Ik heb het!

Een week geleden deed ik een bakkie bij koning Hiëro. Niks bijzonders, doe ik vaker. Hoewel ik druk bezig was met het kreukloos wegkrijgen van een zilveren kopje te sterke koffie, zag ik dat de koning ergens mee zat. ‘Alles goed?’ vroeg ik. ‘Volgens mij word ik belazerd,’ bromde Hiëro. Hij haalde een kroon tevoorschijn. ‘Een kunstenaar heeft deze voor me gemaakt, maar ik verdenk hem ervan een mengsel van goud en zilver gebruikt te hebben.’ Hij schoof het hoofddeksel naar me toe. ‘Kun jij vaststellen of deze kroon van puur goud is?’

Met de vieze smaak van slecht gezette koninklijke pleur in mijn mond liep ik gespannen naar huis. Ik vond het nogal een dingetje. Aantonen of de kroon al dan niet van puur goud is, maar zonder schade toe te brengen. Ik piekerde me suf en voelde hoofdpijn opkomen. Thuis aangekomen besloot ik ter ontspanning het bad vol te laten lopen. Ik kieperde er een scheutje eucalyptusolie bij en liet me in het water zakken. Terwijl ik dat deed, dacht ik: verrek, ik word lichter! De radartjes in mijn hoofd begonnen te draaien. Ik zal jullie simpele zielen alle moeilijke details besparen, maar ik ontdekte het volumeverplaatsingseffect. Het probleem van de koning was opgelost. Ik sprong uit bad en rende in mijn blote kont naar het paleis. ‘Eureka! Eureka!’ Ik schreeuwde het uit.

Naaktlopen is in dit Griekenland maatschappelijk aanvaard, maar zeker niet gebruikelijk. Na een week word ik nog steeds nagestaard. Mijn buurmeisjes kleuren dieprood als ik hen groet en de grappen van omstanders zijn niet van de lucht. Het kan me niet schelen. Me aankleden had mijn enthousiasme getemperd en daarmee had ik het tekort gedaan. Mijn ontdekking die de wet van Archimedes zal heten heeft absoluut eeuwigheidswaarde. Dat is wat telt.