Ik en Vera

‘Ik en Vera’. Mag ik dat syntactisch zo schrijven? In dit geval wel, lijkt mij. Ik had mijzelf even een pseudoniem toegestaan en was onder die naam kleuterkost gaan schrijven. En ik had nog wel meer kunnen plaatsen onder die naam, maar waarom eigenlijk? Raad wie ik was. De huid van een ander voelde voor mij in ieder geval ongemakkelijk aan. Maar desondanks wilde ik wel eens objectief meten wat de geplaatste kinderverhalen waard zijn. Op termijn zijn het verhalen die zichzelf herhalen en dan kan het ook tegen gaan staan. En toch wilde ik het proberen. Ook al heb ik er uiteindelijk maar drie ingediend. Als ultieme tegenhanger op een column die ik eerder dit jaar plaatste onder de titel ‘Seks met dieren’. Op die onzin heb ik destijds veel reacties gekregen. Naast een aantal positieve, ontving ik daarop ook veel statements die niet inhaakten op mijn boodschap.

Met kinderverhalen kun je in eerste instantie niet zoveel verkeerd doen. Ik vind het meer dan leuk om ze te verzinnen en te schrijven. Wat mij betreft komt er een kindervariant van ColumnX. Het enige dat je moet waarborgen is dat je door het brilletje van een kind blijft schrijven. Daar doorheen creëer je een omgeving, plukt in mijn geval een vaste club dieren uit het bos en verzint een moraal. Daarna gaat de meeste tijd zitten in het converteren van groot naar klein, terwijl juist al dat kleine heel groot wordt.

In tweede instantie loop je op termijn wel tegen beperkingen aan als je deze verhalen gaat publiceren op een site voor volwassenen. Zelf vind ik kinderverhalen erg interessant vanwege hun naïviteit. En met mij een aantal anderen, bleek uit de reacties. Dat geldt niet voor iedereen en een discussie met diegenen was het voor mij niet waard om door te gaan. Ik had mijzelf voorgenomen om bij de eerste echt negatieve reactie af te haken.
Al met al heb ik het als een zeer welkome afwisseling ervaren om deze try-out hier te mogen plaatsen. Uit de reacties heb ik opgemaakt dat het waarde heeft. Mede daarom ga ik er ook mee verder. Hopelijk kan ik daar hier later een resultaat van melden. Mijn zus kan goed illustreren en we zijn inmiddels bezig om onze disciplines bij elkaar te brengen.

Terugkomend op het proces van pseudoniemen zelf. Het lastigste vond ik om mezelf een nieuwe identiteit aan te meten. Daarnaast vond ik toch wel spannend, zo’n eerste keer inloggen als vrouw. En lul die ik ben, ging dat inloggen bij de derde column natuurlijk al fout. Ik stond nog aangemeld als ‘Pierken’ en diende een Vera-column in.
‘Ja, nu moet je met de billen bloot bij de redactie’, droeg de Nachtzuster mij op. Wat had ik het graag tot aan nu verzwegen. Maar de redactie toonde alleszins begrip voor de gemaakte fout. Ze hadden mijn column verwijderd, zodat ik ‘m opnieuw kon indienen.

Eén keer heb ik Vera misbruikt. Ze had op nog geen enkele andere column gereageerd (dat was niet haar sterkste kant, schreef ze onder ‘Leo’s eenzaamheid’). Nachtzuster en ik hebben erg gelachen om het feit dat de hele dag niemand reageerde op SH! – Baobab en de leermeester – 2/2, maar juist Vera wel met haar alleen maar ‘Leuk’. Ze vroeg mij hoeveel delen ik nog ging plaatsen. Ze was geïnteresseerd in vervolgverhalen, omdat ze zelf ook bezig was met een boek. Daarop gaf ik haar (mijzelf) aan dat er nog 32 delen van SH! op de plank lagen, misschien wel 33, afhankelijk van het aantal reacties. Maar er waren helemaal geen reacties op dat deel van Scheveningen huilt!, terwijl er toevallig die dag wel volop werd gereageerd op andere columns. Grappig, dat er daarna meer reacties volgden op dat deel. Zo kun je hier nog een groot schrijver worden. Als je maar genoeg alter ego’s om je heen in stelling brengt.

Ik vraag mij af hoe andere schrijvers dat hier ervaren. Zijn er ook schrijvers die onder een pseudoniem schrijven die dat hieronder kenbaar willen maken? Ik gok van niet. Want voor jullie is het geen experiment, maar wellicht een bewuste MPS?
Oh ja en die foto dan? Dat is dus mijn zus. De naam ‘Vera’ is uit de duim. De naam van mijn zus bestond al. Anders had ik die gebruikt.