vleugje humor erbij doet het ook altijd goed.
Nu is het een opsomming van je levensverhaal tot nu toe, en ik vond het niet fijn weglezen.. het doet saai aan.
Ik weet niet wat je bedoeling was maar dit is meer een brief voor in een vrouwen blaadje..
pally · 3 februari 2009 op 11:33
Misschien is dit stukje voor jou wel een moedige daad die je jezelf wilt stellen. Dan is dat op zich geslaagd. Een ander verhaal is, of je het boeiend kunt maken voor lezers zodat ook zij er iets aan kunnen beleven. Dat is niet echt gelukt. Maar het is je eerste stukje, een begin. Lees veel columns en leer er van. Enne, ik vind jou absoluut niet zielig!
groet van Pally
DriekOplopers · 3 februari 2009 op 12:42
Foutjes als “enigste” en “rede” maken een wat dommige indruk. Dat is jammer omdat dat afbreuk doet aan je dappere daad, namelijk heel openhartig opschrijven wat zo enorm belangrijk voor je is (geweest).
Er is altijd wel iemand in de buurt, die je werk nog even wil checken. En anders hier op CX wel.
We willen graag lezen hoe het verder met je gaat, dus laat je door mijn bovenstaande kritiek niet ontmoedigen! 😉
maurick · 3 februari 2009 op 12:57
Tsjah.
Het is ‘reden’, niet ‘rede’.
Bovendien vind ik je interpunctie ronduit slecht. Hier en daar een komma erbij zou wonderen doen.
Maar het is je eerste column. Veel lezen en oefenen, dan komt ’t vast goed.
Succes
Dees · 3 februari 2009 op 13:43
Tip,
als je niet zielig wilt worden gevonden zeg dan nooit maar dan ook nooit, ‘ik ben niet zielig’.
Je gaat je dan meteen afvragen waar de zieligheidscomponent zit. Niet omdat ik zo’n etterbak ben (nou ja, ook), maar gewoon omdat het zo werkt! Show, don’t tell.
En ik denk dat je separate columns had kunnen schrijven. Borsten, gewicht, werkloosheid, lichaamsbeeld en opgelegde dates.
Ik heb nog wel een leuke ex voor je in de aanbieding trouwens 😀
(serieus, het was een geintje)
Mosje · 3 februari 2009 op 20:55
Ja, die Dees maakt geintjes, want ze heeft veel meer dan 1 ex in de aanbieding.
🙂
doemaar88 · 3 februari 2009 op 21:33
Dapper dat dit zo hebt opgeschreven, daar heb ik zeker bewondering voor. Ik ben het met Mosje eens qua dosering, je had hier meerdere columns uit kunnen halen.
Enne, welkom!
Ma3anne · 4 februari 2009 op 09:32
Als je jezelf prima vindt, dan is het toch goed?