Ik ben

Ik ben de man die elke maand maar hoopt dat zijn salaris op tijd op de bank gestort wordt en dat niet een of ander bestuurslid zijn bonus verhoogd heeft zodat wij straks zonder werk zitten omdat de centen verdwenen zijn. Ik ben de vrouw die altijd maar elke dag zichzelf afvraagt waar de groentes en het fruit het goedkoopst is, omdat het huishoudboekje moet kloppen aan het einde van de maand. En rood sta ik al genoeg.

Ik ben het kind dat niet om nieuwe gympies durft te vragen omdat ik gehoord heb dat mijn ouders in de sores zitten omdat pappa misschien ons huis moet verkopen doordat de bank vervelend doet.

Ik ben de minister van Financiën die zich helemaal niet druk maakt om al dat gezeur van de bevolking die het helemaal niet slecht heeft, omdat ze toch hun centjes wel krijgen. Alleen weet hij niet echt wanneer.

Ik ben de minister president die als een torenhoge baas boven alles staat en toch als goed Christen zijn zieltjes bijeen wil houden, maar dan moeten we wel even met zijn allen de broekriem aanhalen.

Ik zie de man die zijn baan is kwijtgeraakt omdat zijn directeur naar Spanje is gevlucht met het kapitaal van de zaak.

Ik ben de vrouw die niet meer hoeft te denken aan het eten van de dag, omdat het toch macaroni voor twee dagen wordt en nog zo meer van die recepten die je twee dagen kunt eten. Scheelt een hoop boodschappen, doch het rood op de bank blijft.

Ik ben het kind dat gaat stelen voor die gympies die iedereen op school al heeft, wat kan mij het schelen!

Ik ben de minister van Financiën die geld geeft aan arme landen die niet te eten hebben en geld geeft voor verbouwingen voor kerken en oude historische gebouwen in Nederland. Vooral de voedselbanken vergeten hoor!

Ik ben de minister president die alles maar goed vind, zolang Geert Wilders maar niet aan de macht komt, want die knakker die luistert naar het volk en dat is niet goed.

Want luisteren naar het volk is schelden tegen de regering die zijn best doet al dat overige geld te spenderen aan nutteloze projecten, zichzelf verrijken met dikke vette nevenfuncties, daarbij net onder de Bakellende grens blijvende, zodat ze daar geen gesodemieter mee krijgen.

En ik??Ik ben de vrouw met een invaliditeitsuitkering die steeds maar lager wordt, want ik heb erom gevraagd om ziek te worden, een hartstikke goede baan op te moeten geven. Ik heb erom gevraagd dat ik nu elke maand meer dan 130 pleuro af moet staan anders krijg ik niet de medicatie die ik zo nodig heb om te blijven leven. Kijk, dus ik ben niet rechts, ik ben niet links, ik loop maar rechtdoor. Dan kan ik niemand raken, alleen mezelf.

Ik moet haar gaan vertellen dat ik geen werk meer heb.

Ik moet haar vertellen dat wij het huis moeten verkopen

Ik moet haar vertellen dat de verzekeringen

niet meer betaald kunnen worden

Dat ik een uitkering aan moet vragen

Na 30 jaar trouwe dienst

Zo maar de wacht aangezegd,

Geld is op, mensen op straat

Manager zit in Spanje in zijn 2de huis

Ons geld te tellen.

Wie is er nog te vertrouwen?

Geen bank die ons nog geld geeft,

Geen baas die mij op mijn leeftijd

Nog een kans geeft

Crisis?

Ja voor de heren die

Al geld genoeg achterover

Gedrukt hebben.

En wij? Wij zijn de dupe

Van de hebberigheid

Van de graaicultuur

Die deze maatschappij

Zich eigen gemaakt heeft

Wordt het geen tijd

Om dan maar afscheid te nemen

Van het eerlijk leven

En net zo als zij doen?

Nee dan zou ik net

Zo een hufter zijn

Als zij die hun zakken al

Gevuld hebben

Met de centen van

De harde werker.

©